بعد از گزارشهای پیاپی مبنی بر اینکه بانکها کمی بیشتر زوجهای جوان را مراعات کنند، نهتنها این اتفاق نیفتاد بلکه سختگیریها گویا عامدانه هم بیشتر شد.
امروز که در تقارن با روز ازدواج سالروز پیوند حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) است به مشکل یکی از زوجهای جوان در شرف ازدواج پرداختهایم.
چندی پیش زوجی جوان از روند اعطای وام ازدواج به آنها گلایههای متعددی را مطرح کردند. یکی از آنها در صحبتهای خود گفت: چرا ما به خاطر وام ازدواج باید یک سال از زندگی عقب بیفتیم؟
خانم جوان در ادامه به شرط عجیب یکی از بانکها برای اعطای وام ازدواج اشاره و بیان کرد: یکی از بانکهای رسمی کشور که از بردن نام آن معذورم، برای اعطای وام ازدواج به زوجین طلب ضامن رسمی با سابقه کاری زیر ۱۲ سال و باحقوق بالای ۳ میلیون تومان میکند. جالب اینجاست که در ادامه بیان شروط نکته قابل تاملی را مطرح میکنند. متصدی بانک با گفتن این جمله «ترجیحا ضامن نزدیک به فوت و پیر نباشد» باعث تعجب ما شد.
حال سوال اینجاست که اگر سابقه کاری بالایی داشته باشد، میتواند درخواست بازنشستگی کند. یا اگر بمیرد چه؟
اما مساله مهم اینجاست که با چنان شرایطی که ارگانهای دولتی کمتر افرادی را استخدام رسمی میکنند، چگونه زوجهای جوان ضامن رسمی با سابقه کاری زیر ۱۲ سال پیدا کنند؟
ضمانت یک نفر کارمند رسمی، پیمانی، بازنشسته دولت، نیروی نظامی و انتظامی، نهادها و موسسات عمومی (نظیر شهرداری و بنیاد، کمیته امداد، هلال احمر)، کارگر یا کارمند شرکتهای تولیدی صنعتی بزرگ و فعال، با ارائه آخرین فیش حقوقی و حکم کارگزینی و… امکانپذیر است.
به اطلاعیه بانک مرکزی که مراجعه میکنیم با شرایطی عادی مواجه میشویم که هدف آن تسهیل ازدواج و کمک به زوجهای جوان است اما به بانکها که مراجعه میکنیم، میگویند: دست ما نیست. بانک مرکزی به ما ابلاغیه نداده است. این وسط چه کسی مقصر است ؟
خانم دیگری تماس میگیرد و میگوید: نمیتوانم ضامن پیدا کنم اما به سایتهای مختلف که سر میزنم بعضی از کارمندان رسمی حدود ۵ میلیون طلب میکنند تا ضامن من شوند. علاوه بر همه اینها، آن طرف از من سفته میگیرد. چرا پیگیری نمیکنید؟
جالب اینجاست که هر بانکی برای خود یک روش را در پیش گرفته و همچنان بانک مرکزی دست روی دست گذاشته و تماشا میکند. ما همچنان ما منتظریم یک جا آقایان مسئول فکری به حال زوجهای جوان کنند.