در تحولی ناگهانی برایان هوک، مسئول ویژه امور ایران در وزارت خارجه آمریکا از منصب خود کناره گیری کرد و به فعالیت در بخش خصوصی بازگشت و آلیوت آبرامز، مسئول ویژه امور ونزوئلا در وزارت خارجه آمریکا جای او را گرفت؛ این مساله باعث شد که تحلیل گران به دلایل و اهداف پشت پرده این اقدام بپردازند.
گفته می شود که هوک در متحد کردن جامعه جهانی علیه ایران و در سازمان ملل برای تمدید تحریم های تسلیحاتی که قرار است در اکتوبر آینده به پایان برسد شکست خورده است و این امر باعث شد که ترامپ و پمپئو به هوک فشار بیاورند تا استعفا بدهد و به جای آن شخصیتی بیاورند که به افراط گرایی و جنگ طلبی و کودتا معروف است و او آبرامز است.
روشن است که کناره گیری هوک نشان می دهد این مرد در انجام ماموریتش شکست خورده است؛ نه تنها در متحد کردن کشورهای جهان علیه ایران برای تمدید تحریم های تسلیحاتی بلکه او در ماموریت اصلی خود که به تسلیم واداشتن ایران در برابر فشارها است نیز شکست خورده است و این مساله نشان دهنده شکست دولت ترامپ در تعامل با ایران است، بنابراین با توجه به اینکه تنها دو ماه ونیم تا انتخابات آمریکا زمان باقی مانده است پیام های ترامپ و پمپئو از این تغییر چیست؟
روشن است که ترامپ و پمپئو از طریق این تغییر می خواهند پیام هایی به جامعه بین المللی به ویژه اعضای شورای امنیت علی الخصوص روسیه و چین برسانند؛ آن ها می خواهند بگویند که آمریکا با انتخاب آبرامز گزینه جنگ را بر روی میز قرار داده است بنابراین آن ها تنها دو انتخاب در پیش رو دارند؛ یا تحریم های تسلیحاتی علیه ایران را تمدید کنند و یا وارد جنگ شوند.
بی شک ترامپ که طی چهارسال ریاست جمهوری خود علیرغم وجود بزرگ ترین جنگ طلبان و آشوبگران در دولت، جرات حمله به ایران را نداشت و از پیامدهای فاجعه انگیز آن هراس داشت اکنون نیز با توجه به نزدیک بودن موعد انتخابات آمریکا جرات حمله به ایران را ندارد.
برخی بر این باورند که ترامپ برای بالا بردن شانس خود در انتخابات با ایران وارد جنگ خواهد شد؛ انتخاباتی که همه نظرسنجیها نشان می دهد او در برابر نامزد دموکرات ها یعنی جو بایدن بازنده خواهد بود به ویژه اینکه آبرامز را انخاب کرده که یکی از مهندسان حمله به عراق بود و بارها برای سرنگونی نظام ونزوئلا تلاش کرده است اما اساسا اگر ترامپ به فکر جنگ با ایران بود جان بولتون را از دولت خود اخراج نمی کرد؛ جان بولتونی که دیوانه جنگ با ایران بود علاوه براین آبرامز در سرنگونی نظام نیکولاس مادورو نیز شکست خورده است با این که آمریکا فاصله چندانی با ونزوئلا ندارد.
ترامپ می تواند به خاطر منافع خود در انتخابات وارد جنگ شود اما آیا نتایج این جنگ باب میل او خواهد بود؟ آیا می تواند هر زمانی که اراده کند به این جنگ پایان دهد؟ بی شک ایران آن کشوری نیست که ترامپ بتواند از طریق آن امتیازاتی برای پیروزی بر رقیب خود یعنی جو بایدن به دست بیاورد بنابراین هرگونه ماجراجوئی منجر به سقوط مفتضحانه او خواهد شد.
در آخر باید گفت تقسیم بندی هایی که خود آمریکایی ها برای شخصیت های امریکایی قرار می دهند و می گویند فلانی کبوتر است و فلانی عقاب است، در تعامل با ایران بی فایده است زیرا هوک در راست گرایی و افراطی گری و جنایت کاری و تروریسم کمتر از آبرامز نیست و هر دوی آنها در جنایتکاری کمتر از ترامپ و پمپئو نیستند، دولت کنونی آمریکا و دولت های پیشین آن ها اگر مطمئن بودند که از طریق جنگ می توانند ایران را تسلیم خود کنند از دهه ها پیش این جنگ رخ می داد. باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا زمانی که گفت اگر در توانم بود تا پیچ آخر برنامه هسته ای ایران را باز می کردم اما این مساله امکان پذیر نیست، راست می گفت.