در آستانه اجلاس گروه هشت
قدرتمندترين تشکل جهانی
آفتاب‌‌نیوز : 
اين گروه متشکل از هفت کشور عمده صنعتی جهان و روسيه است. سران کشورهای گروه هشت هر ساله در يک اجلاس گرد می آيند که نه تنها توجه کليه رسانه ها را جلب می کند، بلکه موجب برپايی تظاهرات اعتراض آميز گسترده ای از جانب مخالفان می شود.
زمينه کلی
گروه هشت از دل بحران نفت و رکود اقتصادی دهه ۱۹۷۰ نضج گرفت. درسال ۱۹۷۳ آمريکا برای مقابله با اين مشکلات يک گروه غيررسمی تشکيل داد که در آن مقامات بلندپايه دارايی کشورهای اروپايی، ژاپن و آمريکا شرکت داشتند. درسال ۱۹۷۵ به ابتکار فرانسه سران کشورهای عضو نيز در اين گروه حضوريافتند و قرار گذاشتند که هر ساله اجلاسی تشکيل دهند.
اين گروه نخست گروه شش و بعد با پيوستن کانادا (۱۹۷۶) و روسيه (۱۹۹۸) به آن گروه هشت نام گرفت. اواخر دهه ۱۹۷۰ مسائل سياسی نيز به دستور کار اين گروه که در اصل صرفا برای رسيدگی به امور بازرگانی و اقتصادی تأسيس شده بود، اضافه شد و مسائلی نظير کمک به کشورهای در حال رشد، امنيت جهانی، صلح خاورميانه و بازسازی عراق نيز در چند سال اخير در دستور کار اجلاس اين گروه قرار داشته است.
کشورهای عضو گروه هشت می توانند درباره خط مشی و تعيين اهداف مشخص خود به توافق برسند ولی هيچ گونه ضمانت اجرايی به عهده ندارند مگر آن که داوطلبانه آن را قبول کرده باشند. گروه هشت به خاطر توان سياسی و اقتصادی خود می تواند بر بسياری از ارگانهای جهانی تأثير بگذارد. کارهايی که اين گروه در حال حاضر انجام می دهد بکلی متفاوت از گفتگوهای خودمانی اولين گروه در دهه ۱۹۷۰ است.
نشست گروه هشت در ميان تدابير سخت امنيتی و در حاليکه تعداد بی شماری از مقامات کشورهای عضو سران خود را همراهی می کنند برگزار می شود و مقدمات آن از مدتها قبل با تشريفات خاصی نظير صدور بيانيه و نشست برای گرفتن عکس های دست جمعی فراهم می آيد، اما سران کشورهای عضو سعی می کنند بخشی از وقت خود را بدور از تشريفات اداری و رسانه ها در فضايی خودمانی بگذرانند و معمولا روز دوم نشست را به آن اختصاص می دهند.
نقش اتحاديه اروپا
رئيس کميسيون اروپايی و رهبر کشوری که رياست دوره ای اتحاديه اروپا را به عهده دارد به نمايندگی از جانب اين اتحاديه در اجلاس گروه هشت شرکت می کنند اما در مذاکراتی که پيرامون مسائل سياسی انجام می گيرد حضور ندارند.
اعضای اصلی: فرانسه، آلمان، ايتاليا، ژاپن، بريتانيا و آمريکا
اعضايی که بعدا به آن ملحق شدند: کانادا ( درنشست ۱۹۷۶ سن خوان پورتوريکو) روسيه (در نشست ۱۹۹۸ شهر بيرمنگام بريتانيا)
رهبری گروه هشت
رياست دوره ای گروه هشت را کشورهای عضو به نوبت به مدت يک سال به عهده می گيرند و کشوری که عهده دار رياست است مسئوليت تدابير امنيتی و ميزبانی نشست ساليانه گروه هشت را نيز به عهده دارد. آمريکا بواسطه آن که از نظر اقتصادی و سياسی قدرت برتر به شمار می آيد بر ساير کشورها تسلط دارد، اما به اين موضوع جنبه رسمی داده نمی شود.
رياست دوره ای گروه هشت:
۲۰۰۱ ايتاليا
۲۰۰۲ کانادا
۲۰۰۳فرانسه
۲۰۰۴ آمريکا
۲۰۰۵ بريتانيا
۲۰۰۶ روسيه
منتقدان گروه هشت
منتقدان گروه هشت آن را نهادی می دانند که از منافع نخبگان کشورهای صنعتی بزرگ دفاع می کند. به عقيده آنها اين منافع با نيازهای ديگر کشورهای جهان در تضاد قرار دارد. کشورهای بزرگ و پرجمعيتی نظير هندوستان و چين که دارای رشد اقتصادی سريع هستند و هم چنين کشورهای آفريقايی و آمريکای لاتين در اين گروه عضويت ندارند.
موضع مثبت گروه هشت در قبال روند جهانی شدن با واکنش تندی از جانب منتقدان اين سياست روبروست، که اغلب همزمان با برگزاری نشست سران گروه هشت تظاهرات اعتراض آميز گسترده ای بر پا می کنند و ناآرامی هايی به وجود می آورند که اين نشست را تحت الشعاع قرارمی دهد، نظير آشوب های سال ۲۰۰۲ در ايتاليا.
اين گونه تظاهرات و خشونتهايی که در بر داشته باعث سخت شدن تدابير امنيتی و دور نگاه داشتن سياستمداران از مردم معترض شده است و اين تصور را شدت بخشيده است که تصميمات گروه هشت پشت درهای بسته انجام می گيرد.
در چند سال اخير گروه هشت برای مقابله با بيماری هايی مانند ايدز به ابتکار عمل هايی دست زده است، و در برنامه های عمرانی خود بخشيدن بدهی های کشورهای مقروض را منظور داشته است.
اما کمکهای اين گروه هشت اغلب به نوع حکومت های اين کشورها بستگی داشته و به گفته منتقدان ناکافی بوده است.
در بين کشورهای عضو گهگاه اختلاف نظرهايی نيز بروز می کند. نظير اختلاف بر سر مسئله گازهای گلخانه ای که در اجلاس سال ۲۰۰۱ بواسطه رد پيمان کيوتو از جانب پرزيدنت بوش به وجود آمد.
کشورهای عضو بر سر حمله به عراق نيز اختلاف نظر شديد داشتند.
اين گروه متشکل از هفت کشور عمده صنعتی جهان و روسيه است. سران کشورهای گروه هشت هر ساله در يک اجلاس گرد می آيند که نه تنها توجه کليه رسانه ها را جلب می کند، بلکه موجب برپايی تظاهرات اعتراض آميز گسترده ای از جانب مخالفان می شود.
زمينه کلی
گروه هشت از دل بحران نفت و رکود اقتصادی دهه ۱۹۷۰ نضج گرفت. درسال ۱۹۷۳ آمريکا برای مقابله با اين مشکلات يک گروه غيررسمی تشکيل داد که در آن مقامات بلندپايه دارايی کشورهای اروپايی، ژاپن و آمريکا شرکت داشتند. درسال ۱۹۷۵ به ابتکار فرانسه سران کشورهای عضو نيز در اين گروه حضوريافتند و قرار گذاشتند که هر ساله اجلاسی تشکيل دهند.
اين گروه نخست گروه شش و بعد با پيوستن کانادا (۱۹۷۶) و روسيه (۱۹۹۸) به آن گروه هشت نام گرفت. اواخر دهه ۱۹۷۰ مسائل سياسی نيز به دستور کار اين گروه که در اصل صرفا برای رسيدگی به امور بازرگانی و اقتصادی تأسيس شده بود، اضافه شد و مسائلی نظير کمک به کشورهای در حال رشد، امنيت جهانی، صلح خاورميانه و بازسازی عراق نيز در چند سال اخير در دستور کار اجلاس اين گروه قرار داشته است.
کشورهای عضو گروه هشت می توانند درباره خط مشی و تعيين اهداف مشخص خود به توافق برسند ولی هيچ گونه ضمانت اجرايی به عهده ندارند مگر آن که داوطلبانه آن را قبول کرده باشند. گروه هشت به خاطر توان سياسی و اقتصادی خود می تواند بر بسياری از ارگانهای جهانی تأثير بگذارد. کارهايی که اين گروه در حال حاضر انجام می دهد بکلی متفاوت از گفتگوهای خودمانی اولين گروه در دهه ۱۹۷۰ است.
نشست گروه هشت در ميان تدابير سخت امنيتی و در حاليکه تعداد بی شماری از مقامات کشورهای عضو سران خود را همراهی می کنند برگزار می شود و مقدمات آن از مدتها قبل با تشريفات خاصی نظير صدور بيانيه و نشست برای گرفتن عکس های دست جمعی فراهم می آيد، اما سران کشورهای عضو سعی می کنند بخشی از وقت خود را بدور از تشريفات اداری و رسانه ها در فضايی خودمانی بگذرانند و معمولا روز دوم نشست را به آن اختصاص می دهند.
نقش اتحاديه اروپا
رئيس کميسيون اروپايی و رهبر کشوری که رياست دوره ای اتحاديه اروپا را به عهده دارد به نمايندگی از جانب اين اتحاديه در اجلاس گروه هشت شرکت می کنند اما در مذاکراتی که پيرامون مسائل سياسی انجام می گيرد حضور ندارند.
تاريخ و سابقه گروه هشت
تاريخ تأسيس گروه هشت: سال ۱۹۷۵ در رام بوئيه فرانسهاعضای اصلی: فرانسه، آلمان، ايتاليا، ژاپن، بريتانيا و آمريکا
اعضايی که بعدا به آن ملحق شدند: کانادا ( درنشست ۱۹۷۶ سن خوان پورتوريکو) روسيه (در نشست ۱۹۹۸ شهر بيرمنگام بريتانيا)
رهبری گروه هشت
رياست دوره ای گروه هشت را کشورهای عضو به نوبت به مدت يک سال به عهده می گيرند و کشوری که عهده دار رياست است مسئوليت تدابير امنيتی و ميزبانی نشست ساليانه گروه هشت را نيز به عهده دارد. آمريکا بواسطه آن که از نظر اقتصادی و سياسی قدرت برتر به شمار می آيد بر ساير کشورها تسلط دارد، اما به اين موضوع جنبه رسمی داده نمی شود.
رياست دوره ای گروه هشت:
۲۰۰۱ ايتاليا
۲۰۰۲ کانادا
۲۰۰۳فرانسه
۲۰۰۴ آمريکا
۲۰۰۵ بريتانيا
۲۰۰۶ روسيه
منتقدان گروه هشت
منتقدان گروه هشت آن را نهادی می دانند که از منافع نخبگان کشورهای صنعتی بزرگ دفاع می کند. به عقيده آنها اين منافع با نيازهای ديگر کشورهای جهان در تضاد قرار دارد. کشورهای بزرگ و پرجمعيتی نظير هندوستان و چين که دارای رشد اقتصادی سريع هستند و هم چنين کشورهای آفريقايی و آمريکای لاتين در اين گروه عضويت ندارند.
موضع مثبت گروه هشت در قبال روند جهانی شدن با واکنش تندی از جانب منتقدان اين سياست روبروست، که اغلب همزمان با برگزاری نشست سران گروه هشت تظاهرات اعتراض آميز گسترده ای بر پا می کنند و ناآرامی هايی به وجود می آورند که اين نشست را تحت الشعاع قرارمی دهد، نظير آشوب های سال ۲۰۰۲ در ايتاليا.
اين گونه تظاهرات و خشونتهايی که در بر داشته باعث سخت شدن تدابير امنيتی و دور نگاه داشتن سياستمداران از مردم معترض شده است و اين تصور را شدت بخشيده است که تصميمات گروه هشت پشت درهای بسته انجام می گيرد.
در چند سال اخير گروه هشت برای مقابله با بيماری هايی مانند ايدز به ابتکار عمل هايی دست زده است، و در برنامه های عمرانی خود بخشيدن بدهی های کشورهای مقروض را منظور داشته است.
اما کمکهای اين گروه هشت اغلب به نوع حکومت های اين کشورها بستگی داشته و به گفته منتقدان ناکافی بوده است.
در بين کشورهای عضو گهگاه اختلاف نظرهايی نيز بروز می کند. نظير اختلاف بر سر مسئله گازهای گلخانه ای که در اجلاس سال ۲۰۰۱ بواسطه رد پيمان کيوتو از جانب پرزيدنت بوش به وجود آمد.
کشورهای عضو بر سر حمله به عراق نيز اختلاف نظر شديد داشتند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید