کابينه؛ گرفتاری بزرگ احمدی نژاد
آفتاب‌‌نیوز : 
تندروهای مذهبی که در انتخابات رياست جمهوری اخير سازمان يافته ترين نيروی حامی آقای احمدی نژاد بودند، از او انتظار دارند که کابينه ای طبق ميل آنان تشکيل دهد، کابينه ای که در قيد و بند واکنش های داخلی و خارجی نباشد و بدون هرگونه ملاحظه به اجرای "احکام شرع" در تمام زمينه ها مبادرت ورزد.
آنچه تندروهای مذهبی "احکام شرع" می نامند، برداشتی سخت گيرانه از دستورات فقهی مذهب شيعه است که در نظر بسياری از عالمان بلندپايه شيعه، فهمی قشری و ظاهرگرايانه از دين است که شرايط زمان و مکان را در نظر نمی گيرد.
محمود احمدی نژاد اگر بخواهد به ميل اين دسته از طرفداران خود عمل کند، بايد وزيران کشور، علوم، اطلاعات و ارشاد اسلامی را از بين چهره های تندرو برگزيند. نتيجه چنين گزينشی اين خواهد بود که وزارت کشور مسئوليت مقابله شديد با آنچه که در ايران "روابط دختر و پسر" و "بدحجابی" نام گرفته است، برعهده گيرد. وزارت علوم فعاليت های هنری، فرهنگی و سياسی انتقادآميز را در دانشگاهها به سختی کنترل و محدود کند. وزارت اطلاعات در حوزه زندگی خصوصی شهروندان و اعتقادات شخصی آنان بيش از پيش دخالت کند و وزارت ارشاد اسلامی نيز نه فقط کمک های خود را به فعاليت های فرهنگی و هنری مستقل قطع کند، بلکه با محدود کردن اين نوع فعاليت ها، سوبسيدهای مربوطه را يکسره به مجامع و محافل فرهنگی تندروهای مذهبی اختصاص دهد.
اما چنين اقداماتی در جامعه ايران اگر غيرممکن نباشد، بسيار خطرناک است چرا که با مقابله طيف گسترده ای از زنان، جوانان، دانشجويان، روشنفکران، روحانيون ميانه رو، روزنامه نگاران و غالب جامعه فرهنگی و هنری ايران روبرو خواهد شد و کشور را به سرعت دستخوش بی ثباتی و آشوب خواهد کرد. درست به همين دلايل، مقام های بلند پايه جمهوری اسلامی علاقه ای به اين نوع سختگيری ها ندارند و اساسا نيازی نيز به از سرگيری اين قبيل رفتارهای تحريک آميز نمی بينند.
بنابراين، حتی اگر شخص محمود احمدی نژاد بخواهد برای راضی نگهداشتن هواداران افراطی خود، چهره های تندرو را به سمتهای حساس کابينه اش بگمارد، به احتمال زياد با مخالفت مقام های بلند پايه نظام روبرو خواهد شد. از اين رو، او ناگزير است که وزارتخانه های کليدی را به افرادی واگذار کند که دست کم، اشتهاری به تندروی نداشته باشند.
اما اين نيز برای محمود احمدی نژاد دردسر ساز است چرا که خطر از دست دادن حاميان افراطی اش را به دنبال خواهد داشت. قاعدتا محمود احمدی نژاد علاقه ای به نا اميد کردن و رنجاندن تندروهای مذهبی طرفدار خود ندارد، زيرا آنها تنها نيروی قابل اتکاء برای وی هستند.
بدين ترتيب، آقای احمدی نژاد در نخستين گام خود برای تشکيل کابينه با تناقض روبرو شده است. شايد از همين رو، گمانه زنی هايی که درباره اعضای کابينه آينده در روزنامه ها و سايت های نزديک به محافظه کاران ايران انتشار يافته است، چهره های بسيار متفاوتی را برای هر وزارتخانه در بر می گيرد، به طوری که برای هر پست، طيفی از افراد ميانه رو تا فوق افراطی نام برده شده است.
البته اين احتمال وجود دارد که محمود احمدی نژاد همکاران خود را در کابينه از بين افراد گمنام و ناشناخته انتخاب کند، تا دست کم برای مدتی هواداران و منتقدان خود را به "کشف" چگونگی عملکرد آنها مشغول سازد. با اين همه، اين افراد گمنام نيز ميدان مانور پهناوری برای تندروی ندارند و از همين رو ممکن است به منظور جلب رضايت تندروهای مذهبی، به جای عمل به درخواست های آنان، سوبسيدهای بيشتری به سمت محافل و مجامع آنها سرازير کنند.
تندروهای مذهبی که در انتخابات رياست جمهوری اخير سازمان يافته ترين نيروی حامی آقای احمدی نژاد بودند، از او انتظار دارند که کابينه ای طبق ميل آنان تشکيل دهد، کابينه ای که در قيد و بند واکنش های داخلی و خارجی نباشد و بدون هرگونه ملاحظه به اجرای "احکام شرع" در تمام زمينه ها مبادرت ورزد. آنچه تندروهای مذهبی "احکام شرع" می نامند، برداشتی سخت گيرانه از دستورات فقهی مذهب شيعه است که در نظر بسياری از عالمان بلندپايه شيعه، فهمی قشری و ظاهرگرايانه از دين است که شرايط زمان و مکان را در نظر نمی گيرد.
محمود احمدی نژاد اگر بخواهد به ميل اين دسته از طرفداران خود عمل کند، بايد وزيران کشور، علوم، اطلاعات و ارشاد اسلامی را از بين چهره های تندرو برگزيند. نتيجه چنين گزينشی اين خواهد بود که وزارت کشور مسئوليت مقابله شديد با آنچه که در ايران "روابط دختر و پسر" و "بدحجابی" نام گرفته است، برعهده گيرد. وزارت علوم فعاليت های هنری، فرهنگی و سياسی انتقادآميز را در دانشگاهها به سختی کنترل و محدود کند. وزارت اطلاعات در حوزه زندگی خصوصی شهروندان و اعتقادات شخصی آنان بيش از پيش دخالت کند و وزارت ارشاد اسلامی نيز نه فقط کمک های خود را به فعاليت های فرهنگی و هنری مستقل قطع کند، بلکه با محدود کردن اين نوع فعاليت ها، سوبسيدهای مربوطه را يکسره به مجامع و محافل فرهنگی تندروهای مذهبی اختصاص دهد.
اما چنين اقداماتی در جامعه ايران اگر غيرممکن نباشد، بسيار خطرناک است چرا که با مقابله طيف گسترده ای از زنان، جوانان، دانشجويان، روشنفکران، روحانيون ميانه رو، روزنامه نگاران و غالب جامعه فرهنگی و هنری ايران روبرو خواهد شد و کشور را به سرعت دستخوش بی ثباتی و آشوب خواهد کرد. درست به همين دلايل، مقام های بلند پايه جمهوری اسلامی علاقه ای به اين نوع سختگيری ها ندارند و اساسا نيازی نيز به از سرگيری اين قبيل رفتارهای تحريک آميز نمی بينند.
بنابراين، حتی اگر شخص محمود احمدی نژاد بخواهد برای راضی نگهداشتن هواداران افراطی خود، چهره های تندرو را به سمتهای حساس کابينه اش بگمارد، به احتمال زياد با مخالفت مقام های بلند پايه نظام روبرو خواهد شد. از اين رو، او ناگزير است که وزارتخانه های کليدی را به افرادی واگذار کند که دست کم، اشتهاری به تندروی نداشته باشند.
اما اين نيز برای محمود احمدی نژاد دردسر ساز است چرا که خطر از دست دادن حاميان افراطی اش را به دنبال خواهد داشت. قاعدتا محمود احمدی نژاد علاقه ای به نا اميد کردن و رنجاندن تندروهای مذهبی طرفدار خود ندارد، زيرا آنها تنها نيروی قابل اتکاء برای وی هستند.
بدين ترتيب، آقای احمدی نژاد در نخستين گام خود برای تشکيل کابينه با تناقض روبرو شده است. شايد از همين رو، گمانه زنی هايی که درباره اعضای کابينه آينده در روزنامه ها و سايت های نزديک به محافظه کاران ايران انتشار يافته است، چهره های بسيار متفاوتی را برای هر وزارتخانه در بر می گيرد، به طوری که برای هر پست، طيفی از افراد ميانه رو تا فوق افراطی نام برده شده است.
البته اين احتمال وجود دارد که محمود احمدی نژاد همکاران خود را در کابينه از بين افراد گمنام و ناشناخته انتخاب کند، تا دست کم برای مدتی هواداران و منتقدان خود را به "کشف" چگونگی عملکرد آنها مشغول سازد. با اين همه، اين افراد گمنام نيز ميدان مانور پهناوری برای تندروی ندارند و از همين رو ممکن است به منظور جلب رضايت تندروهای مذهبی، به جای عمل به درخواست های آنان، سوبسيدهای بيشتری به سمت محافل و مجامع آنها سرازير کنند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
نویسنده این مقاله بسیار بدبین و خیالپرداز منفیست، همچنین از نظر آدیم شناسی و سیاست و تفکر رئیس جمهور هم اطلاعی ندارد، شاید هم دوست دارد خواب خیالات نپخته ای که دارد از دست ندارد ولی اساسا باید بگویم ایشان هنوز به بلوغ روزنامه نگاری نرسیده اند و باید مطالعاتشان را در ابعاد مختلف بالا ببرند و بدگمانی را هم کنار بگذارند و بعد بنویسند شاید فهم روزنامه نگاریشان معقول و قابل درک بود، راستی نویسنده محترم اگر شما رئیس جمهور بودی برای تکامل جامعه و رشد ترقی جامعه چه می کردید؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!