نئاندرتالها، که ۹۹.۷ درصد دیانای مشترک با انسان فعلی داشتهاند، گروهی از همخانواده هوموساپینها (نسل فعلی انسانها) بودند که ۶۰۰ هزار سال پیش بر خلاف همتیرههای خود که در آفریقا ماندند، این قاره را ترک کردند و به آسیا و اروپا رفتند.
دانشمندان در تحقیقات تازه خود درباره اجداد باستانی انسان به این نتیجه رسیدهاند که با ورود بعدی هوموساپینها به زیستگاه نئاندرتالها در آسیا و اروپا جنگی فرسایشی به مدت ۱۰۰ هزار سال میان این دو تیره درگرفته که در نهایت با انقراض نئاندرتالها پایان پذیرفته است.
نقشه دیرینهشناختی موسسه پژوهشی دانشگاه بث نشان میدهد اجداد انسان فعلی در حدود ۱۶۰ هزار سال قبل از طریق شبه جزیره عربستان وارد خاک آسیا شدهاند و به سرعت برای تصاحب قلمرو جدید وارد درگیری با ساکنان آن نئاندرتالها شدند.
مطالعات زیستشناسی نشان میدهد نشان میدهد نئاندرتالها در ۵۵ هزار سال قبل همچنان در برابر هجوم مهمانان ناخوانده مقاومت میکردهاند تا زمانی که به کل منقرض شدهاند.
نئاندرتالها معمولا به عنوان شکارچیانی ماهر و جنگجویانی خطرناک شناخته میشوند که تنها انسانهای مدرن میتوانستند از پس رقابت با آنها برآیند.
اجساد برجای مانده از این تیره از انسانها نشان میدهد که در استخوان آنها شکستگی در بازو و حاصل دفع ضربه به صورت مکرر وجود دارد. بقایای نئاندرتالهایی که در غار شانهدر در کرستان عراق به دست آمده است نشان میدهد این افراد با ضربه نیزه به سینه و صورت کشته شدهاند.
نیکلاس لانگ ریچ، محقق ارشد در بیولوژی تکاملی در دانشگاه بث بریتانیا، میگوید: «هرچند جنگهای قبیلهای و بر سر قلمرو میان نئاندرتالها سابقه داشته است، با این حال درگیریهای کوچک، چریکی و شدید که برای مدت طولانی ادامه یافتهاند با الگوی جنگهای سرزمینی تطابق دارند.»
وی میافزاید: «در واقع جنگهایی از این دست علامتهای ظریف از خود به جا میگذارند؛ علائمی که نشان میدهد آنان بلافاصله مقهور مهاجمان نشدهاند و برای حدود ۱۰۰ هزار سال در برابر گسترش انسان مدرن مقاومت کردهاند.»
محققان تصور میکنند توانایی انسان در بهبود ساخت جنگافزار و ارتقای توان تهاجمی خود باعث پیروزی نهایی انسان در جنگ با نئاندرتالها شده باشد.