۵۰۰ میلیون هزینه کردم و حمایت نشدم!

محمود مظلومی، مخترع خودروی دومنظوره آبی - خاکی است. با او درباره زمانی که جرقه این ایده در ذهنش خورده، فرایند ساخت و کاربردهای خودرواش، گفت‌وگو کرده‌ایم.

این خودرو را در پارکینگ خانه‌ام ساختم

مبتکر و فناور متولد بندر انزلی صحبتش را از ایده و طرح این پروژه و هفت‌ماه کار کارشناسی روی آن آغاز می‌کند و می‌گوید: «سال ۹۷ بود که ایده ساخت خودروی دومنظوره آبی - خاکی (خودروی دوزیست) به ذهنم آمد و از آنجا که چنین خودرویی در ایران وجود نداشت و من هم دغدغه رونق‌دادن به گردشگری شهرم و کمک به این صنعت را داشتم، تصمیم گرفتم این خودرو را بسازم. به خودم ایمان داشتم که می‌توانم این کار را انجام دهم و به همین‌ دلیل برای حمایت از ایده‌ام به سراغ سازمان‌های مختلف رفتم ولی حمایتی ندیدم. سپس خودم دست به کار شدم و ذره ذره این کار را انجام دادم و اواخر سال ۹۸ تکمیلش کردم. من فقط یک مغازه تاسیسات دارم و این ایده را در پارکینگ خانه‌ام پیاده کردم».

خودروی دومنظوره‌ام ۲ موتور دارد

«پا در کفش خودروسازان کردم». مظلومی با این مقدمه کوتاه ادامه می‌دهد: «خودروی دومنظوره دیگری در ایران وجود ندارد و چند کشور دیگری هم که این نوع خودرو را دارند، در واقع کارخانه‌های خودروسازی‌شان آن را تولید می‌کنند، آن هم به این دلیل که اضافه‌کردن آپشن شناوری به خودرو سخت است. در واقع خودروسازان کشورهای صاحب این فناوری با شناورسازانشان همکاری مشترک دارند و خودروهای دوزیست را می‌سازند. من اولین نفر در ایران هستم که چنین خودرویی می‌سازم. این خودرو دو موتور دارد که یکی مخصوص دریا و دیگری مخصوص خشکی است. به محض اینکه به ساحل برسد چرخ‌هایش شروع به بازشدن و در کنار ساحل مسافرانش را پیاده می‌کند. وزن خودرو ۲ تن و ظرفیت سرنشینانش هم بین ۸ تا ۱۰ نفر است، ۵ متر طول و دو متر و ۲۰ سانتی‌متر عرض دارد و ارتفاعش هم ۳ متر و ۲۰ سانتی‌متر است».

آلودگی این خودرو برای دریا صفر است

هر مخترعی به دنبال دغدغه‌ها و اهدافی که برای خود تعریف می‌کند، پا به عرصه ابداع و اختراع می‌گذارد. مظلومی درباره انگیزه‌ها و اهدافش این‌طور می‌گوید: «انگیزه‌ام از ساخت خودروی دومنظوره این بود که توانایی‌ام را نشان دهم، به اقتصاد کشورم کمک کنم و همچنین امیدوارم اختراع من بهانه‌ و تلنگری شود برای خودروسازانمان که ببینند و دست‌ به کار شوند. در کنار همه اینها جذب گردشگر و رونق‌بخشیدن به این صنعت از دغدغه‌های ذهنی‌ام بود که خوشبختانه آن را عملیاتی کردم و البته برای ساختش سختی‌های زیادی کشیدم. در ادامه راه هم قصد دارم شرکتی تاسیس کنم و این خودروی دومنظوره را گسترش دهم و هیدرولیکی‌اش کنم. در ضمن، این را هم بدانید قایق‌های موتوری و دوزمانه‌ای که در دریا هستند، اگزوزشان در آب است و آلودگی زیادی را وارد دریا می‌کنند. در همین دریای خزر بیش از یک‌ میلیون قایق دوزمانه داریم که اگزوزشان در آب است اما خودرویی که من ساختم، اگزوزش بالاست و آلودگی دریایی ایجاد نمی‌کند و هیچ روغنی هم داخل دریا نمی‌ریزد».

واکنش مسئولان به اختراعم فقط در حد یک خنده بود

«متاسفانه چند نفر خودروی دوزیست را به نام خودشان ثبت کردند ولی نساختند». وی ادامه می‌دهد: «مسئولان گفته‌اند ما برای بررسی اختراع شما نقشه کاملش را می‌خواهیم ولی من عملا نباید نقشه و فرمول کامل خودرو را به آنها ارائه بدهم چون این یک مسئله انحصاری است و امکان دارد بعدها خودشان بروند و از روی خودروام بسازند. واقعیت این است که بعضی مسئولان ما بی‌خیال و خوابند و روزی هم که برای رونمایی خودرو آمدند، واکنششان در حد یک خنده بود. حالا هم برای ساختش که از من حمایت نکردند، لااقل برای تولیدش یک حمایتی کنند. ۵۰۰ میلیون صرف ساخت این خودرو کردم. البته با پیگیری‌هایی که انجام دادم، در آینده نزدیک مجوز بهره‌برداری‌اش صادر می‌شود تا به عنوان نمونه به کار گرفته شود».

اطرافیانم می‌گفتند تو از عهده این پروژه بزرگ برنمی‌آیی

از وی درباره واکنش اهالی شهر و اطرافیانش هم درباره ساخت این خودرو می‌پرسم که می‌گوید: «اوایل که شروع کردیم همه ناامید بودند و می‌گفتند تو از عهده چنین پروژه بزرگی برنمی‌آیی! اما موقعی که ساخته شد از دوستان گرفته تا اهل فن همگی از ساخت چنین خودرویی خوشحال و شگفت‌زده شدند و می‌گفتند این اختراع افتخاری برای شهر و کشورمان است. خوشبختانه تا الان از سمت قایق‌داران محلی ناراحتی ندیدم و اینکه چرا درست کردی و نان ما را آجر می‌کنی؟! اما اگر به تولید انبوه برسد، بعید نیست عده‌ای سنگ‌اندازی کنند. هر از گاهی هم خانواده را برای تفریح با این خودرو بیرون می‌برم».

امکان ندارد این خودرو غرق شود

بیش از هر چیز در ساخت یک خودرو که از اهمیت بالایی برخوردار است، تامین جان مسافران و سرنشینان آن است که مظلومی درباره‌اش می‌گوید: «علاوه بر استفاده مسافران از جلیقه نجات، برای تامین هر چه بیشتر جانشان، از شش باک هوا استفاده کردم که در مواقع خطر و خدای نکرده اگر در دریا اتفاقی افتاد، به طور مثال تصادفی رخ داد، موتورش از کار افتاد یا با جداره سنگلاخی برخورد کرد، غرق نشود. بهتر بگویم شش باکی که روی خودرو تعبیه کردم، حکم جلیقه نجات را دارد و مسافران با امنیت کامل سوار می‌شوند. همچنین این شش باک قدرت شناوری‌اش را بیشتر می‌کند و در مواقع خطر، غرق نخواهد شد. خودرو ضدآب است و سقف و دیواره‌اش نفوذ آب ندارد. در واقع دور تا دور این ماشین ضدآب است. ماشین آنقدر سنگین است که موج دریا روی آن تاثیری ندارد. اگر بدنه اصلی‌اش هم سوراخ شود و آب داخل آن برود، شناور روی آب می‌ماند. از بالای سقف هم یک محفظه‌ دارد که هوا وارد کابین و از طرف دیگر سوخت و ساز می‌شود و بیرون می‌رود».