آنچه باید درباره میگرن و سکته مغزی بدانید

حملات میگرن بیشتر به واسطه ایجاد سردردهایی شدید شناخته شده هستند. سکته های مغزی با علائمی مانند بی حسی و ضعف در یک سمت بدن، گفتار نامفهوم، سردرگمی، کاهش بینایی یا دوبینی، سرگیجه، و از دست دادن تعادل و هماهنگی تشخیص داده می شوند.

به گزارش "اوریدی هلث"، اما برخی حملات میگرن نیز موجب بی حسی، ضعف، مشکلات گفتاری، سردرگمی، تغییرات بینایی و سرگیجه می شوند.

و برخی موارد سکته مغزی نیز موجب سردرد ناگهانی و شدید می شوند.

با توجه به همپوشانی علائم میگرن و سکته مغزی، بیان این که کدام یک را تجربه می کنید و این که باید به اتاقی تاریک و آرام رفته یا بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید، می تواند دشوار باشد.

برای پیچیدگی بیشتر شرایط، این امکان وجود دارد که فرد به طور همزمان یک حمله میگرن و یک سکته مغزی را تجربه کند.

چگونه متوجه شویم که با یک حمله میگرن مواجه هستیم یا سکته مغزی؟
میگرن یک اختلال عصبی است که با اپیزودهای مکرر علائم که حمله نامیده می شود، و به طور معمول شامل سردرد همراه با حالت تهوع، استفراغ، و حساسایت به نور، لمس، بو، یا صدا می شود، مشخص می شود. زنجیره رویدادهایی که هنگام بروز حمله میگرن در مغز رخ می دهند، پیچیده است و به طور کامل درک نشده است. یک نظریه که در آوریل 2015 در نشریه the Journal of Neuroscience منتشر شد، این است که حمله میگرن شبکه های عصبی در مغز را شامل می شود که هنگام تحریک شدن موجب ترشح انواع مختلف مواد شیمایی به نام نوروپپتیدها می شوند. نوروپپتیدها به نوبه خود موجب گشاد یا تنگ شدن رگ های خونی می شوند که به بروز علائم مرتبط با میگرن منجر می شود.

در سکته مغزی جریان خون به بخشی از مغز کاهش می یابد. یک سکته مغزی می تواند به واسطه انسداد در یک رگ خونی شکل بگیرد که به نام سکته مغزی ایسکمیک شناخته می شود یا به واسطه پارگی رگ خونی و نشت خون رخ دهد که به نام سکته مغزی هموراژیک شناخته می شود. در هر مورد، بخشی از مغز که توسط آن رگ خونی تغذیه می شده است با کمبود اکسیژن و مواد مغذی مواجه می شود که آسیب دیدگی یا مرگ آن قسمت از مغز را به همراه دارد. سکته مغزی حتی می تواند مرگبار باشد، به ویژه اگر بخشی از مغز تحت تاثیر قرار گرفته باشد که وظیفه کنترل تنفس و دیگر اندام های کلیدی، مانند قلب را بر عهده دارد.

میگرن و سکته مغزی می توانند موجب نقائص عصبی کانونی یا عملکرد غیر عادی در بخش های خاص بدن شود. نقائص عصبی کانونی می تواند شامل ضعف یا از دست دادن کنترل عضلات، بی حسی و گزگز در یک بخش از بدن، و مشکلات گفتاری، بینایی، یا شنوایی ناشی از مشکلی در مغز یا سیستم عصبی شود.

کدام یک از انواع میگرن می تواند شبیه سکته مغزی به نظر برسد؟
میگرن با آئورا نوعی میگرن است که به طور معمول با سکته مغزی اشتباه گرفته می شود. آئورا در میگرن همراه با آئورا مجموعه ای از علائم بینایی، حسی یا دیگر علائم سیستم عصبی است که به طور معمول بین چند دقیقه تا یک ساعت ادامه می یابند و به طور معمول پیش از مرحله سردرد یک حمله میگرن ظاهر می شود. این امکان وجود دارد که فرد علائم آئورا را بدون سردرد داشته باشد.

شایع‌ترین علائم آئورا شامل موارد دیداری مانند نورهای چشمک زن یا وجود لکه ها و خطوط زیگزاگ در میدان دید فرد می شود. از دیگر علائم آئورا می توان به از دست دادن بینایی برای مدتی کوتاه، گزگز یا بی حسی در صورت، دست ها یا دیگر نقاط بدن، شنیدن صداهایی مانند زنگ یا موسیقی، و مشکلات گفتاری و زبانی مانند ناتوانی در بیان واژه ها و گفار نامفهوم اشاره کرد. هر یک از این موارد به راحتی ممکن است نشانه ای از سکته مغزی در نظر گرفته شوند.

نوع دیگر میگرن که می تواند علائمی شبیه سکته مغزی داشته باشد، یک شرایط ارثی نادر به نام میگرن همی‌پلژیک خانوادگی یا میگرن همی‌پلژیک انفرادی است، اگر این شرایط فقط در یک فرد در یک خانواده رخ دهد. علائم حمله میگرن همی‌پلژیک همانند میگرن با آئورا است، اما شامل ضعف حرکتی یا عضلانی در یک سمت بدن نیز می شود که ممکن است برای روزها یا حتی هفته ها ادامه داشته باشد. در موارد نادر، میگرن همی‌پلژیک می تواند موجب تب، سردرگمی، از دست دادن هوشیاری یا حتی کما شود.

چه می شود اگر مطمئن نباشیم با میگرن مواجه هستیم یا سکته مغزی؟
اگر برای نخستین بار است که میگرن را تجربه می کنید و دارای علائم غیر عادی همراه با آن هستید، این می تواند تجربه ای بسیار ترسناک باشد.

اگر علائمی را تجربه می کنید که می توانند نشان دهنده سکته مغزی یا میگرن باشند، از جمله سردرگمی، ناتوانی ناگهانی در حرکت دادن صورت، دست یا پا به ویژه در یک سمت بدن، و دشواری در تکلم بررسی احتمال سکته مغزی همواره ایده خوبی است.

افراد مبتلا به سردردهای میگرنی به طور معمول با علائم خود آشنا هستند و در صورت مواجهه با نشانه های هشداردهنده سکته مغزی که شامل بی حسی ناگهانی، افت بینایی و ضعف می شوند باید این شرایط را جدی بگیرند.

به عنوان یک قانون کلی، میگرن به طور معمول موجب احساساتی مانند گزگز، و مشاهده نورهای چشمک‌زن یا لکه ها می شود، در شرایطی که سکته مغزی با از دست دادن احساسات مانند بی حسی یا ضعف و افت بینایی پیوند خورده است.

تفاوت دیگری که می توان مد نظر قرار داد این است که علائم سکته مغزی به طور معمول ناگهانی رخ می دهند، در شرایطی که علائم میگرن به طور معمول به تدریج و طی چند ساعت ظاهر می شوند.

میگرن با آئورا خطر سکته مغزی را اندکی افزایش می دهد
در شرایطی که میگرن به طور معمول موجب سکته مغزی نمی شود، تجربه میگرن با آئورا می تواند افراد را با خطر اندکی بیشتر برای سکته مغزی مواجه سازد. این افزایش به طور معمول کم است و افرادی که میگرن دارند باید علائم خود را شناسایی کرده و با ترس سکته مغزی زندگی نکنند.

زمانی که سکته مغزی به عنوان عارضه میگرن با آئورا رخ می دهد، سکته مغزی میگرنی نامیده می شود. سکته مغزی میگرنی یک اتفاق غیر معمول است.

چگونه می توان خطر سکته مغزی را کاهش داد؟
با توجه به این که میگرن با آئورا یک عامل خطر عروقی است، بهترین کاری که افراد مبتلا به میگرن می توانند انجام دهند، کاهش عوامل خطر برای سکته مغزی است که البته هر فردی باید به آنها توجه داشته باشد.

به گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، دلایل اصلی سکته مغزی شامل فشار خون بالا، کلسترول بالا، سیگار کشیدن، چاقی و دیابت می شوند.

شما می توانید خطر سکته مغزی را با دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم، حفظ وزن سالم، ورزش کردن، ترک سیگار، و پرهیز از نوشیدن بیش از حد الکل کاهش دهید. مراجعه به پزشک برای کنترل بیماری هایی که به آنها مبتلا هستید از جمله فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت و بیماری قلبی نیز به کاهش خطر سکته مغزی کمک خواهد کرد. پزشک می تواند به ترک عادت سیگار کشیدن شما نیز کمک کند.

زنانی که در سن باروری قرار دارند و به میگرن مبتلا هستند، درباره روش های پیشگیری از بارداری می توانند با پزشک خود مشورت کنند. بنابر یک بررسی که در نشریه Current Headache and Pain Reports منتشر شد، در شرایطی که فرمولاسیون های قدیمی قرص های ضد بارداری با مقادیر بالاتر استروژن خطر سکته مغزی را به ویژه بین زنانی که سیگار می کشند، افزایش می دهد، اما استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی با دوز پایین به نظر نمی رسد زنان سالم مبتلا به میگرن را با خطر اضافه مواجه سازد.