کچل و چوپان فحش نیستند!
فرزین پورمحبی در خبرآنلاین نوشت: اما ریگان مادرمرده که نمی‌دانست در فرهنگ ما و یا حداقل در ادبیات دیپلماسی ما؛ گاوچرانی نوعی فحش محسوب می‌شود(!) به خیال اینکه مسئولین ایران با دادن چنین لقب شریفی قصد دارند صمیمیت‌شان را به او اثبات کنند این حرکت را به حساب چراغ دادن برای باز کردن باب مذاکره تلقی کرد و بر همین اساس برای مذاکره؛ پیشقدم شد. اما این سوءتفاهم بزرگ تاریخی، دست‌آخر به ماجرای معروف «مک فارلن» و یا «ایران کنترا» ختم به شر شد!
لازم به توضیح است؛ بعد از ماجرای «واترگیت» این داستان، بزرگترین رسوایی تاریخ آمریکا محسوب می‌شود! (سرچ در گوگل)
می بینید؟ اختلاف فرهنگی فقط مخصوص استخر و سفرای عزیزمان نیست؛ مقوله‌ای است که می‌تواند حتی یک کشور ابرقدرت را هم خاک بر سر نماید! البته این اختلافات در سطح بین‌المللی قابل توجیح‌اند اما این داستان وقتی گندش درمی‌آید که در داخل کشور خودمان باشد و با حواشی که بوجود میاورد رسوای عالم‌مان کند!
چرا؟ چون وقتی ندانیم با ملی‌گرایی‌مان چندچندیم و یا هنوز معلوم نیست ملی‌گرایی فحش است یا نه! قوم‌گرایی جای ملی‌گرایی را می‌گیرد و واژه «پان» هم به پیشوند قومیت‌ها اضافه می‌شود! در نتیجه؛ مانند آتش‌نشانها گوش به زنگیم که برای دفاع از قومیت‌مان، قیصریه را برای دستمالی به آتش بکشیم و هر تلنگری را پیراهن عثمان کنیم! در کشوری که مملو از امور حساسیت برانگیز و پر از مردم آماده جریحه‌دار شدن احساسات عمومی است اگر تکلیف این اختلافات فرهنگی روشن نشده و حساسیت‌زدایی نشوند؛ عاقبت؛ این واکنش‌های سریع مردمی برای دفاع از بوم و قوم خودشان کار دست‌مان می‌دهند.
اما نگران نباشید؛ بنده هم اکنون آماده و آمده‌ام تا رسالت فرهنگ‌سازی خود را با اصلاح برخی از اصطلاحات غلط فرهنگ شفاهی، ادا کنم تا بلکه یک بار برای همیشه از برخی ادا و اطوارها به شرح زیر پیشگیری کنم:
1- گوسفندچران؛ گاوچران؛ چوپان؛ حمال؛ عمله و اکره و از همه مهمتر پنبه زن؛ فحش نیستند همه‌شان از دم، مثل معلمی شغل‌های شریفی هستند. پس نه با این مشاغل فحش بدهید و نه اگر چنین القابی به شما دادند از کوره در بروید!
توضیح: «چوپان دروغگو» به اندازه محتکر و مختلس راستگو بد است و اصولا دروغگویی در هر شغلی زشت است پس دروغگویی؛ مختص چوپان نیست!
2- دهاتی؛ روستایی؛ شهرستانی؛ پشت کوهی و حتی دوقوزآبادی و تورقوزآبادی نشانه قومیت و جغرافیای انسانی و یا نشانی نیروگاه خاصی هستند. پس مثل آب خوردن نتیجه بگیرید که اینها فحش نیستند!
توضیح: شوخی شهرستانی هم می‌تواند مثل شوخی تهرانی یک شوخی بیمزه و با مزه باشد!
3- لهجه و لباس نشانه تعدد،تنوع و شیرینی فرهنگ‌های مختلف ایرانی هستند حتی نوعی شناسنامه هم برای هر ایرانی محسوب می‌شوند فکرش را بکنید که اگر همه ایرانی‌ها با لهجه تهرانی حرف می‌زدند و کت شلوار می‌پوشیدند چقدر این یکنواختی خسته کننده و حال بهم‌زن می‌ش؟ پس شما را به سوی این چراغ؛ قسم می‌دهیم مبادا این فرصت را به تبدیل به تهدید کنید. اگر قد یک سر سوزن هم فکر کنید یک توریست آمریکایی و یا اروپایی کلی خرج سفرشان نمی‌کنند که بیایند و بر تن ما تی‌شرت I LOVE NY را ببینند. آنها دنبال چیزهایی هستند که ندیدند!
4- این متن را با حسن ختامی از ماجرای خودم؛ پایان می‌دهم: کور و کچل هم فحش نیستند!
نتیجه‌گیری: همدیگر را مسخره نکنیم؛ همه‌مان به یک اندازه احمقیم!
