زمان طلایی درمان آلزایمر
معصومه صالحی افزود: مداخلات و برنامه‌های درمانی مختلفی وجود دارند که می‌توانند با تشخیص به موقع و در مراحل اولیه بیماری آلزایمر موثر واقع شوند. با تشخیص زودهنگام و اقدامات به موقع می‌توان از تاثیرات منفی اقتصادی و بار هزینه‌های تحمیل شونده بر جامعه و سیستم‌های خدماتی و حمایتی کاست.
وی اظهار داشت: در حال حاضر، بسیاری از افراد با علائم آلزایمر (اختلال شناخت و حافظه) دیر تشخیص داده می‌شوند. این مسئله موجب تاثیر قابل ملاحظه در درمان می شود که فاصله درمانی «زمان از دست رفته» را ایجاد می‌کند و دسترسی این افراد به اطلاعات، درمان و مراقبت، خدمات حمایتی محدود شده و مشکلات بسیاری را برای همه افراد درگیر از مبتلایان به آلزایمر گرفته تا خانواده‌ها، مراقبان و سیستم‌های سلامت و بهداشت ایجاد می کند.
صالحی ادامه داد: در بیش از دو سوم افراد مبتلا به آلزایمر، بیماری تشخیص داده نمی شود و تشخیص ندادن بیماری موجب تقویت باورهای غلط مانند نسبت دادن فراموشی به سالمندی و کهولت سن شده و این باور موجب می‌شود که این تصور غلط که کاری نمی‌توان انجام داد پا برجا بماند.
وی تاکید کرد: مداخلات درمانی و مراقبتی مانند دارو و روانشناسی حتی در مراحل اولیه بروز بیماری می‌تواند موثر و کارساز باشد و موجب بهبود اختلال شناختی، حفظ استقلال فردی و کیفیت زندگی بیمار می شود.
رییس انجمن آلزایمر ایران با بیان اینکه حمایت و برگزاری جلسات مشاوره برای مراقبان و سالمندان می‌تواند موجب بهبود خلق و خو و کاهش فشار روانی ناشی از بیماری آلزایمر شود، گفت: این امر می تواند بستری شدن و یا سپردن افراد مبتلا به آسایشگاه و خانه‌های سالمندی را به تعویق اندازد.
صالحی تصریح کرد: مطالعات جهانی نشان می دهد تشخیص زود هنگام آلزایمر می‌تواند موجب صرفه‌جویی در هزینه‌ها به میزان ۱۰ هزار دلار به ازای هر فرد شود و مطالعات و تحقیقات بیشتری روی درمان‌های جدید صورت گیرد.
وی با بیان اینکه سنین پایین‌تر از ۶۵ سال در کشور دچار آلزایمر می شوند، خاطرنشان کرد: این بیماری در زنان ۶ درصد بیشتر از مردان است که این موضوع مربوط به طول عمر زنان است و باید برنامه های مراقبتی و پیشگیری از روند افزایش آلزایمر گسترش یابد.
صالحی تصریح کرد: هر فرد مبتلا به آلزایمر ماهانه حدود چهار میلیون تومان هزینه درمان دارد. گسترش خدمات گفتاری، حمایتی و پیشگیری و اطلاع رسانی و آگاهی به مردم در مورد عوامل ایجاد آلزایمر و بهبود کیفیت زندگی می تواند از افزایش هزینه های ناشی از این بیماری جلوگیری کند.
بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، تعداد ۴۶.۸ میلیون نفر در جهان با دمانس زندگی می کنند که هر ۲۰ سال، این رقم دو برابر می شود؛ به طوری که در سال ۲۰۳۰ به ۷۴.۷ میلیون نفر خواهد رسید.
سال ۲۰۵۰، تعداد ۱۳۱.۵ میلیون نفر در جهان با دمانس زندگی خواهند کرد که ۶۸ درصد این بیماران در کشورهای با درآمد کم و یا متوسط خواهند بود.
حدود ۷۰۰ هزار نفر در ایران به این بیماری مبتلا هستند و در واقع هر هفت دقیقه یک نفر در کشور به بیماری آلزایمر دچار می شود که در صورت تداوم روند فعلی، در ۲۰ سال آینده دو میلیون و ۵۰۰ هزار نفر مبتلا خواهند شد.
