چرا جهان عرب محتاج دموکراسی است
آفتاب‌‌نیوز : 
وی با npq و گروه کوچکی از دیگر ناشرین گفتگوی کوتاهی انجام داده است که گزیده آن به قرار زیر است.
در مورد دموکراسی
اساسا من با آرمان رئیس جمهور بوش در مورد پایان بخشیدن به حکومت های استبدادی و ارائه دموکراسی در خاور میانه موافق هستم، اما نه به روش ایالات متحده.
ما در جهانی زندگی می کنیم که همه چیز به هم پیوند دارد. به عنوان مثال، آلودگی محیط زیست از مرزها می گذرد، سرنوشت اقتصاد در افریقای جنوبی، مهاجرت به اروپا را ایجاد می کند و از این قبیل، با چنین پیوندهایی ما برای دفاع از کشور خود احتیاج به بهبود شرایط زندگی مردم از طریق گسترش حقوق بشر و دموکراسی در سراسر دنیا داریم.
من این را« دموکراسی جهان وطنی» می نامم، یک دموکراسی که از ارزش های جهانی وطنی شکل گرفته به روشی که همه منافع را در نظر می گیرد.
اما چنین حرکتی باید از درون جوامع مدنی نشات بگیرد، نمی تواند تحمیلی باشد.
انتخابات عراق را در نظر می گیریم. نظر سنجی موسسات امریکایی نشان می دهد که تنها 7 درصد عراقی ها به امریکایی ها به عنوان « رهایی بخش» ونه « اشغالگر» می نگرند. بیشتر سنی ها انتخابات را تحریم کردند. چرا؟
چون می دانستند که نتیجه انتخابات، کنترل عراق را به شیعیان خواهد سپرد. قبل از انتخابات شاید 10 تا 20 درصد از سنی ها از مقاومت در مقابل اشغال امریکا حمایت می کردند.
پس از انتخابات این میزان به حدود 60 تا 70 درصد افزایش یافته است.
مقاومت مشروع مردم عراق
معتقدم مقاومت در مقابل اشغال، یک حق قانونی است. مردم حق دارند که مقاومت کنند. به علاوه کوفی عنان، دبیر کل سازمان ملل متحد گفته است که تجاوز ایالات متحده« غیر قانونی» است. در عین حال معتقدم اعمالی که به ( ابومصعب) زرقاوی ـ اگر واقعا وجود داشته باشد ـ نسبت داده می شود، اعمالی غیر اخلاقی است. کشتن یا ربودن و سپس بریدن سر مردم بی گناهی که روزنامه نگار هستند یا کسانی که تنها در جستجوی کار به عراق می آیند، عملی غیر اخلاقی است.
قبایل و نه احزاب
ما در لیبی تجربه احزاب را نداریم. سنت ما که امروزه نیز همچنان شکل دهنده زندگی ماست، بر اساس عشیره پایه ریزی شده است. در نتیجه، ما شکلی از فدرالیزم عشیره ای داریم.
ما در گذشته« دموکراسی هدایت شده» داشتیم، اما تصور می کنم در آینده دموکراسی به شکلی مستقیم و کمتر هدایت شده، اما بهر حال در مطابقت با سنت های خودمان، خواهیم داشت.
دموکراسی تنها راه پیشرفت جامعه ماست زیرا نتیجه بخش است. نتیجه بخش است، زیرا رقابتی است یعنی با وجود دموکراسی، بهترین شخص برای هر شغلی و به شکلی آزادانه انتخاب می شود. به همین دلیل، دموکراسی امری حساس در توسعه است. در بسیاری از کشورهای عربی شما در حکومت هستید اما به دلیل آنکه بهترین هستید، بلکه به این دلیل که به هر‌آنکس که در قدرت است، وفادار هستید.
من اغلب از دوستان عرب خود می پرسم که چرا در این همه جنگها با اسرائیل شکست می خوریم، پاسخ آنست که چون ما برعکس اسرائیل، فاقد دموکراسی هستیم.
رئیس بخش نظامی، در بیشتر موارد، نه به خاطر شایستگی و ذکاوت، بلکه به دلیل وفاداری، از سوی رهبران منتخب و پاسخگو، انتخاب می شوند.
در بیشتر اوقات برای چنین مسولیتی بدترین بجای بهترین انتخاب می شود، تنها به این دلیل که از سوی وی خطر کودتا علیه دولت وجود ندارد.
ساختار سیاسی لیبی نباید بر اساس وفاداری یا اصل و نسب باشد. این، هر آنچه را که درباره دموکراسی گفتم، ریشخند می کند، ما پادشاهی لیبی نیستیم.
درمورد کشتار جمعی
کشتار جمعی یک واقعیت است، و ما باید در عین احساس همدردی با قربانیان، به آن اعتراف کنیم. این، ساخته ذهن امریکائی ها، اسرائیلی ها یا نیویورک تایمز نیست. برای اولین بار، گزارش چنین کشتاری توسط ارتش سرخ شوروی و هنگامی که آنها به اردوگاه یهودیان رسیده بودند، ارائه شد.
من شخصا افرادی را می شناسم که از کوره های آدم سوزی جان سالم به در برده اند. آنها تجربیات وحشتناک خود را برایم نقل کرده اند.
وی با npq و گروه کوچکی از دیگر ناشرین گفتگوی کوتاهی انجام داده است که گزیده آن به قرار زیر است. در مورد دموکراسی
اساسا من با آرمان رئیس جمهور بوش در مورد پایان بخشیدن به حکومت های استبدادی و ارائه دموکراسی در خاور میانه موافق هستم، اما نه به روش ایالات متحده.
ما در جهانی زندگی می کنیم که همه چیز به هم پیوند دارد. به عنوان مثال، آلودگی محیط زیست از مرزها می گذرد، سرنوشت اقتصاد در افریقای جنوبی، مهاجرت به اروپا را ایجاد می کند و از این قبیل، با چنین پیوندهایی ما برای دفاع از کشور خود احتیاج به بهبود شرایط زندگی مردم از طریق گسترش حقوق بشر و دموکراسی در سراسر دنیا داریم.
من این را« دموکراسی جهان وطنی» می نامم، یک دموکراسی که از ارزش های جهانی وطنی شکل گرفته به روشی که همه منافع را در نظر می گیرد.
اما چنین حرکتی باید از درون جوامع مدنی نشات بگیرد، نمی تواند تحمیلی باشد.
انتخابات عراق را در نظر می گیریم. نظر سنجی موسسات امریکایی نشان می دهد که تنها 7 درصد عراقی ها به امریکایی ها به عنوان « رهایی بخش» ونه « اشغالگر» می نگرند. بیشتر سنی ها انتخابات را تحریم کردند. چرا؟
چون می دانستند که نتیجه انتخابات، کنترل عراق را به شیعیان خواهد سپرد. قبل از انتخابات شاید 10 تا 20 درصد از سنی ها از مقاومت در مقابل اشغال امریکا حمایت می کردند.
پس از انتخابات این میزان به حدود 60 تا 70 درصد افزایش یافته است.
مقاومت مشروع مردم عراق
معتقدم مقاومت در مقابل اشغال، یک حق قانونی است. مردم حق دارند که مقاومت کنند. به علاوه کوفی عنان، دبیر کل سازمان ملل متحد گفته است که تجاوز ایالات متحده« غیر قانونی» است. در عین حال معتقدم اعمالی که به ( ابومصعب) زرقاوی ـ اگر واقعا وجود داشته باشد ـ نسبت داده می شود، اعمالی غیر اخلاقی است. کشتن یا ربودن و سپس بریدن سر مردم بی گناهی که روزنامه نگار هستند یا کسانی که تنها در جستجوی کار به عراق می آیند، عملی غیر اخلاقی است.
قبایل و نه احزاب
ما در لیبی تجربه احزاب را نداریم. سنت ما که امروزه نیز همچنان شکل دهنده زندگی ماست، بر اساس عشیره پایه ریزی شده است. در نتیجه، ما شکلی از فدرالیزم عشیره ای داریم.
ما در گذشته« دموکراسی هدایت شده» داشتیم، اما تصور می کنم در آینده دموکراسی به شکلی مستقیم و کمتر هدایت شده، اما بهر حال در مطابقت با سنت های خودمان، خواهیم داشت.
دموکراسی تنها راه پیشرفت جامعه ماست زیرا نتیجه بخش است. نتیجه بخش است، زیرا رقابتی است یعنی با وجود دموکراسی، بهترین شخص برای هر شغلی و به شکلی آزادانه انتخاب می شود. به همین دلیل، دموکراسی امری حساس در توسعه است. در بسیاری از کشورهای عربی شما در حکومت هستید اما به دلیل آنکه بهترین هستید، بلکه به این دلیل که به هر‌آنکس که در قدرت است، وفادار هستید.
من اغلب از دوستان عرب خود می پرسم که چرا در این همه جنگها با اسرائیل شکست می خوریم، پاسخ آنست که چون ما برعکس اسرائیل، فاقد دموکراسی هستیم.
رئیس بخش نظامی، در بیشتر موارد، نه به خاطر شایستگی و ذکاوت، بلکه به دلیل وفاداری، از سوی رهبران منتخب و پاسخگو، انتخاب می شوند.
در بیشتر اوقات برای چنین مسولیتی بدترین بجای بهترین انتخاب می شود، تنها به این دلیل که از سوی وی خطر کودتا علیه دولت وجود ندارد.
ساختار سیاسی لیبی نباید بر اساس وفاداری یا اصل و نسب باشد. این، هر آنچه را که درباره دموکراسی گفتم، ریشخند می کند، ما پادشاهی لیبی نیستیم.
درمورد کشتار جمعی
کشتار جمعی یک واقعیت است، و ما باید در عین احساس همدردی با قربانیان، به آن اعتراف کنیم. این، ساخته ذهن امریکائی ها، اسرائیلی ها یا نیویورک تایمز نیست. برای اولین بار، گزارش چنین کشتاری توسط ارتش سرخ شوروی و هنگامی که آنها به اردوگاه یهودیان رسیده بودند، ارائه شد.
من شخصا افرادی را می شناسم که از کوره های آدم سوزی جان سالم به در برده اند. آنها تجربیات وحشتناک خود را برایم نقل کرده اند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید