امام جمعه مشهد در خطبههای نماز جمعه این شهر گفتهاند:« متأسفانه با تأثیر فرهنگ غرب زن و همسر در خانه همدیگر را با اسم کوچیک صدا میزنند.»
واقعا صدازدن نام همسر در خانه، تاثیر فرهنگ غرب است؟ تاجایی که به یاد دارم، پدربزرگهایم اسم کوچک مادربزرگهایم را صدا میکردند. تحت تاثیر هیچ فرهنگی هم نبودند جزء فرهنگ ایرانی.
خیلی از آدمهای مذهبی که میشناسم هم نام همسرانشان را صدا میکنند و از هیچ صفتی مانند مادر بچهها، منزل یا عیال استفاده نمیکنند.
امام خمینی به عنوان رهبرانقلاب اسلامی در شعری که سرودهاند و علم داشتند که به صورت عمومی منتشر میشود، عروسشان را با اسم کوچک صدا زدهاند. در شعر آمده است:
فاطی که کنون فلسفه را می خواند
از فلسفه فاء و لام و سین میداند
امید من آن است که با نور خدا
خود را زحجاب فلسفه برهاند
در خاطرات هاشمی رفسنجانی که از معماران اصلی انقلاب اسلامی است هم بارها نام «عفت مرعشی» را مشاهده میکنیم. به طور مثال او در خاطرات سال 60 نوشته است:« ساعت دوازده شب به مجلس آمدم، اخبار را گرفتم و خوابیدم. گفتند عفت منتظر تلفن مناست. بعدا معلوم شد، از سرنوشت محمود محیالدینی که عصر امروز با دیدن منظره ترور و شهادت یک کاسب حزباللهی با افسر شهربانی مشاجره کرده و پیدا نبوده، نگران شدهاند. بهقم رفته بوده.»
سال 60 هم که هاشمی رفسنجانی یک سوپرانقلابی بوده است و تحت تاثیر هیچ فرهنگی قرار نداشته است! اما در خاطراتش که هدفی جز انتشار آن نداشته است، از همسران و دخترانش نام میآورد.
این مثالها نشان میدهد که استفاده از نام کوچک همسر، تحت تاثیر فرهنگ غرب نیست و ریشه در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما دارد.
حرفهای آیتالله، تنها و تنها باعث فاصله گرفتن بخشی از جامعه از آموزههای دینی میشود. مقام معظم رهبری بارها از جذب حداکثری، سخن گفتهاند اما قطعا خطبههایی مانند سخنان آیتالله علمالهدی کمکی به این جذب حداکثری نمیکند.
اینکه هر اتفاقی در کشور را تحت تاثیر فرهنگ غرب نشان بدهیم، بیان قدرت ما نیست بلکه حکایت از ضعف ما دارد. اینکه غربیها توانستهاند تاثیر فراوانی بر روی ساحت زندگی ما بگذارند.
واقعا مشکل کشور امروز ما این است که چرا زنان و مردان در خانه همدیگر را با نام کوچک صدا میکنند؟ قطعا مشکل کشور نیست اما خطبههای این چنین میتواند تبدیل به مشکل شود و حاشیههایی اساسی را برای مردم ایجاد کند.
مشکل اصلی و جدی امروز ایران، تورم و گرانی است. بحرانی که هم بر زندگی مردم تاثیر میگذارد و هم جای هنجارها و ناهنجاریها را عوض میکند.
نه تو خونه
به عقیده بسیاری زن تا زنده است، دختر مفخمه فلان آقا، یا مادر مکرمه و همسر محترمه آقایانی دیگر است و نامی ندارد. پس از مرگ هم نام و تصویرش بر آگهی ترحیم و سنگ قبر بی احترامیست، مرده زن هم مسوول به گناه نینداختن مردان بیمار و حق به جانب است.
با نام بردن از زن به او بی حرمتی نمی شود
دختران و زنان بی پناهی را که در معرض همه گونه ظلم و بی حرمتی هستند را دریابیم.