کشف فسیل ۱۴۰ میلیون‌ساله بسیار نادر
پژوهشگران شورای ملی علوم آرژانتین معتقدند که این «تیتانوسور» حدود ۱۴۰ میلیون سال پیش در آغاز دوره زمین‌شناسی «کرتاسه» در ناحیه‌ای که اکنون «پاتاگونیا» شناخته می‌شود، می‌زیسته است.
این نظریه به معنای آن است که قدمت «تیتانوسور»ها که خانواده منشعبی از دایناسور‌های گردن بلند و گیاهخوار بوده‌اند، به مراتب از آنچه تاکنون تصور می‌شده بیشتر است.
پابلو گالینا، پژوهشگر شورای ملی تحقیقات فنی و علمی آراژانتین، می‌گوید: «اهمیت اصلی این دایناسور – از نوع جدید این خانواده گذشته – این است که قدیمی‌ترین فسیلی است که تاکنون از این نوع در جهان یافت شده است.»
او می‌افزاید که یافتن یک فسیل ۱۴۰ میلیون‌ساله «واقعا بسیار نادر است.»
دانشمندان نام این فسیل را که هفت سال پیش در ایالت «نویکوئِن» در شمال غربی «پاتاگونیا» یافت شد، به یادبود سباستین «اِل نینجا» آپِستِگیای زمین‌شناس و روگِلیو زاپاتای مهندس، «نینجاتیان زاپاتایی» گذاشته‌اند.
دانشمندان معتقدند که این فسیل نه تنها قدیمی‌ترین، بلکه بزرگترین فسیل از خانواده «تیتانوسور» است.
هرچند فسیل «نینجاتیان زاپاتایی» کامل نیست، اما استخوان لگن خاصره و ستون فقراتش نشان می‌دهد که طول آن حدود ۲۰ متر بوده است. نزدیک‌ترین دایناسور به این خانواده، «آندسور» است که تا ۱۸ متر رشد می‌کرده است.
بزرگترین جانور کنونی جهان نهنگ آبی است که طولش بالغ بر ۳۳.۵ می‌شود.
بعد از انقراض دایناسور‌ها در پایان دوره «کراسه» در ۶۵ میلیون سال پیش، «تیتانوسور»ها تا مدتی همچنان روی کره زمین می‌زیسته‌اند.
