واقعا باید به ما میزبانی بدهند؟
«از قرار معلوم «دعوا» به بخش لاینفک بازی پرسپولیس و سپاهان تبدیل شده و این مسابقه مخصوصا زمانی که در اصفهان برگزار می‌شود، محکوم به تنش و جنجال است. این قاعده حتی در بازی بدون تماشاگر و در عصر کرونا هم تکرار شد؛ جایی که صدها هوادار و موتورسوار بدون هراس از کووید-۱۹ گرد کاروان پرسپولیس و سپاهان می‌چرخیدند؛ یکجا بی‌احترامی می‌کردند و یکجا به ابراز احساسات مشغول بودند.
بنده‌خدا محرم نویدکیا، سرمربی باشخصیت سپاهان، تا به حال ۱۰ بار در نشست‌های خبری‌اش از این رفقا تمنا کرده با موتور گرد اتوبوس سپاهان نیایند اما گوش این جماعت بدهکار نیست. آنها هر کاری دل‌شان بخواهد می‌کنند. وقتی التماس سرمربی میزبان برای پرهیز از این حرکات فایده‌ای ندارد، دیگر تکلیف مهمان بخت‌برگشته روشن است. در نهایت دیدار اخیر سپاهان و پرسپولیس در همین فضا به تشنج کشیده شد و بازیکنان دو تیم بعد از پایان مسابقه در تونل ورزشگاه از خجالت هم درآمدند.
حالا این تصاویر در تیراژ وسیع در حال دست‌به‌دست شدن در شبکه‌های اجتماعی است؛ دستاویزی مناسب برای مخالفان واگذاری میزبانی به ایران. آیا تیم‌های آسیایی با خودشان نمی‌گویند اگر چنین بلایی در خیابان سر ما بیاید تکلیف چیست؟ آیا کنفدراسیون فوتبال آسیا حق ندارد به شک و تردید بیفتد؟ حالا از کیفیت وحشتناک تصویربرداری مسابقه و سایر عیوب فنی بگذریم. این از اصفهان و آن هم از اهواز. از بازی فولاد و گل‌گهر روی زمین زرد و زار یکی از جدیدترین ورزشگاه‌های ایران. وقتی کیفیت زمین اختصاصی فولاد این است، طبیعتا جای تعجب ندارد که ورزشگاه قدیمی‌تر غدیر در اهواز زیر تلی از گرد و غبار گم شده باشد. این وضع فوتبال ماست با زمین‌های تمرینی خراب‌تر، بدون کمک‌داور ویدئویی و هزار عیب و علت دیگر. اگر هم AFC به ایران میزبانی ندهد، صد درصد از سر حب و بغض است و هیچ احتمال دیگری وجود ندارد!»
فدراسيون فوتبال بايستي برخود شديدي با سپاهان داشته باشد مثل كسر 6 امتياز و محروميت ميزباني 
