استفاده بی‌اجازه نامزدان ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ از آثار موسیقی
پررنگ‌ترین نمونه‌های عدم رعایت کپی‌رایت از سوی صداوسیما که به شکایت صاحبان اثر یا بازماندگان‌شان از این سازمان منجر شد، دعوای حقوقی زنده‌یاد محمدرضا شجریان و زنده‌یاد فرهاد مهراد بود. از جمله دیگر ستاره‌های عرصه موسیقی که همواره به پخش بدون اجازه آثارش در صداوسیما معترض بوده و هست، می‌توان به شهرام ناظری اشاره کرد.
رعایت نکردن کپی‌رایت در ایران تا حدی پیش رفته است که نامزدهای ریاست جمهوری که می‌بایست نمادی از قانون‌مداری باشند هم به آن بی‌توجه هستند و به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویی اطلاع ندارند اگر می‌خواهند از اثر هنرمندی استفاده کنند، ملزم به کسب اجازه از او و پرداخت حق و حقوق مادی و معنوی‌اش هستند و نمی‌توان از هنرمند توقع داشت نه تنها در پی این حق و حقوق نباشد که به استفاده بی‌اجازه از اثرش مفتخر هم باشد!
کسانی که تا پیش از رسیدن به بازه زمانی انتخابات در چشم سیاست‌مداران و دولت‌مردان و متولیان فرهنگ و هنر نامرئی بوده‌اند، در این مقطع زمانی هنرشان بی‌آن‌که خود مطلع شوند و اجازه دهند به آسانی مورد استفاده قرار می‌گیرد و نمود عینی‌اش در انتخابات پیش‌رو، استفاده از بخشی از اثر «ایران من» از همایون شجریان و سهراب پورناظری در مناظره‌های انتخاباتی، استفاده از «جان ایران» کاری از محمد معتمدی در مستند تبلیغاتی یکی از نامزدها و استفاده از موسیقی سریال «شوق پرواز» در مستند تبلیغاتی نامزدی دیگر است.
کاش به جای هر چهار سال، هر سال، نَه هر ماه، نَه هَر هفته انتخابات ریاست جمهوری می‌بود! تا لااقل هفته‌ای یک بار تصنیف ها وَ آهنگها «مُباح» می‌گردید! 
