مصطفی حسین خانی در خصوص فرایند کسب دوبنده تیم ملی، اظهار داشت: ما از سال گذشته تاکنون ۱۲ مرحله اردو را سپری کردهایم. بحث انتخاب ملی پوشان برای المپیک پروسه سنگینی است و برای همه نفرات پراسترس بود. در همه اوزان رقابت برای رسیدن به دوبنده تیم ملی بین دو سه نفر بود. قرار بود در انتخابی رودررو یا شرکت در تورنمنت هایی که کادرفنی در نظر گرفته بود، نفرات خودشان را نشان دهند. به لطف خدا و دعای مردم صاحب دوبنده تیم ملی شدم. امیدوارم در المپیک هم جواب زحمات خودم، مربیانم و خانواده ام و همه علاقمندان را بدهم.
وی در مورد اینکه چقدر احتمال دارد المپیک آخرین میدان او باشد، تصریح کرد: به چنین موضوعی فکر نمی کنم و تمام فکر و ذکرم المپیک است. سطح ۷۴ کیلوی المپیک خیلی بالاست و اغلب مدعیان مدال دار هستند. ضمن اینکه واقعا شرایط المپیک ویژه هست و همه با آمادگی کامل شرکت می کنند.
این کشتی گیر مدعی تهرانی با تاکید بر اینکه تجربه المپیک های قبلی نشان داده نمی شود خیلی نتایج را پیش بینی کرد، ادامه داد: من هم به خودم خیلی امیدوار هستم. در همین یک سال گذشته یک سیر صعودی را در خودم دیدم و توانستم خودم را به رقبای طراز اول برسانم، خصوصا اینکه در همین لهستان ۵-۶ المپیکی شرکت کرده بودند.
حسین خانی در مورد دو کشتی گیر مدعی ۷۴ کیلوی آمریکا (جردن باروفس یا کایل دایک) که از بین آنها دایک روانه المپیک می شود، خاطرنشان کرد: هر دو قهرمان جهان هستند. باروفس در ۷۴ کیلو و دایک در ۷۹ کیلو دو سال پیاپی قهرمان جهان شده است. شرایط شان یکسان است ولی من از نظر فنی باروفس را جلوتر از دایک می دانم. البته دایک هم کشتی گیری است که خودش را در این دو سال در ۷۹ کیلو نشان داده و حریفان را با اختلاف زیاد شکست داده است. اینکه او از یک وزن بالاتر به ۷۴ کیلو آمده طبیعتا باید وزن بیشتری کم کند و این نقطه مثبتی برای من هست که در کشتی با او از این شرایط استفاده کرده و او را در ابتدای کشتی تحت فشار قرار دهم و در ادامه بهتر کشتی بگیرم.
دارنده مدال برنز سال ۲۰۱۶ جهان با اشاره به کشتی نگرفتن چامیزو در فینال جام زیلکوفسکی با او، تاکید کرد: خودم دوست داشتم با او کشتی بگیرم و خودم را آماده کرده بودم. حتی صبح مسابقه که درحال نرمش بودیم، با توجه به اینکه چامیزو آن طرف جدول بود، به او پیشنهاد دادم با هم تمرین کنیم که قبول نکرد.
وی با تاکید بر اینکه فدراسیون کشتی تمام امکانات لازم را در خانه کشتی در اختیار کشتی گیران قرار داده، تصریح کرد: بحث المپیک فراتر از فدراسیون است و باید نگاه المپیکی به موضوع داشت. مدت زیادی تا مسابقات نمانده و در این زمان باقی مانده و مسوولان باید توجه داشته باشند که کشتی همیشه جور ورزش را کشیده است. البته کشتی گیران زیاد هم منتظر مسوولان نبوده اند و ما برای اعتبار نام ایران همیشه روی تشک رفته ایم. جدا از افتخاری که برای خودمان هست اما به دنبال اهتزاز پرچم کشور هستیم.
حسین خانی در مورد حضور قهرمانان و پیشکسوتان در اردوهای المپیکی گفت: صد درصد این موضوع روحیه بخش است. شخصی مثل منصورخان برزگر که مولانای کشتی ایران هست وقتی به اردو می آید به ما روحیه می دهد. او صحبت خیلی خوبی هم با بچه ها کرد. انشاءالله که تداوم داشته باشد و من به سهم خودم از قهرمان کشتی تقاضا می کنم باز هم بیایند و در کنار ما باشند.
وی در مورد تیم های ملی کشتی در آوردگاه المپیک عنوان کرد: واقعا نمی شود پیش بینی کرد چه کسی مدال می گیرد اما هر کسی مدال می خواهد باید بجنگد و جای اشتباه ندارد. اولین اشتباه شما می تواند آخرین اشتباه باشد. من به تیم های آزاد و فرنگی مان امیدوارم، دعای مردم پشت ما هست و از نزدیک می بینم که بچه ها از جان و دل مایه می گذارند. فشار و شدت تمرینات آنقدر بالاست که بچه ها شب نمی توانند بخوابند. امیدوارم مزد زحمات شان را در المپیک بگیرند.
ملی پوش ۷۴ کیلوی ایران در المپیک که صاحب دو فرزند است، ادامه داد: شرایط من نسبت به بچه های دیگر متفاوت است، جا دارد از همسرم تشکر کنم. ۱۲ اردو برگزار شده و فاصله بین هر اردو هم سه روز بوده و نگهداری از دو بچه کوچک واقعا سخت است که همسرم این کار را انجام داده، من از همسرم و خانواده ام که همه کار برای من انجام داده و همیشه کنارم بودند تشکر می کنم.