چگونگی پرورش گوسفند در ایران

به نظر شما بهترین گوشت قرمز گوشت گوسفندی است یا گاوی؟ نظر اکثر مردم این است که گوشت گوسفندی بهترین گوشت قرمز است. از آنجایی که که گوشت گوسفندی دارای بافت نرم و مزه بسیار لذیذ است، اکثر افراد این عقیده را دارند که گوشت گوسفندی بهترین نوع گوشت قرمز است.

ایران بعنوان یکی از قدیمی‌ترین کشور‌های دامپرور، دارای مناطق زیادی است که به شغل پرورش گوسفند مشغولند. اما برخی مناطق بیشتر و بهتر این کار را انجام میدهند. نژاد‌های شال، لری، مهربان، سنجابی، بلوچی و افشاری از نژاد‌هایی هستند که بهترین گوشت را دارند. کرمانشاه یکی از استان‌های بسیار مناسب برای پرورش گوسفند در میان استان‌های کشورمان است. این استان با داشتن مراتع سرسبز سهم عمده‌ای در تولید و صادرات گوشت گوسفند دارد.

گوشت گوسفندی کدام منطقه ایران بهتر است؟

همه ما گوشت قرمز را بعنوان آیتم اصلی در سفره هایمان داریم. گوشت قرمز نسبت به نوع دام دارای چهار یا پنج نوع است، اما در این میان گوشت گوسفند است که با توجه به لذیذ بودن و هضم راحت، بیشترین طرفدار را دارد. گوشت گوسفند دارای طعم دلچسب و بافت بسیار نرمی می‌باشد. تعداد زیادی از خانواده‌ها عقیده دارند که ارزش تغذیه‌ای و فایده گوشت گوسفند در مقایسه با گوشت گاو و گوساله بیشتر است. این عقیده در آشپزی ایرانی هم دیده میشود؛ چراکه اکثر خورشت‌های ایرانی با گوشت گوسفند پخته میشوند. با اینکه در اکثر مناطق کشور پرورش دام وجود دارد، اما هر منطقه فقط چند نژاد یا حتی یک نژاد را پرورش میدهد. حال ببینیم بهترین نوع گوشت گوسفندی در کدامیک از این مناطق پرورش داده می‌شود.

گوسفندان دارای نژاد‌های مختلفی هستند. هر نژادی دارای خاصیت‌ها و ویژگی‌های خود است. در ادامه ببینیم که بهترین نژاد‌های گوسفند ایرانی از نظر گوشت، کدام‌ها هستند.

چنانچه به دنبال پیدا کردن روشی دقیق و مناسب جهت اطلاع از به روز‌ترین قیمت گوسفند زنده، هستید، این لینک به شما کمک خواهد کرد.

یکی از این نژاد‌ها که دارای بهترین گوشت است، نژاد گوسفند شال است. از دیگر نژاد‌های گوسفندی ایران که دارای بهترین گوشت هستند می‌توان به نژاد مهربان، نژاد لری، نژاد بلوچی، نژاد افشاری و نژاد سنجابی اشاره کرد. نژاد‌های گوشتی ایرانی که دارای بهترین گوشت هستند، ویژگی‌هایی نیز دارد؛ مانند سینه بزرگ و گوشتی، پیشانی پهن، ران‌های حجیم و عضلانی و گردن کوتاه و پر.

چرا استان کرمانشاه؟

باتوجه به تعداد بالای دامپروران و عشایری که در این استان مشغول به دامپروری هستند، طبیعی است که این استان یکی از استان‌های خاص و ویژه کشور در حوزه دامپروری محسوب شود. به همین خاطر احتمالا تخصص دامپروران این استان هرسال بیشتر از قبل می‌شود و در نتیجه می‌توانند به بهترین حالتی که می‌شود، به پرورش گاو و گوسفند مشغول شوند. از این رو یکی از انواع بهترین و لذیذترین گوشت گوسفندی که میتوان داشت، به دست دامپروران و عشایر استان کرمانشاه تولید می‌شود.

مراتع خوب، به خودی خود باعث افزایش دامپروری می‌شود. آمار نشان می‌دهد تعداد چهار میلیون و صد هزار دام در این استان وجود دارد. در میان این جمعیت دامی گوسفند و بره دارای بیشترین سهم است و تعداد آنه نزدیک به دو میلیون و دویست هزار رأس است.

استان کرمانشاه با داشتن شرایط عالی برای پرورش و وجود شرایط اقلیمی بسیار خوب در زمینه دامپروری و توسعه دامپروری مستعد است؛ همچنین این استان با داشتن واحد‌های تولید خوراک دام، برای صادرات در زمینه دامپروری می‌تواند بسیار موفق عمل کند. درحال حاضر نیز ۳۵ درصد از دام سبکی که به خارج از کشور صادر میشود، از استان کرمانشاه است.

پرورش گوسفند نژاد سنجابی

البته صادرات در نژاد‌های مختلف صورت نمیگیرد و این صادرات از طریق پرورش گوسفند نژاد سنجابی است. یکی از انواع بهترین گوشت‌هایی که در ایران تولید می‌شود، مربوط به همین گوسفند نژاد سنجابی است. نژاد سنجابی پس از نژاد گوسفند بلوچی، بیشترین جمعیت را در میان کل گوسفندان داخل کشور دارد. نیمی از گوسفندان استان کرمانشاه از همین نژاد است. گوسفند نژاد سنجابی در گیلان غرب، سر پل ذهاب، اسلام آباد غرب و قصرشیرین پرورش داده میشود. گوسفند سنجابی از بهترین نژاد‌های زنده حال حاضر در میان گوسفند ایرانی است که حتی جهاد کشاورزی بنا به اصلاح این نژاد دارد. گوسفند سنجابی در گروه تولیدات گوشتی و گوشتی پشمی جای میگیرد.

پرورش گوسفند یا پرواربندی چیست؟

برای اینکه خیلی بهتر با نکات شغل دامپروری آشنایی پیدا کنید، این مطلب را توصیه می‌کنیم حتما بخوانید.

حال که صحبت از پروش گوسفند شد، بهتر تعریف پرواربندی را نیز بدانیم:

به طور خلاصه در پروسه پرواربندی، یک دام لاغر و سبک وزن را در مدتی مشخص تبدیل به یک دام چاق میکنند. این شغل نیز سود خوبی دارد که پس از کسر هزینه‌های نگهداری و خوراک گوسفند، به دست میاید. اکثر روستایینان و عشایر هستند که شغل پرواربندی را در میان دیگر شغل‌های خود انجام میدهند؛ چراکه آن‌ها تجربه خوبی در این زمینه دارند.

البته پرواربندی نیز مانند شغل‌های مشابه خود نیاز شدید به تجربه دارد. پرورش گوسفند، پرواربندی گوسفند یا نگهداری گوسفند، همه این‌ها به معنای یک شغل پر زحمت بودند که شاید در ظاهر نیازی به علم و تخصص زیاد نداشت، اما سخت بود. تا جایی که شاید نیاز به مراقب شبانه روزی از گوسفندان باشد.

شاید هنوز هم فکر کنید که این شغل محدود به روستاییان و عشایر باشد، اما درحال حاضر دیگر اینطور نیست. تحولات صنعتی که در جامعه اتفاق افتاد، مسیر شغل‌های زیادی را عوض کرد و بسیاری از مشاغل را از حالت سنتی و محدود درآورد. اکنون پرواربندی، نگهداری و پرورش گوسفند یکی از مشاغل بزرگ در مقیاس صنعتی است.

طی سال‌های اخیر پرورش و پرواربندی گوسفند و بز علاوه بر روستائیان، تبدیل به شغل دوم برخی مردم شهرنشین شده است. حتی این شغل تبدیل به شغل اصلی برخی از شهرنشین‌ها شده است که علت آن سود و پتانسیل بالای این صنعت.

در واقع در حالت صنعتی پرواربندی و پرورش گوسفند، محل پرورش گوسفند را کوچکتر و محدودتر می‌کنند و با استفاده از تجهیزات نوین و صنعتی، علم تغذیه صنعتی و خوراک آماده دام (یعنی کنسانتره به جای غذای طبیعی مانند علف و جو که در مراتع و در حالت سنتی به گوسفندان میدهند) سریعتر و باکیفیت بیشتر به نتیجه می‌رسند. همچنین علم ژنتیک نیز با ممکن کردن چندقلوزایی و اصلاح نژاد، هزینه تولید را چندبرابر کاهش داده است.