نقره المپیک بر سینه سعید ملایی؛ خوش به حال مغولستان!
سعید ملایی قهرمان المپیک شد؛ جودوکار سابق تیم ملی ایران که مهاجرت کرد و بعدا پناهنده مغولستان شد، در وزن منهای ۸۱ کیلوگرم جودو، با شکست در فینال رقابت ها، به مدال نقره این وزن رسید. این مدال در شرایطی توسط این ورزشکار ایرانی به دست آمده که او زیر پرچم مغولستان رقابت می‌کند و این کشور را به راحتی صاحب یک مدال نقره ارزشمند در المپیک کرده است.
ملایی در این رقابت‌ها ابتدا در مرحله یک شانزدهم ورزشکار قزاق را ایپون کرد. سخت‌ترین بازی اش در یک هشتم نهایی بود که فقط با یک امتیاز وازاری از سد رقیب آذربایجانی اش گذشت. دو برد دیگر با نتیجه ایپون در یک چهارم و نیمه نهایی برابر رقبایی از گرجستان و اتریش او را به فینال رساند تا رقیب ناگاسی، جودوکای ژاپن شود. در فینال هم سعید موفق نشد از سد جودوکای میزبان بگذرد و مدال نقره را به دست آورد.
سعید ملایی چندی پیش در حالی که هنوز برای تیم ملی ایران مبارزه می‌کرد در رقابت‌های جهانی جودو در ژاپن شرکت کرد و بعد از دو باخت مصلحتی برای گریز از رویارویی با ورزشکار اسرائیلی با ایستادن در رتبه پنجم به کارش پایان داد. سعید بعد از آن مسابقات به آلمان مهاجرت کرد و خبر داد دیگر حاضر نیست به ایران برگردد.
فدراسیون جهانی جودو هم با حمایت از او، مسئولان ورزش ایران را متهم به این کرد که به جودوکا‌ها دستور داده اند با اسرائیلی‌ها بازی نکنند. ادعایی که البته هنوز هم از سوی مسئولان ورزش ایران رد می‌شود و می‌گویند مسابقه ندادن با ورزشکاران اسرائیلی تصمیم شخصی خود ورزشکاران ایرانی است و آن‌ها در این زمینه نقشی ندارند.
نهایتا بعد از آنکه کار به دادگاه عالی ورزش کشیده شد، جودو ایران با شهادت سعیدملایی به همراه سه ایرانی دیگر، به مدت ۴ سال از حضور در کلیه رقابت‌های بین المللی محروم شد. سعید ملایی هم که گفته بود اگر در ایران بماند هرگز دستش به مدال المپیک نمی‌رسد (به دلیل حضور ساگی موکی اسرائیلی در وزن منهای ۸۱) بعد از آلمان، پناهنده مغولستان شد تا مهیای بازی‌های المپیک توکیو شود.
در توکیو، اما ساگی موکی خیلی زود از گردونه رقابت‌ها کنار رفت تا این ورزشکار ایرانی نیازی به مسابقه دادن با رقیب اسرائیلی در المپیک نداشته باشد. سعید ملایی حالا اولین ایرانی است که توانسته در تاریخ المپیک دستش به مدال نقره برسد، ولی این مدال نه به اسم ایران بلکه به اسم مغولستان ثبت می‌شود.
حرفی هم با دوستانی که طرفداری این ورزشکار کردن . ببینید من هم از خیلی چیزها ناراحتم اما کنار مردمم میمونم و در کنار شادیها وغمهاشون خواهم موند ودر تحت هیچ شرایطی حاضر نیستم یک لحظه ملیتم رو بفروشم که چی؟
اگه تختی برای مردم هنوز زنده هست نه به خاطر مدالهاش هست بخاطر اون رگ مردانگیش بوده که برای ملتش میزد بیرون و هنوز که هنوز مردم دوستش دارن . و رستم اگه رستمه به خاطر ایران زمینی بودنشه ملیت هر فردی باید براش ارزشش بیشتر از هر چیزی باشه مدال که سهله الآن آیا مردم مغولستان به این مدال واقعا افتخار میکنند.