آرتور دالالویان در ماه آوریل هنگامی که مشغول آماده سازی برای رقابت های قهرمانی اروپا بود دچار مصدومیتی وحشتناک شد و به دلیل پاره شدن رباط آشیل پایش به نظر می رسید که حتی بازی های المپیک را هم از دست داده باشد.
اما پس از سپردن پای مصدومش به تیغ جراحی این ژیمناست روس بر خلاف تمام پیش بینی ها توانست بازگشتی معجزه آسا به میادین داشته باشد و در المپیک توکیو نیز مهره ای کلیدی و تاثیر گذار در تیم ژیمناستیک مردان کمیته المپیک روسیه بود که در نهایت مدال طلا را برد.
در روزهای پیش از مسابقه فینال دالالویان گفت: "من قصد شرکت در رقابت ها را نداشتم. بعد یک جلسه با تیم و مربی ام داشتم. من قدرت و نیروی رقابت را احساس کردم و تصمیم گرفتم که رقابت کنم."
دالالویان یکی از اعضای مهم و کلیدی تیمی بود که عملکرد فوق العاده ای داشت و چین را با نتیجه 262.500 به 261.894 شکست داد.
ژیمناست روسی پس از فینال در مورد اهمیت این لحظه صحبت کرد: "بعد از مصدومیتی مثل این، من قدر کارهایی که انجام داده ام بیشتر می دانم. اکنون می دانم که آن همه کار بی فایده نبود. ارزش این مدال بی اندازه است."
دالالویان پس از اینکه تقریبا نزدیک بود یکی از مهمترین وقایع زندگی اش را از دست بدهد، پس از فینال روز دوشنبه کاملاً احساساتی شده بود.
او پس از صعود به فینال فاش کرد که حضور در توکیو 2020 برای او یک تجربه به شدت احساسی بوده است: "من نمی توانستم احساسات خود را کنترل کنم. به نوعی افتخار می کردم که توانستم به آن برسم، من توانستم به این نقطه برسم و تمام حرکات را به همان روشی که می خواستم انجام دهم.
قسمتی دیگر از من به نوعی احساس ناامیدی می کرد چرا که فهمیدم نمی توانم تمام حرکات را به طور کامل و بی نقص انجام دهم."