دلایل پذیرش ولایتعهدی امام رضا به روایت علم الهدی
سید احمد علم‌الهدی پیش از ظهر پنج‌شنبه در مراسم عزاداری روز شهادت امام رضا (ع) که در ایوان مقصوره حرم مطهر رضوی برگزاری شد، با بیان اینکه پیغمبر اکرم (ص)، حضرت زهرا (س) و امام هشتم (ع) را «بضعه» یعنی «پاره تن» نامیدند، اظهار کرد: گسترش امروز اسلام به برکت وجود فاطمه زهرا (س) است به‌همین دلیل پیامبر دخترشان را بضعه نامیدند.
وی ادامه داد: حضرت رضا (ع) جریان امامت را از سقوط قطعی نجات دادند و وجود امامت را در جامعه ابدی کردند، به این دلیل امام رضا را «بضعه» نامیدند.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی با تأکید بر اینکه اسلام ناب با مجاهدت این امام شریف تثبیت شد، خاطرنشان کرد: مأمون شیطانی بود که برای نابودی جریان امامت تلاش می‌کرد که او را «معاویه بنی‌عباس» می‌خواندند.
وی به برنامه‌ریزی مأمون برای جدا کردن امام از مردم اشاره و بیان کرد: مأمون دستور داد که امام را از بصره و از داخل کویر عبور دهند تا با مردم این راه ارتباطی نداشته باشند اما با ورود به بصره، مردم باخبر شدند و جمعیت زیادی به استقبال ایشان آمدند.
علم‌الهدی به استقبال مردم نیشابور از امام رضا (ع) اشاره کرد و گفت: امام در میان مردم حدیث سلسلهالذهب را بیان کردند و ادامه دادند «و شرط آن کلمه من هستم»، یعنی تنها اعتقاد امامت کافی نیست بلکه باید امامت و ولایت در کنار هم جاری باشد.
وی به بیان نحوه پذیرش ولایتعهدی امام رضا (ع) پرداخت و تصریح کرد: فردای ورود امام به مرو، مأمون جلسه مفصلی با حضور وزرا و امرای خود تشکیل داد و اعلام کرد مایل به تفویض خلافت به علی بن موسی‌الرضا هستم، امام هشتم فرمودند «اگر این خلافت حق توست و خدا برای تو قرار داده، جایز نیست آن را به کسی اهدا کنی و اگر خلافت حق تو نیست، چرا می‌خواهی چیزی که از آن تو نیست را به من ببخشی؟».
عضو مجلس خبرگان رهبری به تهدید شدن حضرت رضا (ع) توسط مأمون برای پذیرش ولایتعهدی اشاره کرد و گفت: پس از تهدید مأمون، امام هشتم (ع) دست‌ها را به آسمان بلند کردند و گفتند «خدایا تو میدانی من مضطر هستم و مقام ولایت عهدی مورد اکراه من است پس اگر قبول کردم تو مرا مواخذه نکن، همان‌طور که یوسف، پادشاهی یک بت‌پرست را پذیرفت».
وی این تعبیر را دارای دو معنی دانست و افزود: استفاده از این عبارات نشان می‌دهد امام رضا (ع) همچون یوسف که مردم را از قحطی نجات داد، مردم را با «ولایت» نجات می‌دهد و معنی دوم، معرفی مأمون به‌عنوان یک بت پرست و یاغی است.
