استاد پاس آرسنال در گفتگو با کاربران سایت یوفا
فابرگاس: کارمان سخت است، خیلی سخت!
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: یک بار «سسک فابرگاس» به همراه آرسنال تا فینال لیگ قهرمانان اروپا پیش رفت، اما نتوانست آن را به دست بیاورد. او به دنبال آن است که دوباره به فینال برسد.
گل استثنایی او در ورزشگاه سن‌سیرو پایان حضور میلان در لیگ قهرمانان امسال را رقم زد. اما، آرسنالی‌ها برای رسیدن به جمع چهار تیم پایانی احتیاج به تلاشی سخت دارند تا از پس لیورپول، حریف لیگ برتری خود برآیند. آن‌ها باید تساوی خانگی یک بر یک در بازی رفت را امشب جبران کنند تا به مرحله نیمه‌نهایی برسند.
فابرگاس، ستاره آرسنال در گفت و گو با خوانندگان سایت یوفا به این ترتیب به سوالاتشان پاسخ می‌دهد.
وقتی دروازه میلان را از آن فاصله بعید باز کردی چه حسی بهت دست داد؟ آیا آن شور و هیجانت را در جام ملت‌های اروپا هم تکرار خواهی کرد؟
امیدوارم که آن حس را در یورو 2008 هم داشته باشم و با اسپانیا به افتخاری بزرگ برسم. ولی آن لحظه برایم فراموش‌نشدنی است. فکر کنم مقابل میلان یکی از بهترین بازی‌هایم را انجام دادم و اقبال بلندی داشتم که چنان گل مهمی را به ثمر برسانم.
افتخارات بسیاری به دست آورده‌ای، به کدامشان بیش از همه می‌بالی؟
عجب سوال سختی! در طول زندگی ورزشی‌ام لحظاتی بسیار کلیدی را پشت سر گذاشتم. رفتنم به لندن، اولین بازی برای آرسنال، اولین گلم، اولین بازی با پیراهن تیم ملی...
فرناندو تورس و استیون جرارد در نیمه دوم فصل دارند عالی بازی می‌کنند. نظرت در این باره چیست؟
این دو فوتبالیست که احتیاج به معرفی ندارند. جرارد سال‌هاست که موفقیت‌های بسیاری در انگلیس به دست می‌آورد. او یکی از مهم‌ترین بازیکنان این کشور است و رهبری واقعی برای تیمش به شمار می‌رود. فرناندو را هم می‌شناسم و تعجب نمی‌کنم که چطور این قدر سریع خودش را با فوتبال جزیره وفق داد. او تا حالا 28 گل زده که آمار احترام‌برانگیزی است و مهاجمان معدودی می‌توانند آرزویش را داشته باشند.
وقتی فوتبال بازی نمی‌کنی در وقت‌های آزادت چه می‌کنی؟ چه سبک موسیقی را می‌پسندی؟
من عاشق بازی‌های کامپیوتری، رفتن به سینما، قدم زدن با نامزدم و تماشای تلویزیون هستم. دوست دارم در خانه بمانم، مقابل تلویزیون دراز بکشم و با دوستانم چت کنم. درباره موسیقی هم عاشقش هستم. در رختکن به همه سبکی گوش می‌کنیم و آهنگ‌هایمان را با هم عوض می‌کنیم.
آرسن ونگر تو را از بارسلونا جدا کرد و به آرسنال برد. بعد از آن چه تأثیری بر حرفه تو گذاشته است؟
او کلیدی‌ترین فرد بوده است. هر چه که الان به آن رسیده‌ام را مدیون او هستم. او از همان اول هم به من اعتماد داشت، به من فرصت داد و اعتماد کرد تا پیشرفت کردم و به بلوغ رسیدم. امیدوارم بتوانم جبران کنم. هرگز نمی‌خواهم ناامیدش کنم.
در کدام بازی آرسنال بود که به این نتیجه رسیدی که به همان خوبی هستی که دیگران ازت تعریف می‌کنند؟ بازی مقابل یوونتوس نبود، همان مسابقه‌ای که ویه‌را را در آن محو کردی؟
البته در آرسنال نبود، بلکه در مسابقات جام جهانی نوجوانان در سال 2003 بود که فهمیدم می‌توانم در بالاترین سطح فوتبال بازی کنم. من را بازیکن برتر تورنمنت نامیدند و بهترین گل‌زن هم شدم. تنها خاطره بدی که از آن جام دارم این است که برزیلی‌ها ما را در فینال شکست دادند.
بعد از آن هم دوستی با پاتریک ویه‌را برای من خیلی مهم بود. ویه‌را در آن زمان در آرسنال بازی می‌کرد.
پای ادواردو داسیلوا بد جوری شکست. حالش چطور است؟
او شادتر از قبل شده است. آسیب‌دیدگی او ضربه بسیار سنگینی برای همه به شمار می‌رفت و بدتر از همه هم برای خودش. همه وحشت کرده بودیم. خیلی آسیب‌دیدگی خوفناکی بود. اما، او دارد آرام آرام بهتر می‌شود. خیلی مشتاقیم که هر چه سریع‌تر بازگشت او را ببینیم، ولی متأسفانه جز امید کاری از دستمان برنمی‌آید.
در فوتبال چه کسی مشوق اصلی تو بوده است؟
پدرم؛ از همان وقتی که بچه بودم. او فوتبال بازی می‌کرد و من و دوستانم را می‌برد که همه با هم بازی کنیم. از وقتی کوچک بودم این ورزش را به من یاد داد و همیشه هم پای تلویزیون بازی‌های فوتبال را دنبال می‌کرد. او حتی وقتی به حمام می‌رفت هم یک توپ فوتبال با خود می‌برد. بعد از آن، مربیان دوران جوانی‌ام خیلی کمکم کردند. به یاری آن‌ها بود که خیلی از مفاهیم اصلی را درک کردم.
آرسنال به بازی شناور و تک‌ضرب مشهور است. یعنی شما آن قدر با هم‌تیمی‌هایتان درک متقابل دارید که می‌توانید بدون این که اول فکر کنید توپ را به هم پاس بدهید؟
ما همیشه این فلسفه را دنبال کرده‌ایم. مردم هم همیشه همین را از ما می‌پرسند. آن‌ها فکر می‌کنند که سبک بازی ما پر از ریسک است. البته زمان ثابت کرد که حق با ما بوده و حالا داریم سودش را درو می‌کنیم. چند فصل است که بازیکنان اصلی دارند با هم بازی می‌کنند و همه ما از روی حافظه‌مان هم‌دیگر را می‌یابیم.
چرا بعد از پیروزی بر میلان در لیگ برتر خیلی ثبات نداشته‌اید؟
به نظر من طلسم ما از بازی با بیرمنگام شروع شد. در وقت‌های تلف شده از روی نقطه پنالتی گل خوردیم و بعد از آن بود که شک و تردید به دل‌هایمان رخنه پیدا کرد. حالا داریم به اوج برمی‌گردیم و بهتر می‌شویم، هر چند که اوضاع هنوز مثل سابق نیست و امیدواریم هر چه سریع‌تر به همان سطح قبلی برگردیم.
وقتی ده‌سالت بود درباره توانایی‌ات شک می‌کردی؟ از کی شد که توانستی مقابل بازیکنان بزرگ‌تر بایستی؟
(این سوال را یک کودک ده ساله پرسیده است)
همه چیز بستگی به ذهنیتت دارد. اگر حس کنی که قوی هستی می‌توانی جلوی هر کسی بازی کنی. من وقتی 16 سالم بود در لیگ برتر انگلیس به میدان رفتم و هنوز کاملا هم آماده نبودم. ولی خب، در 17 سالگی 46 بازی انجام داده بودم و حس می‌کردم برای تیمم مفید بوده‌ام. خوشبختانه در فوتبال فقط فیزیک بدنی نیست که اهمیت دارد. وقتی من ده سالم بود در مقابل پسران بزرگ‌تر از خودم با مهارت‌هایی که داشتم پیروز می‌شدم.
اگر فوتبالیست نبودی همین حالا داشتی چه کار می‌کردی؟
فکر کنم یک بچه معمولی می‌شدم. به دانشگاه می‌رفتم و یک زندگی معمولی می داشتم. بعد هم سر کاری می‌رفتم که برای تأمین معاشم مناسب باشد.
به نظرت امسال قهرمان لیگ قهرمانان کیست؟
امیدوارم که آرسنال باشد. ما همه به دنبال همین هستیم. البته در این سطح دیگر رقیب آسانی وجود ندارد و هر تیم راه بسیار سختی برای پیش رفتن و کسب عنوان قهرمانی دارد.
نظرت چیست که چهار تیم انگلیسی در این مرحله حضور دارند و به نظرت این چه نفع‌ها و ضررهایی برای فوتبال انگلیس دارد؟
این افتخار تمام بازیکنان لیگ برتر است و نشان می‌دهد فوتبال انگلیس چه پتانسیلی دارد. البته مشکلاتی هم به وجود می‌آید، مثلا این که در یک دوره زمانی کوتاه، بیش از حد چهره‌های آشنا می‌بینیم. ولی همین حالا، شک نکنید که لیگ برتر بهترین لیگ اروپاست.
آفتاب: یک بار «سسک فابرگاس» به همراه آرسنال تا فینال لیگ قهرمانان اروپا پیش رفت، اما نتوانست آن را به دست بیاورد. او به دنبال آن است که دوباره به فینال برسد.گل استثنایی او در ورزشگاه سن‌سیرو پایان حضور میلان در لیگ قهرمانان امسال را رقم زد. اما، آرسنالی‌ها برای رسیدن به جمع چهار تیم پایانی احتیاج به تلاشی سخت دارند تا از پس لیورپول، حریف لیگ برتری خود برآیند. آن‌ها باید تساوی خانگی یک بر یک در بازی رفت را امشب جبران کنند تا به مرحله نیمه‌نهایی برسند.
فابرگاس، ستاره آرسنال در گفت و گو با خوانندگان سایت یوفا به این ترتیب به سوالاتشان پاسخ می‌دهد.
وقتی دروازه میلان را از آن فاصله بعید باز کردی چه حسی بهت دست داد؟ آیا آن شور و هیجانت را در جام ملت‌های اروپا هم تکرار خواهی کرد؟
امیدوارم که آن حس را در یورو 2008 هم داشته باشم و با اسپانیا به افتخاری بزرگ برسم. ولی آن لحظه برایم فراموش‌نشدنی است. فکر کنم مقابل میلان یکی از بهترین بازی‌هایم را انجام دادم و اقبال بلندی داشتم که چنان گل مهمی را به ثمر برسانم.
افتخارات بسیاری به دست آورده‌ای، به کدامشان بیش از همه می‌بالی؟
عجب سوال سختی! در طول زندگی ورزشی‌ام لحظاتی بسیار کلیدی را پشت سر گذاشتم. رفتنم به لندن، اولین بازی برای آرسنال، اولین گلم، اولین بازی با پیراهن تیم ملی...
فرناندو تورس و استیون جرارد در نیمه دوم فصل دارند عالی بازی می‌کنند. نظرت در این باره چیست؟
این دو فوتبالیست که احتیاج به معرفی ندارند. جرارد سال‌هاست که موفقیت‌های بسیاری در انگلیس به دست می‌آورد. او یکی از مهم‌ترین بازیکنان این کشور است و رهبری واقعی برای تیمش به شمار می‌رود. فرناندو را هم می‌شناسم و تعجب نمی‌کنم که چطور این قدر سریع خودش را با فوتبال جزیره وفق داد. او تا حالا 28 گل زده که آمار احترام‌برانگیزی است و مهاجمان معدودی می‌توانند آرزویش را داشته باشند.
وقتی فوتبال بازی نمی‌کنی در وقت‌های آزادت چه می‌کنی؟ چه سبک موسیقی را می‌پسندی؟
من عاشق بازی‌های کامپیوتری، رفتن به سینما، قدم زدن با نامزدم و تماشای تلویزیون هستم. دوست دارم در خانه بمانم، مقابل تلویزیون دراز بکشم و با دوستانم چت کنم. درباره موسیقی هم عاشقش هستم. در رختکن به همه سبکی گوش می‌کنیم و آهنگ‌هایمان را با هم عوض می‌کنیم.
آرسن ونگر تو را از بارسلونا جدا کرد و به آرسنال برد. بعد از آن چه تأثیری بر حرفه تو گذاشته است؟
او کلیدی‌ترین فرد بوده است. هر چه که الان به آن رسیده‌ام را مدیون او هستم. او از همان اول هم به من اعتماد داشت، به من فرصت داد و اعتماد کرد تا پیشرفت کردم و به بلوغ رسیدم. امیدوارم بتوانم جبران کنم. هرگز نمی‌خواهم ناامیدش کنم.
در کدام بازی آرسنال بود که به این نتیجه رسیدی که به همان خوبی هستی که دیگران ازت تعریف می‌کنند؟ بازی مقابل یوونتوس نبود، همان مسابقه‌ای که ویه‌را را در آن محو کردی؟
البته در آرسنال نبود، بلکه در مسابقات جام جهانی نوجوانان در سال 2003 بود که فهمیدم می‌توانم در بالاترین سطح فوتبال بازی کنم. من را بازیکن برتر تورنمنت نامیدند و بهترین گل‌زن هم شدم. تنها خاطره بدی که از آن جام دارم این است که برزیلی‌ها ما را در فینال شکست دادند.
بعد از آن هم دوستی با پاتریک ویه‌را برای من خیلی مهم بود. ویه‌را در آن زمان در آرسنال بازی می‌کرد.
پای ادواردو داسیلوا بد جوری شکست. حالش چطور است؟
او شادتر از قبل شده است. آسیب‌دیدگی او ضربه بسیار سنگینی برای همه به شمار می‌رفت و بدتر از همه هم برای خودش. همه وحشت کرده بودیم. خیلی آسیب‌دیدگی خوفناکی بود. اما، او دارد آرام آرام بهتر می‌شود. خیلی مشتاقیم که هر چه سریع‌تر بازگشت او را ببینیم، ولی متأسفانه جز امید کاری از دستمان برنمی‌آید.
در فوتبال چه کسی مشوق اصلی تو بوده است؟
پدرم؛ از همان وقتی که بچه بودم. او فوتبال بازی می‌کرد و من و دوستانم را می‌برد که همه با هم بازی کنیم. از وقتی کوچک بودم این ورزش را به من یاد داد و همیشه هم پای تلویزیون بازی‌های فوتبال را دنبال می‌کرد. او حتی وقتی به حمام می‌رفت هم یک توپ فوتبال با خود می‌برد. بعد از آن، مربیان دوران جوانی‌ام خیلی کمکم کردند. به یاری آن‌ها بود که خیلی از مفاهیم اصلی را درک کردم.
آرسنال به بازی شناور و تک‌ضرب مشهور است. یعنی شما آن قدر با هم‌تیمی‌هایتان درک متقابل دارید که می‌توانید بدون این که اول فکر کنید توپ را به هم پاس بدهید؟
ما همیشه این فلسفه را دنبال کرده‌ایم. مردم هم همیشه همین را از ما می‌پرسند. آن‌ها فکر می‌کنند که سبک بازی ما پر از ریسک است. البته زمان ثابت کرد که حق با ما بوده و حالا داریم سودش را درو می‌کنیم. چند فصل است که بازیکنان اصلی دارند با هم بازی می‌کنند و همه ما از روی حافظه‌مان هم‌دیگر را می‌یابیم.
چرا بعد از پیروزی بر میلان در لیگ برتر خیلی ثبات نداشته‌اید؟
به نظر من طلسم ما از بازی با بیرمنگام شروع شد. در وقت‌های تلف شده از روی نقطه پنالتی گل خوردیم و بعد از آن بود که شک و تردید به دل‌هایمان رخنه پیدا کرد. حالا داریم به اوج برمی‌گردیم و بهتر می‌شویم، هر چند که اوضاع هنوز مثل سابق نیست و امیدواریم هر چه سریع‌تر به همان سطح قبلی برگردیم.
وقتی ده‌سالت بود درباره توانایی‌ات شک می‌کردی؟ از کی شد که توانستی مقابل بازیکنان بزرگ‌تر بایستی؟
(این سوال را یک کودک ده ساله پرسیده است)
همه چیز بستگی به ذهنیتت دارد. اگر حس کنی که قوی هستی می‌توانی جلوی هر کسی بازی کنی. من وقتی 16 سالم بود در لیگ برتر انگلیس به میدان رفتم و هنوز کاملا هم آماده نبودم. ولی خب، در 17 سالگی 46 بازی انجام داده بودم و حس می‌کردم برای تیمم مفید بوده‌ام. خوشبختانه در فوتبال فقط فیزیک بدنی نیست که اهمیت دارد. وقتی من ده سالم بود در مقابل پسران بزرگ‌تر از خودم با مهارت‌هایی که داشتم پیروز می‌شدم.
اگر فوتبالیست نبودی همین حالا داشتی چه کار می‌کردی؟
فکر کنم یک بچه معمولی می‌شدم. به دانشگاه می‌رفتم و یک زندگی معمولی می داشتم. بعد هم سر کاری می‌رفتم که برای تأمین معاشم مناسب باشد.
به نظرت امسال قهرمان لیگ قهرمانان کیست؟
امیدوارم که آرسنال باشد. ما همه به دنبال همین هستیم. البته در این سطح دیگر رقیب آسانی وجود ندارد و هر تیم راه بسیار سختی برای پیش رفتن و کسب عنوان قهرمانی دارد.
نظرت چیست که چهار تیم انگلیسی در این مرحله حضور دارند و به نظرت این چه نفع‌ها و ضررهایی برای فوتبال انگلیس دارد؟
این افتخار تمام بازیکنان لیگ برتر است و نشان می‌دهد فوتبال انگلیس چه پتانسیلی دارد. البته مشکلاتی هم به وجود می‌آید، مثلا این که در یک دوره زمانی کوتاه، بیش از حد چهره‌های آشنا می‌بینیم. ولی همین حالا، شک نکنید که لیگ برتر بهترین لیگ اروپاست.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید