بادها خبر از تغيير فصل مي‌دهند
آفتاب‌‌نیوز : 
مهدي كروبي و دكتر مصطفي معين نيز در تهران هستند. همانطور كه هاشمي رفسنجاني هست. مجمع روحانيون ستاد انتخاباتي كروبي را راه‌اندازي كرد و بهروز افخمي را به‌عنوان مسؤول كميته تبليغات برگزيد. مصطفي معين نيز به همت دو جبهه مشاركت و سازمان مجاهدين ديدارهاي منظمي را با برخي از گروه‌ها و نهادهاي مدني انجام مي‌دهد.
با اين حال علي‌رغم فعاليت‌هاي انتخاباتي نامزدهايي كه رسماً نامزدي خود را اعلام كرده‌اند، اين حضور سنگين هاشمي رفسنجاني در جدول انتخابات است كه همچنان بر همه چيز سايه افكنده است. او برخلاف ديگر نامزدها، به‌هيچ سفري نرفته است اما از تمام شهرستان‌ها، گروه‌هاي حامي او به ديدارش مي‌آيند و خواهان حضور او در عرصه انتخابات هستند.
محافظه‌كاراني كه روزي در صدد مصادره هاشمي برآمده بودند، امروز نمي‌دانند با «پديده انتخابات نهم» چه كنند. اين سردرگمي را از يك‌سو امير محبيان امروز در يادداشتي در روزنامه رسالت (30/10/83) بيان كرده و از سوي ديگر برخي گروه‌هاي محافظه‌كار همچون مؤتلفه و يا مجمع روحانيون مجلس بر ديدار با او تأكيد دارند تا بالاخره بر آنها روشن شود كه هاشمي در صدد پياده كردن چه تصميمي است.
«بي شك جاي خالي دوست در سياست لحظات سرنوشت‌ساز كمتر از لحظات عاطفي دردناك نخواهد بود. پس بهتر است براي جلوگيري از غافلگير شدن خود، پيش از ورود به هر مرحله، همگرايي‌هاي گروه‌ها را عمق‌يابي مناسبي نماييم. اين پيشنهاد امير محبيان است. او معتقد است كه اكنون وارد فاز جديدي شده‌اند كه در اين فاز ديگر هاشمي را در كنار خود ندارند. پس بايد انديشه كنند كه چه كنند. در عين حال اين نكته را نيز به ياد داشته باشند كه از اين پس «پيش از ورود به هر مرحله، همگرايي‌هاي گروه‌ها را عمق‌يابي مناسب» كنند. زيرا به باور اين تحليل نويس، اتفاقات روي داده در جناح محافظه‌كار، عملاً برخي از گروه‌هاي همسو جناح راست به سمت علي‌اكبر ولايتي مي‌روند و برخي جانب محسن رضايي را مي‌گيرند و البته بخش اعظمي نيز چشم به ورود هاشمي رفسنجاني در عرصه انتخابات دارند.
شايد بتوان از همين زاويه ديدار فراكسيون روحانيون مجلس هفتم را با آيت‌الله مهدوي كني و علي مشكيني معنا كرد. ديداري كه چهار ضلع دارند. اول به ديدار آيت‌الله مهدوي كني، دبيركل جامعه روحانيت مي‌روند، سپس پاي سخنان آيت‌الله مشكيني رئيس مجلس خبرگان مي‌نشينند و در مرحله بعد با يك جمع‌بندي به ديدار هاشمي رفسنجاني مي‌روند و سپس با نتيجه‌گيري نهايي، ديدار با ناطق نوري رئيس شوراهاي هماهنگي نيروهاي انقلاب را ترتيب مي‌دهند تا در اين چهار ديدار به يك جمع‌بندي مبني بر اينكه «چه كنند؟» تا آشفتگي سياسي محافظه‌كاران از بين برود.
در اين ميان البته يك نكته را نيز نبايد از نظر دور داشت. و آن اينكه جناح محافظه‌كار علي‌رغم آن كه مي‌داند هاشمي رفسنجاني پابه عرصه انتخابات خواهد گذاشت و همچنين مي‌داند كه رقيب اصلي او، نه جبهه مشاركت يا مجموعه جناح چپ، بلكه هاشمي رفسنجاني و احزاب هوادار او همچون كارگزار سازندگي است، اما از آنجايي كه مصوب كرده‌اند بحثي را درباره هاشمي مطرح نكنند تا سناريوي «ديو و دلبر» شكل نگيرد، شديدترين انتقادات خود را متوجه خاتمي و دولتي مي‌كند كه پايان عمر سياسي خود را طي مي‌كنند. در واقع با تحت‌فشار قراردادن خاتمي و دولت او و نيز انتقاد به سياست‌هاي خاتمي، پيغامي براي رقيب اصلي خود مي‌فرستند كه ما كوتاه نمي‌آييم. اگر احمد توكلي هنگامي كه در شمال شرقي كشور، در جمع محافظه‌كاران مي‌گويد: «من معتقدم خاتمي تداركاتچي نبود، او قدرت استفاده از اختياراتش را نداشت. به ما واگذار كنند تا اقتدار را برايشان معنا كنيم. معتقدم قانون آنقدر اختيار به رئيس جمهور داده كه مي‌تواند كشور را متحول كند»، مي‌توان تصور كرد كه در پس كلام او، چه كسي هدف قرار گرفته است. زيرا بلافاصله مي‌افزايد: «من يكي از دلسوزترين سياستمداران به هاشمي هستم. من به برخي از نظرات و تصميم‌گيري‌هاي اقتصادي ايشان انتقاد دارم.»
در همين چارچوب نيز علي لاريجاني سخن مي گويد. او نيز به مانند توكلي ابتدا بحث كمبود اختيارات رئيس جمهوري را كه سال پيش از سوي خاتمي ارائه شد و شوراي نگهبان آن را رد كرد، مطرح مي‌نمايد و سپس مي‌گويد: «كمبود اختيارات بهانه است. رئيس جمهوري بايد دنبال كار براي مردم باشد. اگر من رئيس جمهور شوم، از ظرفيت‌هاي دراختيار در جهت خدمتگزاري به مردم و توسعه و پيشرفت كشور، استفاده خواهم كرد.»
لاريجاني اما انتقادي را به هاشمي مطرح نمي‌كند او هاشمي را مي‌ستايد و البته مي‌گويد براساس گفته‌هاي خود آقاي هاشمي، ايشان در صحنه حاضر نمي‌شود. مگر آنكه شرايط خاصي، حضور ايشان را ضروري نمايد.
به ترتيب، در حال حاضر اگر براي اصلاح‌طلبان و حتي، هواداران هاشمي روشن شده است كه رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام، پا به عرصه رقابت در انتخابات مي‌گذارد، جناح اصولگرا در پريشاني سياسي به سر مي‌برد. در دل مي‌داند كه هاشمي مي‌آيد اما نمي‌خواهد بپذيرد. او معادلات را بر هم مي‌زند و ديگر فرصتي براي وجود ندارد تا معادله‌اي ديگر رقم زنند و به جواب درستي دست يابند. پس مي‌توان درك كرد كه چرا فراكسيون روحانيون مجلس به ديوار بزرگان مي‌روند و چرا پايگاه خبري شريف نيوز خبر داده «نامه‌اي در مجلس، ميان نمايندگان جهت امضاگردانده شد كه حاوي تجليل و تقدير از شخص هاشمي رفسنجاني بوده و البته تأكيد بر اين كه جايگاه مجمع تشخيص مصلحت نظام بهترين جايگاه براي خدمت به نظام و انقلاب است.»
بادها خبر از تغيير فصل مي‌دهند. فصلي جديد در جناح اصولگرا.
مهدي كروبي و دكتر مصطفي معين نيز در تهران هستند. همانطور كه هاشمي رفسنجاني هست. مجمع روحانيون ستاد انتخاباتي كروبي را راه‌اندازي كرد و بهروز افخمي را به‌عنوان مسؤول كميته تبليغات برگزيد. مصطفي معين نيز به همت دو جبهه مشاركت و سازمان مجاهدين ديدارهاي منظمي را با برخي از گروه‌ها و نهادهاي مدني انجام مي‌دهد. با اين حال علي‌رغم فعاليت‌هاي انتخاباتي نامزدهايي كه رسماً نامزدي خود را اعلام كرده‌اند، اين حضور سنگين هاشمي رفسنجاني در جدول انتخابات است كه همچنان بر همه چيز سايه افكنده است. او برخلاف ديگر نامزدها، به‌هيچ سفري نرفته است اما از تمام شهرستان‌ها، گروه‌هاي حامي او به ديدارش مي‌آيند و خواهان حضور او در عرصه انتخابات هستند.
محافظه‌كاراني كه روزي در صدد مصادره هاشمي برآمده بودند، امروز نمي‌دانند با «پديده انتخابات نهم» چه كنند. اين سردرگمي را از يك‌سو امير محبيان امروز در يادداشتي در روزنامه رسالت (30/10/83) بيان كرده و از سوي ديگر برخي گروه‌هاي محافظه‌كار همچون مؤتلفه و يا مجمع روحانيون مجلس بر ديدار با او تأكيد دارند تا بالاخره بر آنها روشن شود كه هاشمي در صدد پياده كردن چه تصميمي است.
«بي شك جاي خالي دوست در سياست لحظات سرنوشت‌ساز كمتر از لحظات عاطفي دردناك نخواهد بود. پس بهتر است براي جلوگيري از غافلگير شدن خود، پيش از ورود به هر مرحله، همگرايي‌هاي گروه‌ها را عمق‌يابي مناسبي نماييم. اين پيشنهاد امير محبيان است. او معتقد است كه اكنون وارد فاز جديدي شده‌اند كه در اين فاز ديگر هاشمي را در كنار خود ندارند. پس بايد انديشه كنند كه چه كنند. در عين حال اين نكته را نيز به ياد داشته باشند كه از اين پس «پيش از ورود به هر مرحله، همگرايي‌هاي گروه‌ها را عمق‌يابي مناسب» كنند. زيرا به باور اين تحليل نويس، اتفاقات روي داده در جناح محافظه‌كار، عملاً برخي از گروه‌هاي همسو جناح راست به سمت علي‌اكبر ولايتي مي‌روند و برخي جانب محسن رضايي را مي‌گيرند و البته بخش اعظمي نيز چشم به ورود هاشمي رفسنجاني در عرصه انتخابات دارند.
شايد بتوان از همين زاويه ديدار فراكسيون روحانيون مجلس هفتم را با آيت‌الله مهدوي كني و علي مشكيني معنا كرد. ديداري كه چهار ضلع دارند. اول به ديدار آيت‌الله مهدوي كني، دبيركل جامعه روحانيت مي‌روند، سپس پاي سخنان آيت‌الله مشكيني رئيس مجلس خبرگان مي‌نشينند و در مرحله بعد با يك جمع‌بندي به ديدار هاشمي رفسنجاني مي‌روند و سپس با نتيجه‌گيري نهايي، ديدار با ناطق نوري رئيس شوراهاي هماهنگي نيروهاي انقلاب را ترتيب مي‌دهند تا در اين چهار ديدار به يك جمع‌بندي مبني بر اينكه «چه كنند؟» تا آشفتگي سياسي محافظه‌كاران از بين برود.
در اين ميان البته يك نكته را نيز نبايد از نظر دور داشت. و آن اينكه جناح محافظه‌كار علي‌رغم آن كه مي‌داند هاشمي رفسنجاني پابه عرصه انتخابات خواهد گذاشت و همچنين مي‌داند كه رقيب اصلي او، نه جبهه مشاركت يا مجموعه جناح چپ، بلكه هاشمي رفسنجاني و احزاب هوادار او همچون كارگزار سازندگي است، اما از آنجايي كه مصوب كرده‌اند بحثي را درباره هاشمي مطرح نكنند تا سناريوي «ديو و دلبر» شكل نگيرد، شديدترين انتقادات خود را متوجه خاتمي و دولتي مي‌كند كه پايان عمر سياسي خود را طي مي‌كنند. در واقع با تحت‌فشار قراردادن خاتمي و دولت او و نيز انتقاد به سياست‌هاي خاتمي، پيغامي براي رقيب اصلي خود مي‌فرستند كه ما كوتاه نمي‌آييم. اگر احمد توكلي هنگامي كه در شمال شرقي كشور، در جمع محافظه‌كاران مي‌گويد: «من معتقدم خاتمي تداركاتچي نبود، او قدرت استفاده از اختياراتش را نداشت. به ما واگذار كنند تا اقتدار را برايشان معنا كنيم. معتقدم قانون آنقدر اختيار به رئيس جمهور داده كه مي‌تواند كشور را متحول كند»، مي‌توان تصور كرد كه در پس كلام او، چه كسي هدف قرار گرفته است. زيرا بلافاصله مي‌افزايد: «من يكي از دلسوزترين سياستمداران به هاشمي هستم. من به برخي از نظرات و تصميم‌گيري‌هاي اقتصادي ايشان انتقاد دارم.»
در همين چارچوب نيز علي لاريجاني سخن مي گويد. او نيز به مانند توكلي ابتدا بحث كمبود اختيارات رئيس جمهوري را كه سال پيش از سوي خاتمي ارائه شد و شوراي نگهبان آن را رد كرد، مطرح مي‌نمايد و سپس مي‌گويد: «كمبود اختيارات بهانه است. رئيس جمهوري بايد دنبال كار براي مردم باشد. اگر من رئيس جمهور شوم، از ظرفيت‌هاي دراختيار در جهت خدمتگزاري به مردم و توسعه و پيشرفت كشور، استفاده خواهم كرد.»
لاريجاني اما انتقادي را به هاشمي مطرح نمي‌كند او هاشمي را مي‌ستايد و البته مي‌گويد براساس گفته‌هاي خود آقاي هاشمي، ايشان در صحنه حاضر نمي‌شود. مگر آنكه شرايط خاصي، حضور ايشان را ضروري نمايد.
به ترتيب، در حال حاضر اگر براي اصلاح‌طلبان و حتي، هواداران هاشمي روشن شده است كه رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام، پا به عرصه رقابت در انتخابات مي‌گذارد، جناح اصولگرا در پريشاني سياسي به سر مي‌برد. در دل مي‌داند كه هاشمي مي‌آيد اما نمي‌خواهد بپذيرد. او معادلات را بر هم مي‌زند و ديگر فرصتي براي وجود ندارد تا معادله‌اي ديگر رقم زنند و به جواب درستي دست يابند. پس مي‌توان درك كرد كه چرا فراكسيون روحانيون مجلس به ديوار بزرگان مي‌روند و چرا پايگاه خبري شريف نيوز خبر داده «نامه‌اي در مجلس، ميان نمايندگان جهت امضاگردانده شد كه حاوي تجليل و تقدير از شخص هاشمي رفسنجاني بوده و البته تأكيد بر اين كه جايگاه مجمع تشخيص مصلحت نظام بهترين جايگاه براي خدمت به نظام و انقلاب است.»
بادها خبر از تغيير فصل مي‌دهند. فصلي جديد در جناح اصولگرا.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید