طرح باغ شهر کمکی به حل بحران مسکن نمی کند

آفتاب‌‌نیوز :  آفتاب: طرح باغ شهر بیشتر  برای خانه دوم و استراحتگاه مناسب است نه برای سکونت کسانی که در شهرها کار می کنند.

دکتر بهروز سرابندی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران و رئیس انجمن تولیدکنندگان و فناوران صنعتی ساختمان، درگفتگو با خبرنگار سرویس اقتصاد و صنعت آفتاب گفت: «طرح باغ شهر برای کسانی که در شهرها کارمی کنند مناسب نیست، چرا که نمی شود شما در تهران کار کنید و در هشتگرد زندگی کنید. برای اینکه آنگاه 2 ساعت و نیم طول می کشد تا به محل کارتان برسید و 2 ساعت و نیم برگشتتان وقت می گیرد».

وی در ادامه گفت: «این طرح بیشتر برای تعطیلات آخر هفته مناسب است و به تفرجگاهی در نزدیکی شهرها تبدیل می شود».

وی در پاسخ به این سئوال که آیا این طرح معضلات بخش مسکن را حل خواهد کرد؟ گفت: «همان طور که عرض کردم به دلیل نبود امکانات شهری و اشتغال باغ شهرها نمی تواند به محلی برای زندگی شهرنشینان تبدیل شود و فقط به عنوان تفرجگاه مورد استفاده قرار می‌گیرند». 

وی در خصوص افزایش ناگهانی و غیرطبیعی قیمت مسکن به ویژه در ماه‌های اخیر گفت:« به نظر من بانک‌های سرمایه‌دار بیشترین نقش و تاثیر را در افزایش بی‌رویه قیمت مسکن داشته‌اند، زیرا آن‌ها با اهداف و طرح‌های خاص خود،به نوعی وارد بازار مسکن شده‌اند و با خریدهای کلان به قصد سودجویی، بیشترین سهم را در بالا رفتن قیمت مسکن داشته‌اند». ‌

این کارشناس مسائل اقتصادی افزود: «این اتفاق در 3 ماه پیش تشدید شد و به همین دلیل رئیس‌جمهوری دستور داد بانک‌ها منهای ساختمان‌های شعبه‌هایشان، تمامی اموال منقول‌شان را بفروشند».‌

دکتر سرابندی درباره این‌که چه شرایطی بانک‌ها را به سوی خرید و فروش مسکن کشانده‌است، اظهارداشت: «بانک‌ها به طور طبیعی باید به دنبال اعطای تسهیلات به مشتریان و سرمایه‌گذاری در پروژه‌های عمرانی و تولیدی باشند، نه این که اندوخته‌های مشتریان‌شان را صرف خرید و فروش مسکن کنند».

وی افزود: «برای یافتن رویکرد بانک‌های سرمایه‌دار به بازار مسکن، باید به این موضوع توجه داشت که آن‌ها به سپرده‌گذاران حساب‌های بلند مدت یکساله 5/17 درصد سود می‌پردازند، و این درحالی است که دولت بانک‌ها را موظف کرده است از متقاضیان دریافت وام بیش از 12 درصد سود نگیرند، بنابراین اگر بانکی بخواهد به صورت طبیعی و قانونی فعالیت کند، لاجرم باید 5/5 درصد ضرر بدهد که با توجه به 5/3 درصد مخارج روزمره بانک‌ها، جمع ضرر آن‌ها به حدود 9 درصد می‌رسد. از این‌رو است که بانک‌ها به متقاضیان یا وام نمی‌دهند و یا بسیارکم وام می‌پردازند و درعوض، سرمایه‌هایی را که از محل سپرده‌های مشتریان گردآورده‌اند، وارد بازار خرید و فروش مسکن می‌کنند تا به سودآوری مطمئن برسند».‌

دکتر سرابندی تصریح کرد: «به این ترتیب مسکن از کالای مصرفی، به کالای سرمایه‌گذاری تبدیل می‌شود که افزایش قیمت 30 درصدی مسکن تنها ظرف یک ماه گذشته، از پیامدهای آن است».‌

دکتر سرابندی با انتقاد از سیاست‌های دولت برای کنترل قیمت زمین ومسکن، ازجمله  طرح مسکن مهر و واگذاری 99 ساله اراضی، تصریح کرد: «دولت در چارچوب طرح مهر، وزارت مسکن و شهرسازی را ملزم کرده‌است به متقاضیان واجد شرایط، زمین واگذار کند. اما متاسفانه این زمین‌ها در مناطق دورافتاده و یا حاشیه شهرهاست که امکان سکونت، ایجاد اشتغال و امرارمعاش در آن‌ها وجود ندارد و ساخت مسکن درآن‌ها، که اغلب در محدوده شهرهای جدید قرار دارند، بیش از 2 سال طول می‌کشد و در این مدت، قیمت مسکن همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد و اجاره‌بهای سنگین، دریافت‌کنندگان زمین را برای ساخت بنا، درآن، با مشکلات متعدد مالی روبه‌رو می‌کند».‌

وی افزود: «موارد یاد شده موجب می‌شود سازندگان مسکن در اراضی واگذاری دور از شهرها، به خانه‌سازی‌هایشان نه با هدف سکونت در آن‌ها، بلکه به عنوان یک سرمایه‌گذاری نگاه کنند».‌

دکتر سرابندی در همین زمینه اظهار داشت: «وقتی زمینی را (مثلا در پرند) به کسی واگذار می‌کنند، لااقل  مدت 2 سال طول می‌کشد تا آن را  بسازند و در نهایت 2ساعت و 30 دقیقه طول می کشد تا با تحمل مشکلات فراوان از شهر جدید پرند به محل کار در تهران برسد. بنابراین ترجیح  این است که خانه را اجاره داده و به ناچار در تهران خانه دیگری اجاره شود. اغلب کسانی هم که متقاضی اجاره چنین خانه‌هایی هستند، روستائیانی به حساب می‌آیند که ابتدا به شهرهای جدید و شهرک‌های حاشیه شهرهای بزرگ و سپس به امید یافتن کار و دسترسی به امکانات بهتر زندگی، به کلان شهرها مهاجرت می‌کنند».‌

وی افزود: «بنابراین، به نظر من دخالت بانک‌های سرمایه‌گذار در معاملات مسکن و عدم توفیق طرح مهر و نظایرآن، از دلایل اصلی افزایش بی‌رویه قیمت مسکن است و برای موارد مزبور باید چاره اندیشی شود».‌ 

دکتر سرابندی، در مورد راه‌حلی کوتاه مدت برای تعدیل قیمت مسکن افزود: «با تعیین ضرب‌الاجل بعید است که برای کاهش قیمت مسکن بتوان کاری انجام داد. اما درکوتاه مدت، ابتدا باید به بافت‌های فرسوده و مرکزی شهرها پرداخت و با اعطای امتیازها و تسهیلات، مالکان آن‌ها را به تخریب خانه‌های فرسوده و ساخت آپارتمان به جای آن‌ها، تشویق کرد. البته این کار اگر تحت نظرکارشناسان معماری و شهرسازی و به صورت همزمان در یک محله یا منطقه انجام شود، مفیدتر و موثرتر از تخریب و نوسازی پراکنده و تک به تک خانه‌های فرسوده و قدیمی است که به عنوان نمونه، از اجرای طرح مزبور در خیابان ناصرخسرو تهران و اطراف آن می‌توان یادکرد».‌