آنورکسیانروزا چیست؟
رضا حیدری اظهار کرد: آنورکسیانروزا یا بی‌اشتهایی عصبی، که بیشتر به‌عنوان بی‌اشتهایی شناخته شده، هم نوعی اختلال در خوردن است و هم یک وضعیت متابولیکی که منجر به کاهش وزن بیش‌از حد و لاغر شدن شدید ناشی از خود گرسنگی می‌شود.
وی با اشاره به اینکه تخمین زده می‌شود براساس تحقیقات جمع‌آوری شده تقریباً دو درصد از زنان و سه دهم درصد از مردان در طول زندگی خود دچار بی‌اشتهایی می‌شوند، عنوان کرد: اگرچه این بیماری بیشتر در دختران و خانم‌های بزرگسال تأثیر می‌گذارد، اما بی‌اشتهایی می‌تواند در هر فردی از نظر جنسیت، سن، نژاد یا فرهنگی ایجاد شود، ورزشکاران، رقصندگان و هرکسی که در کاری مشغول باشد که بر لاغری تأکید کند در معرض خطر ویژه‌ای قرار دارند.
حیدری تصریح کرد: علاوه‌بر لاغری شدید و ترس از افزایش وزن، علائم و نشانه‌های شایع آنورکسی شامل حذف وعده‌های غذایی، امتناع از خوردن در غذا در ملاء عام، مراجعات مکرر یا شکایت در مورد افزایش وزن، رژیم‌های ورزشی شدید و پوشیدن لباس‌هایی برای لاغر دیده شدن است، اگر به بی‌اشتهایی مبتلا هستید، با دست خودتان برای کنترل شکل و اندازه بدن خود از پا در می‌آیید.
این روانشناس در پاسخ به این سؤال که چه عواملی باعث بی‌اشتهایی می‌شوند؟ تصریح کرد: اگرچه اختلالات خوردن درباره غذاست، اما ریشه آن مشکل روانی است، با بی‌اشتهایی شما غذا را به شدت محدود و وسواس خود را کنترل می‌کنید زیرا لاغری را با ارزش خود برابر می‌کنید.
وی افزود: در ذهنتان هرچه لاغرتر باشید ارزش بیشتری خواهید داشت، بنابراین هرگز نمی‌توانید به اندازه کافی لاغر باشید، متأسفانه این حس تحریف شده از آنچه بدن شما باید به نظر برسد می‌تواند شما را بسیار بیمار کند، مانند سایر اختلالات غذا خوردن هیچ دلیل شناخته شده‌ای وجود ندارد اما عوامل زیادی در ایجاد بی‌اشتهایی نقش دارند.
حیدری عنوان کرد: اگر عضو خانواده نزدیک مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر شما اختلال خوردن داشته باشند خطر ابتلای شما نیز افزایش می‌یابد، ویژگی‌های شخصیتی وسواس اجباری مانند کمال‌گرایی و حساسیت معمولاً با بی‌اشتهایی همراه‌اند.
این روانشناس با اشاره به اینکه به نظر می‌رسد ژنتیک نقش عمده‌ای را ایفا می‌کند، گرچه محققان تازه متوجه شده‌اند که ژن‌ها در چه مواردی دخیل هستند و چه نوع تغییری در آن‌ها افراد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بی‌اشتهایی قرار می‌دهد، عنوان کرد: دانشمندان ژنتیک ژن‌هایی را که بی‌اشتهایی را به افسردگی، اضطراب و اختلال وسواس اجباری مرتبط می‌کند شناسایی کردند.
وی افزود: آن‌ها همچنین دریافته‌اند که برخی از ژن‌های متابولیسم مرتبط با چربی‌سوزی، فعالیت بدنی و مقاومت در برابر دیابت نوع دو با آن ژن‌هایی که با شرایط روانی مرتبط هستند ترکیب می‌شوند و به نظر می‌رسد که این ترکیب خطر ابتلا به بی‌اشتهایی را افزایش می‌دهد.
حیدری عنوان کرد: بی‌اشتهایی ناشی از مشکلات مختلف جسمی، روانی و عاطفی است و درنهایت گرسنگی در نوع خود می‌تواند عوارض جسمی جدی مانند آهستگی ضربان قلب به طور غیر طبیعی، اُفت فشارخون، تعداد سلول‌های خونی غیرطبیعی، افزایش خطر نارسایی قلبی، افزایش خطر از بین رفتن بافت استخوان، کمبود توده ی استخوانی، از دست دادن قدرت عضلانی، کم آبی که در موارد شدید ممکن است منجر به نارسایی کلیه شود، دوره‌های قاعدگی نامنظم در زنان، تستوسترون پایین در مردان، احساس ضعف، خستگی و سرگیجه یا تجربه حمله‌های غش و افتادگی، خشکی پوست که ممکن است رنگ زردی به خود بگیرد، رنگ مایل به آبی روی نوک انگشتان، خشکی و ریزش مو و رویش موهای کرکی که برای گرم نگه داشتن پوست روی آن رشد می‌کنند، داشته باشد.
این روانشناس ادامه داد: همچنین احتمالاً برخی از مشکلات روحی و روانی مرتبط با بی‌اشتهایی مانند دروغ گفتن در مورد عادت‌های غذایی خود، تحریک‌پذیری، انصراف از فعالیت‌های اجتماعی، بی‌حسی عاطفی، افکار وسواسی در مورد افزایش وزن، احساس ناامنی در مورد طوری که به نظر می‌رسید، کاهش علاقه به رابطه جنسی، اضطراب و افسردگی و افکار خودکشی را تجربه کنید.
وی تصریح کرد: بی‌اشتهایی عصبی یک وضعیت سلامتی جدی و بعضاً کشنده، جسمی و روانی است که نیاز به تشخیص و درمان مناسب دارد، پس از تشخیص ممکن است ترکیبی از روان‌درمانی، مشاوره با روانپزشک و روانشناس و مشاوره تغذیه تجویز شود.
