راز درآمد بالای زنان کره شمالی
«کیم یون کیونگ» شش سال پیش از آن که به کره جنوبی فرار کند در یکی از چندین بازار غیر رسمی کره شمالی مشغول به کار بود. او کالا‌های خانگی و سریال‌های تلویزیونی کره جنوبی که در کره شمالی ممنوعه قلمداد می‌شدند را می‌فروخت. او هنگام عصر مجبور بود کار‌های خانه را انجام داده و از دخترش مراقبت کند.
به گزارش اکونومیست، او می‌گوید شوهرش تنها چند ساعت در روز در کارخانه‌ای دولتی کار می‌کرد و بقیه وقت خود را صرف نوشیدن مشروبات الکلی و قمار می‌کرد. خانم کیم می‌گوید: «دوست داشتم او در کار‌های خانه به من کمک کند، اما ما زندگی کاملا جداگانه‌ای داشتیم. تنها چیزی که صادقانه در مورد آن با یکدیگر صحبت می‌کردیم وضعیت اقتصادی‌مان بود».
روایت خانم کیم به طور فزاینده‌ای در میان زنان کره شمالی رایج است. بسیاری از زنانی که در دو دهه گذشته از کره شمالی به کره جنوبی گریخته‌اند روایت این زن کره‌ای را تایید می‌کنند. پس از فروپاشی اقتصاد برنامه ریزی شده کره شمالی و سیستم توزیع عمومی آن کشور در دهه ۹۰ میلادی، دولت نسبت به الزامات کار در مورد زنان سخت گیری کم‌تری نشان می‌داد.
رژیم کره شمالی کماکان اکثر مردان را مجبور می‌کند تا برای دولت کار کنند، اما به اکثر آنان دستمزدی بسیار کم پرداخت می‌کند و در مواقعی اصلا حقوق پرداخت نمی‌شود. زنانی که آزادتر از مردان برای گذراندن وقت کار در بازار هستند هم برای تامین مواد غذایی خانواده به دلیل وضعیت بد اقتصادی مجبور به انجام این کار هستند. در نتیجه، آنان قدرت اقتصادی بیش‌تری در مقایسه با مردان به کسب کرده اند.
اکنون به نظر می‌رسد در بسیاری از خانواده‌های کره شمالی زنان نان‌آور اصلی خانه هستند. در سال ۲۰۲۰ میلادی، مرکز پایگاه داده حقوق بشر کره شمالی یک سازمان غیر دولتی در سئول پایتخت کره جنوبی از ۶۰ پناهنده از هیسان شهری در مرز کره شمالی با چین درباره زندگی زناشویی آنان در خانه سوال پرسید. ۴۷ درصد از پاسخ دهندگان گفته بودند که زنان نیاز‌های مالی خانه را تامین کرده‌اند و ۳۷ درصد گفته بودند شوهران تامین کننده نیاز‌ها بوده‌اند و تنها ۱۷ درصد گفته بودند که هر دو به طور مساوی کمک کرده‌اند تا معیشت خانواده تامین شود.
شواهد پناهجویان از سایر نقاط کره شمالی نیز روند‌های مشابهی را نشان می‌دهند. با این وجود، درآمد اضافی زنان هنوز انتظارات در مورد کاری که آنان در خانه انجام می‌دهند را تغییر نداده است. خانم «سونگ» می‌گوید دیدگاه‌های سنتی درباره زندگی خانوادگی در کره شمالی رایج است. جئونگ جین زنی ۳۰ساله از هیسان که در سال ۲۰۱۵ میلادی به سئول آمده می‌گوید: «زنان باید از کودکان مراقبت کنند. برخی درباره بار مضاعف کار روی دوش زنان گلایه دارند. با این وجود، این تقصیر سیستمی است که مردان را مجبور می‌کند بدون دستمزد زیاد کار کنند».
حتی زمانی که مردم دولت را سرزنش می‌کند شکاف بین انتظارات و واقعیات خود را نشان می‌دهد. بسیاری از شوهران صرفنظر از این که چقدر به همسران‌شان در کار خانه کمک می‌کنند اصرار دارند که مورد احترام و اطاعت قرار گیرند. اصطلاحات رایج برای شوهران بی‌فایده عبارت‌هایی هستند، چون haebaragi (آفتابگردان‌هایی که در انتظار بازگشت همسران‌شان به خانه هستند)، Natjeodeung (چراغ‌های روز که به اندازه یک لامپ روشن در زیر نور خورشید مفید هستند) و یا bul pyeon (که به معنای دردسر بودن و مزاحم بودن است و کلمه‌ای کره‌ای است که برای شوهر به کار می‌رود).
به نظر می‌رسد موفق‌ترین ازدواج‌ها در کره شمالی آن طیفی هستند که فعالیت‌های اقتصادی زن را با نفوذ سیاسی مرد ترکیب می‌کنند. خانم «جئونگ» می‌گوید ازدواج او با یک افسر پلیس عالی رتبه یک ازدواج شاد بود حتی اگر آنان بیش‌تر از آن چه او و مادرش به عنوان قاچاقچی به دست می‌آورند خرج می‌کردند.
او توضیح می‌دهد: «شوهرم پول کمی داشت، اما از قدرت زیادی برخوردار بود. مردان در طول سال‌های گذشته از دستمزد‌های بد در ارتش و پلیس رنج می‌برند، اما آنان این سختی را تحمل می‌کند تا ارتقای درجه و رتبه پیدا کنند. در آن مرحله آنان می‌توانند با رشوه گرفتن از قاچاقچیان یا با گرفتن پاداش و هم چنین کسب فرصت‌هایی برای افزایش درآمد وضعیت مالی خود را بهبود بخشند. هم چنین، قدرت آنان می‌تواند از همسران‌شان که در بازار‌های غیر قانونی فعالیت می‌کنند محافظت کند».
با این وجود، بعید است که به زنان حقوق بیش‌تر یا مشاغل بهتری در مقایسه با مردان ارائه شود. «کیم جونگ اون» دیکتاتور کره شمالی پس از یک دوره کوتاه اجازه دادن به زنان برای خلبانی و مهندسی جنگنده‌های نظامی اخیرا به ترویج رویکرد سنتی درباره زندگی خانوادگی بازگشته و از زنان می‌خواهد که برای شوهران‌شان زیبا به نظر برسند و از فرزندان خود مراقبت کنند. برای زنان متاهل خشمگین کره شمالی کیم جونگ اون به اندازه یک natjeondeung مفید است!
