بهترین زمان خوابیدن، برای جلوگیری از بیماری قلبی
تجزیه و تحلیل داده‌های بیش از ۸۸۰۰۰ بزرگسال که به مدت حدوداً ۶ سال تحت بررسی قرار گرفته بودند، افزایش خطر ۱۲ درصدی را در بین افرادی که از ساعت ۱۱ تا ۱۱: ۵۹ شب به رختخواب رفته بودند را نشان داد. و نشان داد خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی در میان افرادی که نیمه شب یا دیرتر به خواب می‌روند، ۲۵ درصد بیشتر است. به خواب رفتن زودتر از ساعت ۱۰ بر اساس گزارشی که اخیراً منتشر شد، با افزایش ۲۴ درصدی خطر مرتبط بود.
عصب‌شناس و سرپرست این تحقیق گفت: بدن ما دارای یک ساعت داخلی ۲۴ ساعته به نام ریتم شبانه روزی است که به تنظیم عملکرد فیزیکی و ذهنی کمک می‌کند و همچنین ادامه داد در حالی که ما نمی‌توانیم از مطالعه‌ی خود علت بروز چنین مسأله‌ای را نتیجه‌گیری کنیم، اما نتایج نشان می‌دهد که ممکن است خواب زودهنگام یا دیرهنگام سبب اختلال در ساعت داخلی بدن شود و پیامد‌های نامطلوبی برای سلامت قلب و عروق به همراه داشته باشد.
برای بررسی اینکه چگونه زمان‌های مختلف خواب ممکن است بر سلامت قلب تأثیر بگذارد متخصصان این پژوهش، به یک پایگاه داده زیست پزشکی مراجعه کردند که در آن اطلاعات بیش از 500000 داوطلب 37 تا 73 ساله، از سال 2006 تا 2010، درباره سبک زندگی و سلامت آن‌ها در اختیارشان قرار گرفت.
محققان بر روی ۸۸۹۲۶ بزرگسال با میانگین سنی ۶۱ سال تمرکز کردند که شتاب‌سنج (دستگاه‌هایی که زمان حرکت فرد را ثبت می‌کنند) را به مدت هفت روز روی مچ دست خود می‌بستند. طبق داده‌های شتاب سنج، محققان زمان شروع خواب و بیداری را مشخص کردند.
در طول یک دوره‌ی متوسط پیگیری ۵. ۷ ساله، ۳۱۷۲ نفر از داوطلبان (۳. ۶ درصد) حوادث قلبی عروقی مانند سکته مغزی، حملات قلبی یا نارسایی قلبی را تجربه کردند. این حوادث در بین افرادی که ساعات خوابشان در نیمه شب یا دیرتر از آن بود، بیشتر رخ داد و کمترین میزان این رخداد در میان افرادی بود که از ساعت ۱۰ تا ۱۰: ۵۹ شب به خواب می‌رفتند.
حتی زمانی که عواملی همچون سن، جنسیت، مدت زمان خواب، بی‌نظمی خواب، خواب زودهنگام یا دیرهنگام، وضعیت سیگار کشیدن، شاخص توده بدن، دیابت، فشار خون، سطح کلسترول و وضعیت اجتماعی و اقتصادی مورد نظر قرار گرفت، خوابیدن منظم در نیمه شب یا دیرتر همچنان با بالاترین خطر ابتلا به بیماری قلبی مرتبط بود.
افزایش خطر در زنانی که دیرتر به خواب رفتند، بیشتر بود. مردان تنها زمانی در معرض خطر بیشتر بیماری قلبی قرار داشتند که زودهنگام، قبل از ساعت ۱۰ شب به خواب می‌رفتند.
خواب یک عامل خطر است. اما یک شکاف مهم وجود دارد که باید تشخیص داده شود: در این مرحله هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد بهبود خواب به طور موثر حوادث قلبی عروقی مانند حمله‌ی قلبی و سکته‌ی مغزی را کاهش می‌دهد.
مطالعات قبلی نشان داده است که مدت زمان خواب مهم است. مطالعه‌ی جدید همراه با زمان شروع خواب زمان بیداری را بررسی نکرد، اما توصیه‌های پیش‌گیرانه نشان می‌دهد که افرادی که کمتر از شش ساعت می‌خوابند در معرض خطر ابتلا به فشار خون هستند که یک عامل اصلی خطر بروز بیماری قلبی عروقی است.
این مطالعه به ویژه در مورد یافته‌های مربوط به زنان جذاب است. از آنجا که بیماری قلبی عروقی علت شماره یک مرگ و میر در بسیاری از کشور‌های جهان است، باید هر چیزی را که برای پیشگیری از بیماری قلبی در زنان، مهم‌تر یا کم‌اهمیت است، یافت شود.
تحقیقات جدید ارتباطاتی را بین زمان خواب و بیماری قلبی نشان می‌دهد، اما ثابت نمی‌کند که خوابیدن دیرتر یا زودتر از ساعت ۱۰ تا ۱۱ شب باعث بیماری قلبی می‌شود. عوامل دیگری مانند استرس، اضطراب و افسردگی ممکن است مقصر واقعی باشند.
