باکتریها میتوانند از راه آب دهان به دیگران منتقل شوند و این انتقال در کودکان بیشتر از بزرگسالان است.
صحبتهای یک مادر دندانپزشک درباره اینکه چرا از بوسیدن لبهای کودک خودداری میکند، انعکاس بسیار گستردهای داشته است.
دکتر جویس کانگ، رئیس مرکز دندانپزشکی اورنج اند مگنولیا در کالیفرنیا، از ارائه توصیههایی استفاده کرد که به گفته او به سلامت کودکان کمک میکند.
پژوهش پیشین دکتر کانگ نشان میدهد که او در مقایسه با همکاران خود، حامل مقدار بیشتری باکتری عامل پوسیدگی دندان است که ممکن است به کودک خود منتقل کند.
او در تصاویری که بیش از ۲.۴ میلیون بازدیدکننده داشته است، میگوید: «باکتریها میتوانند از راه آب دهان به دیگران منتقل شوند و این انتقال در کودکان بیشتر از بزرگسالان است.»
دکتر کانگ، افزود: «کودکان معمولا با باکتریهایی که عامل پوسیدگی دندان هستند، متولد نمیشوند. این باکتریها در مراحل اولیه رشد از راه بوسه یا استفاده مشترک از قاشق و چنگال دیگران به آنها منتقل میشوند. از چهار سالگی به بعد، زیستبوم دهان کودکان رشد کافی یافته است و میتواند در جریان انتقال باکتریهای بزاق، مقاومت بیشتری از خود نشان دهد.»
یک گروه باکتری موسوم به «استرپتوکوک موتانس» از شکر مواد غذایی مصرفی تغذیه میکنند. این باکتریها از خود اسید ترشح میکنند. در تئوری، نوزادان و کودکان کم سن که این باکتری را ندارند و شکر نیز مصرف نمیکنند، باید کمتر در معرض خطر پوسیدگی دندان باشند.
این دندانپزشک، غذای پسر کوچک خود را نمیچشد، از همان لیوان او آب نمینوشد، قاشق و چنگال او را استفاده نمیکند و البته به او غذاهای پر شکر نیز نمیدهد.
دکتر کانگ، گفت: «البته راههای بسیار دیگری جز بوسیدن هم برای انتقال غیر عمد باکتری وجود دارند. میخواهم حداکثر شانس را به او بدهم که باکتریهای عامل پوسیدگی دندان را از من نگیرد.»
این نظریه درباره دو فردی نیز که ممکن است غذایی را به اشتراک مصرف کنند، اما یکی - با وجود نظافت دندانها - بیش از دیگری دچار پوسیدگی دندان بوده، درست است.
دکتر کانگ، اظهار داشت: «برخی از مردم با وجود مراقبت بهداشتی مناسب از دندانهای خود، بیشتر دچار کرمخوردگی میشوند. این به آن دلیل است که ما مثل هم نیستیم. در افرادی که دچار پوسیدگی دندان هستند، عوامل دیگری جز بهداشت دهان و دندان، مانند باکتری و ژن نیز در کار هستند.»