بالاخره پس از دو سال تعطیلی، شامگاه روز چهارشنبه اول دی ماه نخستین کنسرت حضوری در تالار وحدت به روی صحنه رفت. این برنامه «رکوییم موتزارت» بود که بردیا کیارس رهبری آن را به عهده داشت و ارسلان کامکار (کنسرت مایستر)، سحر انزلی (رهبر گروه کر هاسمیک کاراپتیان)، مهدی قاسمی (رهبر گروه کر شهر تهران)، میلاد عمرانلو (رهبر گروه کر تنال) و نوازندگان و خوانندگان کر ارکسترها آن را همراهی میکردند.
گفتنی است «رکوییم» یک موسیقی آیینی به یاد درگذشتگان است که موتزارت آن را به فرمی موسیقایی در موسیقی کلاسیک تبدیل کرده است.
حسین علیزاده، علی بوستان، کیاوش صاحب نسق، ابراهیم لطفی، محمد سریر، فاطمه معتمدآریا، رضا مرتضوی، هوشنگ کامکار، نادر مشایخی و رضا تفضلی از جمله حاضران در مراسم کنسرت «رکوییم موتزارت» بودند.
در ابتدای برنامه نیما زاهدی (نوازنده ویلون) ضمن تشکر از حاضران برای حضورشان، خطاب به آنها گفت: اول قرار بود فقط به مناسبت چهلمین روز درگذشت پورنگ پورشیرازی به اجرای برنامه بپردازیم، اما پس از پیگیریهایی که داشتیم، تصمیم گرفتیم کنسرتی را به یاد درگذشتگان هنر ایران برگزار کنیم و به این ترتیب یاد آنها را گرامی بداریم.
در ادامه برنامه، کلیپی از تصاویر درگذشتگان هنر ایران در دوران کرونا به سمع و نظر مخاطبان رسید و پس از آن فاطمعه معتمدآریا دقایقی با مخاطبان صحبت کرد.
دوران هیچ منزلتی پایدار نیست
او ضمن تشکر از دعوتش برای حضور در کنسرت گفت: بهتر آن است با آنهایی که عزیزان خود را طی دو سال گذشته از دست دادند همدلی کنیم. درگذشتگان عزیزان ما بودهاند و حال از دست رفته اند. راست میگویند که دوران هیچ منزلتی پایدار نیست، به جز هنر که تاج سر آفرینش است. حتما به همین صورت است به خصوص در رابطه با هنر موسیقی.
فاطمه معتمدآریا گفت: ما امشب فقط به دلیل همت برگزارکنندگان و اجرا کنندگان اینجا هستیم و به نظرم هیچ هنر دیگری جز موسیقی چنین قدرتی ندارد. این همدلی امشب به دلیل وجود و حضور افرادی بود که هنرشان تاج سر هنر این مملکت است. کسانی که هر پنجه، نوای برآمده از سینهشان، حرکتشان و فکرشان، جز عشق، مهر، دوستی چیزی در این مملکت نپراکنده است.
معتمدآریا در ادامه اذعان داشت: آنچه امشب اینجا اتفاق افتاده، جدای از ادای احترام به درگذشتگان عزیزمان نشانه دوستی و مهر و همدلی است.
موسیقی چیزی غیر از مهر پخش نکرده و نمیکند
او افزود: وقتی در سالن نشسته بودم، مثل همیشه در حال نگاه کردن به سقف بودم، هرآنچه الان اینجا وجود دارد، مهر هنرمندانی است که سالهای اینجا کار کردهاند و به قول آقای حسین علیزاده اینجا خانه آنهاست، خانه آنها بوده و خانه آنها خواهد بود. حال میگویم بزرگترین هنری که امشب این مجموعه را با هم همدل کرده، موسیقی است. چطور میشود که کسی یا کسانی به خواسته یا ناخواسته حرف شکستن و بستن از موسیقی بزنند؟ مگر چنین چیزی ممکن است؟ مگر ممکن است در این لانهها آوا و صدای هنرمندان ما خاموش شود؟! غیر ممکن است.
این بازیگر ادامه داد: موسیقی چیزی غیر از مهر پخش نکرده و نمیکند. موسیقی اعتراض میکند، موسیقی از ما درخواست میکند و ما را به هم نزدیک میکند. چطور میشود که با زدن بر یک پوست دباغی شده صدایی ازش برخواسته شود که همه ما را به شعف بیاورد؟!.
معمتد آریا با بیان اینکه از حضور در کنسرت احساس امنیت میکند، گفت: احساس امنیت خاطر میکنم. چون هرجا گرفتار باشیم، بیش از هر چیز و هر کس خودمان به داد خودمان میرسیم و کمک حال هم میشویم.
این بازیگر گفت: هر شخصی از روی این صندلیها کم شود، خانوادهای داغدار میشود، هم خانواده موسیقی و هم خانواده شخصی. شما نمیدانید چنین خانوادهای با چه عدم امنیتی باید حیات خود را ادامه دهد؟ خانوادهای که سرپرستش را از دست میدهد، نمیداند که آیا کسی در این جامعه هست که از او حمایت کند؟! از بیمه و از بیکاریاش؟! از اجاره خانهاش؟! از حیات هستی روزمرگیاش؟! آیا کسی هست که به داد هنرمندانی که قرار است سازهای آنها را بشکنند یا کنسرتهای آنها را تعطیل کنند برسد؟! آیا کسی هست که بداند این افراد خانواده هستند و هر کدام نیاز به ابتداییترین نیازهای روزمرگی برای ادامه حیات خود دارند؟
معتمد آریا تاکید کرد شاید کسی نداند که همیشه و در هر موقعیتی، مجموعه هنرمندها به داد هم رسیدند، اما وظیفه بر دوش دیگرانی است که باید آن را رعایت کنند.
وی در پایان صحبتهایش گفت: از اینکه مرا به عنوان فردی که شاید چهرهای شناخته شده است، به مراسم دعوت کردید سپاسگزارم و میگویم: همه ما از ابتدای هستی تا پایان آن بدون شک مدیون موسیقی هستیم.
موسیقی ماندگارترین سلاح دنیاست
در ادامه برنامه حسین علیزاده نیز به صحبت با حضار پرداخت. او گفت: ما یک خانواده هستیم و درگذشت پورنگ عزیز است که باعث شده دور هم جمع شویم. حال به همین بهانه از همه پورنگها در سینما و همه هنرها یاد میکنم.
علیزاده اضافه کرد: پنجاه سال است که در موسیقی با مسائل متعدد مواجهیم. مشکلات زیادی گریبان ما را گرفته و شاید دیگر برای درست شدن یا پیشنهاد دادن راه حل، کمی دیر شده باشد. گویا باید بار خودمان را ببندیم؛ و اینکه ما ثروتی بسیار عظیم داریم و آن موسیقی است. موسیقی عشق و قلب ماست. سالها گذشته و ما در همه هنرها با مشکلات زیادی روبرو هستیم. ما نماینده اعضای موسیقی نیستم، اما این رویه را در موسیقی طی کرده ام. همکاران و دوستانم سال هاست از خودشان برای هنر و موسیقی مایه گذاشته اند.
علیزاده تاکید کرد: اینکه آدم در خانه خودش مجبور باشد با مسائل و مشکلات بجنگد تا بتواند مواردی را حفظ کند، کار راحتی نیست.
علیزاده در ادامه صحبتهایش گفت: پیش میآید که همکاران خارجی در سفرهای کاری، خیلی وقتها باور نمیکنند ما موسیقی را با چنگ و دندان در ایران حفظ کرده ایم و مردم هم همیشه ما را حمایت کرده و میکنند.
سالهای که پشت سر گذاشتهایم تلخیشان بیشتر از شیرینیشان بوده!
او گفت: سالهای که پشت سر گذاشتهایم تلخیشان بیشتر از شیرینیشان بوده! اما همیشه چیزی وجود داشته که به ما کمک کند! واقعا چرا ما تا این حد امیدواریم؟! البته اگر پیچ تلویزیون را بچرخانید و نگاه کنید، باید بگویم که شاید خیلی هم نباید امیدوار باشید. هنر به ما یاد داده که به خودمان متکی باشیم. هنری که در دست ماست از هر سلاحی قویتر است. این ابزار که در دست ماست ماندگارترین است. اگر تمام تاریخ را مرور کنید، باید آنچه هنرمندان گفته اند را ببینید.
تاریخ را مردم ننوشتهاند!
علیزاده صحبتهایش را اینگونه تکمیل کرد: تاریخ را مردم ننوشته اند. زمانی که آثار مطرح هنرمندان بزرگ دنیا را گوش میکنید، آن آثار گویای همه چیز هستند.. تمام این سالها که گذشت، خیلیها نمیفهمیدند که چرا ما عاشقیم؟! چون اصلا از عشق چیزی نمیفهمیدند.
برخی با به دست آوردن جایگاهی کوچک برای موسیقی تعیین تکلیف میکنند!
حسین علیزاده در ادامه، در واکنش به صحبتهای اخیر یکی از نمایندگان مجلس در رابطه با موسیقی و سازهای آن توضیحاتی داد. او گفت: چنین اشخاصی نمیدانند مقام و جایگاهشان ماندگار نیست. جای تعجب دارد که که برخی آدمها با به دست آوردن جایگاهی کوچک، حرفهای بزرگ میزنند و میخواهند برای مردم و موسیقی تکلیف تعین کنند.
حسین علیزاده بیان کرد: چطور میتوان از هنرمندان یاد کرد؟ جز با ابزار خودشان، جز موسیقی که امشب اجرا میشود. اینکه دوستان جوانی که در این کنسرت جمع هستند و بردیا کیارس برنامهای را ترتیب داده اند، در نوعی ابراز همدردی و همدلی است. این اتفاق وحدتی است که باید بین هنرمندان وجود داشته باشد.
وی افزود: در هر دوره تاریخی، هرگاه جمعیتی با هم متحد شده اند، کمتر ضربه خوردهاند و آسیب دیده اند.
کشورهای اسلامی زیادی داریم که موسیقی را حذف نمیکرده اند!
علیزاده با اشاره به اینکه توهین به موسیقی، توهین به همه ماست، گفت: کشورهای اسلامی زیادی داریم که در هیچ کدام از آنها موسیقی را حذف نمیکنند، چرا؟ چون موسیقی، انسانها را از هر دردی نجات میدهد. آن چیزی که در این دوران ثابت شده این است که ما با نیروی عشق مردم سر پا هستیم و کار میکنیم؛ بنابراین باید واقعا قدردان مردم باشیم که چقدر طی این سالها به هنرمند خود انرژی و نیرو دادند، همانطور که هنرمندان به آنها عشق دادند.
چرا موسیقیهایی که جنبه هنری و تفکری داردند، دارای مشکلند؟!
وی افزود: آنچه نتایج بسیار مثبت دارد، این است که بدانیم سلاح ما عشق است. اگر از موسیقی که روح انسان است، غافل شویم آن جامعه مریض میشود. هنوز دارو و واکسنی برای افراد ضد موسیقی درست نشده است.
حسین علیزاده که همواره به موضع صدا و سیما نسبت به موسیقی انتقاد داشته در ادامه صحبتهایش به این مسئله پرداخت و گفت: زمانی که قرار است بعضی مسئولان به موسیقی توجه کنند، به موارد و موضوعاتی میپردازند که اغلب جنبه سرگرمی دارد! هرچند هر نوع موسیقی میتواند در یک جامعه نرمال جریان داشته باشد، ولی نمیدانم چرا اغلب موسیقی که جنبه هنری و تفکری دارد، دارای مشکل است.
صحبتهای موسیقیدانان در تلویزیون باید کامل چک شود!
او گفت: واقعا دیدهاید یک موسیقیدان عقاید خود را در رسانه ملی بیان کند؟ صحبتهای آن فرد باید به طور کامل چک شود! او باید به گونهای صحبت کند که مسئولان خوششان بیاید و در نتیجه نمیتواند از حیثیت موسیقی خود دفاع کند.
علیزاده به طرح سوالاتی پرداخت و گفت: آیا در مملکت ما قانونی وجود دارد که هر کس با حرفهایش به موسیقی توهین کرد، بتوانیم از او شکایت کنیم؟
حسین علیزاده صحبتهای خود را اینگونه پایان داد: نسل ما خون دلهای بسیار خورد، اما امیدوارم اتفاقات رخ داده در رابطه با این موضوع برای نسل جوان تکرار نشود. خوشبختانه افراد آموزش دیده ما در حوزه موسیقی به مراتب بیشتر از زمان ما هستند که همه را سر ذوق میآورند.
در ادامه مراسم کلیپی درباره تاریخچه «رکوییم موتزارت» پخش شد. در بخش پایانی این مراسم نیز، گروه به اجرای قطعات مختلفی پرداخت و در پایان هر قطعه با استقبال کمنظیری از سوی مخاطبان مواجه شد.