سفر روسیه با دعوت پوتین و نه درخواست طرف ایرانی کلید خورد و استقبال از رئیس جمهور ایران مطابق پروتکلهای بین المللی و حتی در مواردی فراتر از پروتکلهای مرسوم کشور روسیه اجرا شد که استقبال وزیر انرژی روسیه در فرودگاه بهجای معاون سیاسی وزیر خارجه روسیه یکی از این موارد است در حالیکه به عنوان نمونه در جریان سفر اوباما به روسیه، این معاون وزیر خارجه بود که برای استقبال رئیس جمهور ایالات متحده رفت.
آنچه اما در این سفر حاشیه ساز شد، اتاق محل ملاقات و میز بزرگ محل نشستن دو رئیس جمهور بود. هر چند که این موضوع هم مهم است ولی به نظر میرسد برخی رسانهها بیش از حد بر آن تمرکز کردند و به همین دلیل اصل سفر و دستاوردهای آن برای منافع ملی به حاشیه رفت.
محل ملاقات در اتاق محل کار پوتین انجام گرفت که دو مکان برای پذیرایی از میهمانان دارد، یکی دو عدد مبل نزدیک به هم در کنار شومینه اتاق و دیگری میز بزرگ بیضی شکل که در سمت دیگر اتاق قرار گرفته است.
علت این که میز بیضی برای این ملاقات انتخاب شد و رئیس جمهور ایران با رعایت فاصله از رئیس جمهور روسیه نشست، به موضوع تست PCR مربوط میشود.
طبق پروتکلهای کرملین، مقامات خارجی که میخواهند با پوتین از نزدیک ملاقات کنند، باید در مسکو تست کرونا یا همان PCR ارائه کنند. اما هیات ایرانی نپذیرفت که روسها در مسکو از رئیس جمهور ما تست کرونا بگیرند. این که رئیس جمهور ایران، زیر باز تست روسها نرفت، عین عزت است ، هر چند که باعث شد شکل ملاقات با پوتین متفاوت شود.
حتی اگر رئیس جمهور ایران تست کرونا میداد، بعید نبود طرف ایرانی شرط متقابلی برای رئیس جمهور روسیه بگذارد تا او هم برای نزدیک شدن به رئیس جمهور ایران، تست PCR مورد تایید ایران را بدهد. برای جلوگیری از چنین حاشیههایی که اصل سفر را تحتالشعاع قرار میداد، بنابر این شد که به اصل ملاقات و توافقها بسنده شود که چنین هم شد.
حتی در جریان دیدار پوتین اعلام کرد که ای کاش محدودیتهای کرونایی نبود تا میتوانستیم کنار هم بنشینیم.
اما رفتار متفاوت روسها در این سفر در قبال رییس جمهور ایران در چند اقدام قابل توجه ظاهر شد. به عنوان مثال، کمتر میهمان خارجی برای ایراد سخنرانی به مجلس دومای روسیه که یکی از ارکان مهم سیاسی این کشور است، دعوت میشود. این برنامه ریزی به نحوی بود که پس از سخنرانی، اعضای مجلس دوما رئیسجمهور را ایستاده تشویق کردند.
جلسه با برترین فعالان اقتصادی روسیه و یا دعوت به دانشگاه ملی روسیه و اعطای دکترای افتخاری به رئیسجمهور و ایجاد زمینه حضور در مسجد جامع مسکو، همه از برنامههای روسیه برای استقبال ویژهتر از رییس جمهور ایران بود.
اما گذشته از همه اینها، باید گفت که این سفر برای ایران منافع اقتصادی و سیاسی قابل توجهی هم داشته است که از جمله میتوان به گشایش ۱۰ میلیارد دلار خط اعتباری برای سرمایه گذاران روس، طراحی و برنامهریزی۱۰ میلیارد دلار مبادله تجاری، توافق برای حداقل ۵ میلیارد قرارداد نفت و گاز و قراردادهای مرتبط با توسعه خطوط ترانزیت، گسترش خطوط ریل همچون راه آهن رشت - آستارا و راه اهن اینچه برون -گرمسار و سرمایه گذاری در بنادر دریای خزر از جمله انزلی و امیرآباد، ایجاد خط مستقیم بانکی و قراردادهای مهم دفاعی اشاره کرد.
بر اساس بررسیها، بخشی از این قراردادها در این سفر منعقد شد و برخی دیگر نیز که معلق مانده بودند، در فرایند اجرایی قرار گرفتند.
لذا پرداختن به این که آیا رئیسی و پوتین با هم دست دادند یا ندادند، موضوعی حاشیهای است چرا که آنچه هدف سفر است، نه عکس یادگاری و دست دادن و کنار هم نشستن که دستاوردهای ملموسی است که انشاءالله به زودی ملت ایران خواهند دید.