اولین تصاویر ثبت شده توسط تلسکوپ جیمز وب
در این مرحله تیم پژوهش با دو چالش مهم روبرو بود: اول، تأیید این موضوع که دوربین مادون قرمز آماده جمع‌آوری نور از اجرام آسمانی است و دوم اطمینان از اینکه نورهایی که به بصورت رندوم به هر یک از ۱۸ بخش آینه اصلی تابیده‌اند، همه متعلق به یک ستارۀ واحد هستند و نور همان ستاره نیز به آینه ثانویه و درنهایت آشکارسازهای دوربین مادون قرمز منتقل می‌شود.
انتظار می‌رود با موفقیت در تراز آینه‌ها و پشت سر گذاشتن این دو چالش مهم، جیمز وب بتواند از تابستان امکان تصاویر بی‌سابقه‌ای از کهکشان بفرستد.
تلاش‌های اعضای تیم در این زمینه، تا کنون نتیجه‌بخش بوده و قرار است آنها در یک ماه پیش‌رو، به‌تدریج بخش‌های مختلف این آینه بزرگ را نیز تنظیم کنند تا زمانی که ۱۸ تصویر گرفته شده درنهایت به یک ستاره تبدیل شوند.
مارکیا ریکه، پژوهشگر اصلی دوربین مادون قرمز و استاد نجوم دانشگاه آریزونا می‌گوید: «کل تیم وب از این که اولین گام‌ها برای گرفتن عکس و تراز کردن تلسکوپ به‌خوبی پیش می‌رود، به وجد آمده‌اند.»
مرحله ثبت تصاویر توسط جیمز وب نیز از ۲ فوریه آغاز شده است و در طول این مرحله، تلکسوپ جیمز وب توانسته روی ۱۵۶ موقعیت مختلف در اطراف مکان پیش‌بینی شدۀ ستاره مد نظر تمرکز کند و به کمک آشکار سازهای دوربین مادون قرمز، ۱۵۶۰ تصویر معادل ۵۴ گیگابایت داده خام را جمع آوری کند.
کل این فرآیند حدود ۲۵ ساعت طول کشیده و درنهایت این رصدخانه فضایی توانسته است ستاره هدف را در هر یک از بخش‌های آینۀ خود شناسایی کند. سپس این تصاویر در کنار هم قرار گرفته‌اند تا یک تصویر موزاییکی بزرگ و واحد تولید کنند؛ تصویری عظیم با بیش از ۲ میلیارد پیکسل.
به گفته مارشال پرین، ستاره شناس موسسه علوم تلسکوپ فضایی و عضو تیم تحقیق جیمز وب «در این جستجوی اولیه، منطقه‌ای به بزرگی اندازه ماه کامل پوشش داده شده است. گرفتن این همه داده، آن هم در اولین روز کار جیمز وب، مستلزم انجام مجموعه کاملی از عملیات علمی و استفاده از سیستم‌های پردازش داده‌ها اینجا روی زمین و هماهنگی کامل با این تلسکوپ در فضا بود. ما موفق شدیم نور را از تمام ۱۸ بخش آینه اصلی دریافت کنیم. این یک نقطه شروع عالی برای هم‌ترازی آینه است.»
مایکل مک‌الوین، از بخش رصدخانه جیمز وب نیز می‌گوید: «پرتاب این تلسکوپ به فضا قطعا یک رویداد هیجان‌انگیز بود، اما برای دانشمندان و مهندسان نور، لحظۀ اوج ماجرا زمانی است که نور یک ستاره با موفقیت از طریق این سیستم به سمت آشکارساز می‌رود.»
اعضای این پروژه امیدوارند بتوانند اولین تصاویر علمی از ستارگان دوردست‌ها را در تابستان به جهانیان نشان دهند.
