رای روسیه علیه انصارالله و روسوفیل‌های وطنی!
روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی به تحلیل رای مثبت روسیه به قطعنامه علیه انصارالله یمن پرداخت.
این روزنامه نوشت: روسیه به قطعنامه علیه انصارالله رای مثبت داد! این پاسخِ رای ممتنع امارات به قطعنامه علیه مسکو بود. همه چیز در یک بده‌بستان اتفاق افتاد. یکی ستاند و یکی بهتر داد. رای ممتنع گرفت، رای مثبت داد. تعجب هم ندارد. تعجب از کسانی است که فکر می‌کنند پوتین، چکمه از پا به در آورده و به قاعده مسیح اهل صلح و دست‌گیری از دیگران است. تعجب از کسانی است که زخمِ بمب‌های روسی را از یاد برده به مرهم این قوم امید دارند. بایدشان گفت که خوب نگاه کنید! این است واقعیت سیاست جهانِ سلطه. شرقی و غربی هم ندارد. همه از روی دستِ هم می‌نویسند. با هیچ‌کدام جز برای منافع ملی نباید دست داد. به جبرِ منافع، اگر این اتفاق افتاد حتما باید انگشتان خود را شمرد. این شرط عقل و حکم خرد است. تکیه بر غرب یا شرق، تکیه بر باد است و گاه تکیه بر آتش. هردو نابودگرند. روی پای خودمان بایستیم و هوشمندانه معادلات جهان را رصد کنیم و متناسب با منافع ملی خود تصمییم بگیریم. ملی‌ترین و انقلابی‌ترین تصمییم همین است والا به هر طرف برویم گمراهی است و جز وحشتمان نمی‌افزاید که مولاعلی(ع) به صراحت می‌فرماید: «اَلَیمینُ وَ الشَّمالُ مَضَلَّه».
آخرین شاهدی هم که در این باره نه از غیب که از حضور در شورای امنیتِ سازمان ملل آمده است چنین می‌گوید: شورای امنیت سازمان ملل دوشنبه ممنوعیت ارسال سلاح به انصارالله یمن را تمدید کرد. قطعنامه تمدید تحریم تسلیحاتی انصارالله یمن با 11 رای موافق و 4 رای ممتنع (نروژ، مکزیک، برزیل و ایرلند) به تصویب رسید. روسیه به عنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت هم به این قطعنامه رای مثبت داد. این قطعنامه را امارات علیه حوثی‌‌ها پیشنهاد داده بود. این رای را هم باید جواب محبت امارات دانست چون این امیرنشین، یکی از سه کشوری است که به قطعنامه علیه روسیه درمورد لزوم عقب‌نشینی فوری از اوکراین رای ممتنع داده بود؛ یعنی همان قطعنامه‌ای که روسیه آن را وتو کرد از شیخ‌نشینِ حاشیه خلیج فارس، رای ممتنع گرفت.
با این بده‌بستان‌هاست که باید گفت: «واقعیت» جهانی با «حقیقت»ها همخوانی ندارد. همه به دنبال منافع خود هستند و متناسب با تعریفی که از «منافع ملی» برای خود دارند به تنظیم روابط می‌پردازند. روسیه هم مثل آمریکا و هر کشور دیگری در چارچوب همین قاعده رفتار می‌‌کند. همچنان که غرب باوران را باید هشدار داد، شرق باوران را هم باید بیدار کرد که باور به غیر، خطای راهبردی است. ما روابط خود را براساس منافع ملی ایران باید سامان دهیم و خود صاحب میدان باشیم. نگذاریم به عنوان برگِ بازی از ما استفاده کنند. برگ‌‌ها خیلی زود در معرض آتش تبانی قرار می‌گیرند. اوکراین نمونه به‌روزشده آن است، اما ما «ایران» هستیم. روی پای خودمان می‌ایستیم. چنان که در دفاع مقدس ایستادیم در برابر عراق که به پشتیبانی بی‌قید و شرط سلطه از بلوک شرق تا غرب تا ارتجاع عرب مجهز بود. ما طعم بمب‌های روسی را چشیده‌ایم. جان‌مان تاول زده از بمب‌های شیمیایی آلمان. زخم جنایت‌های جاسوسی آواکس‌های آمریکایی را به یاد داریم. درنده خویی آنان در خلیج فارس را هم. مایی که با میگ و سوخو و توپولفِ شرقی و میراژ و سوپر اتاندارد غربی بمباران شده‌ایم، خوب می‌دانیم که هرکدامشان از آن دیگری بدترند. همه از هم بدترند. ما فقط به ایران و همراهان جهانی خود فکر می‌کنیم.
