حسین عبیری گلپیایگانی فعال محیط زیست گفت: شواهد نشان میدهد فقط در کشور چین مردم در مراسم عید خود از ماهی قرمز استفاده میکردند و در پایان مراسم نیز ماهیها را در آبهای روان رها میکردند، اما از حدود ۸۰ سال پیش همزمان با ورود چای از چین به ایران استفاده از ماهی قرمز در جشنهای نوروزی که یکی از اعیاد مخصوص ایرانیان است، شایع شده است.
وی افزود: مساله مهم درباره ماهیهای قرمز بومی نبودن آنها است و از آنجا که بسیاری از ایرانیان هم بعد از ایام نوروز آن را در رودخانهها و نهرها رها میکنند جای نگرانی دارد، چون میتوانند به گونهای مهاجم تبدیل شوند و موجب تنگ شدن عرصه برای گونههای بومی شوند. این در حالی است که شهرداریها مکانیهایی را برای رها سازی ماهیهای قرمز تعیین میکنند بنابراین خوب است که هموطنان به جای رها کردن ماهی در طبیعت به این مکانها تحویل دهند.
این فعال محیط زیست اظهار داشت: مساله مهم دیگر در مورد ماهی قرمز نحوه تکثیر و پرورش آن است، ممکن است در هنگام تکثیر و پرورش آنها از آبهای آلوده و غیربهداشتی استفاده شود که عامل انتقال بیماریهای ویروسی، انگلی و یا باکتریایی باشند و یا هنگامی که زمان پرورش ماهیها کامل شد و باید برای فروش جابجا شوند در هنگام حمل و نقل به بدن ماهی ضربه زده شود که موجب مجروح شدن ماهی و انتقال باکتری به فرد شود.
عبیری ادامه داد: اگر بخواهیم به جنبه اقتصادی آن نیز نگاه کنیم میبینم که مقرون به صرفه نیست، فرض کنید که حدود ۱۰ میلیون خانوار ایرانی تصمیم به خرید ماهی قرمز بگیرند و به طور میانگین هر خانواده دو ماهی بخرد حدود چند میلیارد تومان پول برای آن هزینه میشود که مبلغ چشمگیری است که متاسفانه بیشتر آنها تا پایان تعطیلات نوروزی زنده نخواهند ماند، این در حالی است که عمر طبیعی ماهیان قرمز بین ۱۲ تا ۲۰ سال است، اما در تنگهای بلورین حداکثر ۲ ماه بیشتر زنده نمیمانند.
وی درباره انتقال ویروس کرونا از طریق ماهی قرمز گفت: درباره اینکه ماهیهای قرمز ویروس کرونا را منتقل میکنند یا نه جای تامل دارد، اما ممکن است ظرفی که این ماهیها در آن قرار دارند به ویروس آلوده شده باشد و یا فردی که به این حیوان دست زده ناقل ویروس باشد بنابراین بهتر است که رعایت کنیم و به دلایلی که گفته شد از خرید ماهی قرمر خودداری کنیم.