درسی که هادی خانیکی با آشکار کردن بیماری‌اش یاد داد
گفت و گو با هادی خانیکی که ابتدا به قصد احوالپرسی یک دانشجو از استاد انجام شد و در ادامه به این مصاحبه انجامید را می خوانید.
او شرایط عمومی اش پس از ابتلاء به بیماری سرطان و آغاز روند شیمی درمانی را چنین توضیح می دهد: به تازگی یک دوره درمان را در بیمارستان طی کردم و مرخص شدم و در حال حاضر در منزل هستم و باید مراحل درمان را در طول ۶ ماه ادامه دهم.
این استاد دانشگاه شرایط عمومی اش پس از یک مرحله درمان را خوشبختانه مساعد توصیف می کند و با بیان اینکه فعالیتش در دانشگاه در حوزه تدریس را ادامه می دهد، خاطرنشان می کند: در حال حاضر دوره درمان و مراحل شیمی درمانی را می گذرانم و کلاس هایم را هم به طور آنلاین برگزار می کنم.
خانیکی در ادامه دیدگاهش نسبت به این بیماری را چنین توضیح می دهد: همان گونه که گفتم سعی می کنم از منظر ارتباطی هم به بیماری نگاه کنم. تجربه من این بود که اگر تکیه بر اطلاع رسانی درست داریم، بهتر این است که بیماری هم پنهان نماند و به همین دلیل در همان حدی که اطلاع داشتم آن را به اطلاع رساندم و بقیه مراحل بستگی به لطف خدا و کار پزشکان دارد.
او سپس تاکید می کند: ابراز محبت همه دوستانم، دانشجویانم و افرادی که به من لطف داشتند، حتما در مسیر درمانم موثر خواهد بود. باید این را گفت که هر فردی که بیمار می شود، شاید این را بیشتر حس کند که واقعا خدمات کادر درمان را باید جدی گرفت. به طور ویژه از پزشکانم و همچنین کادر درمانی بیمارستان پارس که در آنجا بستری بودم تشکر می کنم که با نهایت دغدغه‌مندی کار را دنبال کردند؛ البته من مرحله اول درمانی را گذراندم و پنج مرحله دیگر باید طی شود.
خانیکی بیان توضیحاتی را در این گفت وگو ضروری می داند و چنین اظهار می کند: نکته ای به ذهنم می رسد و خوب است که بگویم. در میان ابراز محبت هایی که داشتم، پیامی را دیدم مبنی بر اینکه به جهت شرایط مالیِ خیلی خوب و شرایط ویژه، در بیمارستان خصوصی بستری هستم. باید بگویم به دلیل اینکه بنده عضو هیات علمی دانشگاه هستم و بیمارستان پارس هم از جمله بیمارستان هایی بود که طرف قرارداد دانشگاه است، در این بیمارستان بستری شدم. وضع مالی ام خیلی خوب نیست، اما خیلی بد هم نیست. می خواهم بگویم مسیر عادی را برای درمانم طی می کنم و مسیر ویژه ای برایم در نظر گرفته نشده است و همچنان نیازمند دعا و لطف همه هستم.
خانیکی در پایان از تالیف کتاب های جدیدش نیز خبر می دهد و می گوید: از فرصت سرطان استفاده می کنم و کتاب هایی را که فرصت نکردم، به سرانجام می رسانم. یکی از کتاب ها درباره ی گزیده مباحثی است که درباره ی مانوئل کاستلز و جامعه ی شبکه ای داشتم. کتاب دیگر با کمک عده ای از دوستان که در دوره ارشد و دکتری با من درس داشتند و در زمینه آب هست، در حال نگارش است. همچنین کتابی با موضوع کرونا قرار است تالیف شود؛ درباره ی آنچه که در این مدت در زمینه ارتباطات سلامت رخ داد. همچنین به دنبال این هستم درس هایی در دوره کارشناسی با موضوع ارتباطات و توسعه که نظریه های نوین ارتباطات توسعه را در برمی گیرد، تکمیل کنم. خوشبختانه کتابی را هم برای آنچه که در دوره ارشد می تواند مفید باشد، با محوریت مباحث مرحوم دکتر تهرانیان و عنوان «اندیشه پیشرفت و توسعه ی ملی در ایران» را قبلا به اتمام رسانده ام که در دست انتشار است و در طول یکی ـ دو ماه آینده منتشر خواهد شد.
