نوشتار حسن نجاریان "به بهانه متروپل"
این فعال عرصه سینما، مدیر سابق فرهنگی و جانباز دفاع مقدس در نوشتاری که به رسم الخط خودش منتشر می‌شود به بهانه حادثه دلخراش ریزش ساختمان متروپل" آبادان نوشت: "یه دردی وجود داره تو قطع عضو که مدام ۲۴ساعته با آدم وجود داره به نام "فانتوم پیس" اگه درست ترجمه کرده باشم درد روحی !! جانبازان و قطع عضوها اینو می‌دونن. آدم؛ عضو قطع شده رو مدام با دردی خفیف حس می‌کنه و درمان شدنی هم نیست و بعضی وقتها ناگهان تیر می‌کشه و عذابش بیشتر میشه.
به دوستی بیست سال پیش گفتم که تو این مملکت همه چی هست، پول ثروت امکانات، ولی پیگیری و ارزیابی واقعی نیست. مثالش هم گفتم چند وقتی با هزینه زیاد آب خوری‌هایی رو با آجر و سیمان در سطح شهر زدن به نام پدر و مادر شهدا که ابتکار خوبی بود ولی بعد گذشت چند وقت، اول شیرهای آب رو بردن و یه بار دوبار جایگزین شد ولی بعدها رها شدن و از کار افتادن و همینطور ماندند و بعد از مدتی جمع شدن! البته شاید یکی دو مورد هنوز بلا استفاده مانده باشه تو سطح شهر یا ساختمان بسیار بزرگی را برای بیمارستان جانبازان در خیابان ظفر ساختند که همه هم به ما مثل بقیه موارد گفتن ببین چه کردن برای جانبازان!!!
و بعد چند وقت بیمارستان که نشد به نظرم واگذار شد به بانک فقط چند وقت ما حرفشو خوردیم و هیچوقت هیچکس نگفته این قرار بود بشه مرهمی برای جانبازان چرا نشد و موارد مشابه دیگر که زیاده از این دست.
قضیه ساختمان متروپل در آبادان و موارد مشابه که تاسف برانگیزه و چندبرابر بیشتر از زاویه پیگیری تاسف برانگیز تر اینه که کسی نخواهد دید، چرا این مجوز داده شده و بعد کی اونو تائید کرده و اینطوری ساخته شده و لاجرم تخریب می شد واقعا به آثار تخریب روحی و روانی و ابرویی پرداخته می شه ؟ بنظرم به این روال تاکنون ؛ امکان نداره و این برای همه کسانی که تو خوزستان نفس کشیدن دردآوره.
اصلا کار ندارم کدوم جناح سر کاره یا کدوم جناح مجوز داده ولی وقتی یادم میاد استاندار استاندارد خوزستان رو تسبیح به دست که کارشو درست انجام نداده، اون درد روحیم، بیشتر میشه یعنی تیر می‌کشه، مطمئنم همه بچه های عاشق دوران دفاع مقدس دردشون میگیره، بازم باید ما حرف بشنویم و نتونیم جواب بدیم. حرف درستی که زده میشه و ما کسانی که امیدی داریم به ساخته شدن مملکت باید سرمونو پائین بندازیم
به جای باسلی هیلز تو لواسون چرا خوزستان و هزار جای دیگه آباد نشده؟
چون پیگیری درست وجود ندارد و ما دچار فانتوم پیس !! ما که جنگ رو دوست نداشتیم و نداریم حال و هواشو می‌خوایم . ما دیدیم همت‌ها، باکریها و....اون فرمانده‌ای که خودش اول یه کاری رو انجام می‌داد بعد به بقیه می‌گفت. اگه تسبیح می‌چرخوند و دعا می‌خواند دوست نداشت کسی ببینه؛ از دوربین‌ها فراری بود و وقتی میدیدینش با بقیه فرقی نداشت خودش خاکی تر از بقیه بود.
خوزستان و آبادان و خرمشهر و اهواز چرا باید اینطوری بمانند چون اونها هم دچار قطع عضو و بچه هاشون شدن و فانتوم پیس دارن؟
گفتم بعد سی سال پسرم می‌گفت و من غیر مستقیم شنیدم می‌خواد دانشگاه خارجی درخواست بده و من دوباره تیر کشید دردم. اصلا هر وقت ما جانبازان می‌شنویم که یکی از بچه های ایران داره می‌ره خارج بمونه، دچار فانتوم پیس میشیم.
مگه میشه کسی ایران و شهدا و انقلاب رو دوست داشته باشه و بخواد زمین سوخته تحویل نفر بعدی بده؟
دردی می‌کشیم و صدامون در نمیاد به امید نفس شهدا و آبروی دعای اونها که امید داریم هنوز میشه، باکریها بیان و جای استاندار استاندارد رو بگیرن اگه پیگیری و نظارت و ارزیابی درست باشه
ارادتمند همه دوستداران ایران اسلامی
حسن نجاریان.»
