ترس و وحشت آمریکا از ورود به جنگ مستقیم با روسیه
نویسنده سرشناس جهان عرب نوشت: بعد از هنری کیسینجر، امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه نیز نسبت به کوچک شمردن روسیه هشدار داد و خواستار عدم بستن کامل درها در برابر فرصت ها برای رسیدن به یک راه حل مسالمت آمیز جهت خروج از بحران اوکراین شد، او همچنین در گفت‌وگو با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه خواستار توقف این جنگ در راستای خدمت به بشریت شد. تقریبا می توان گفت که ماکرون دائما با پوتین در تماس است و از معدود رهبران اروپایی است که به کی یف نرفت، مساله مهم تر این است که او تسلیحات سنگین در حمایت از ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین و سربازانش ارسال نکرد زیرا به خوبی درک می کند که آمریکا و هم پیمانان آنگلوساکسونش در این جنگ شکست خورده اند و هرچقدر مدت این جنگ طولانی تر شود خسارت های اقتصادی، نظامی و سیاسی آن نیز بیشتر خواهد شد.
به گزارش روزنامه رای الیوم چاپ لندن در تحلیلی به قلم عبدالباری عطوان، رئیس جمهور فرانسه همانند کیسینجر، وزیر خارجه پیشین آمریکا به خوبی می داند که نیروهای روسیه اگر به پیشروی خود ادامه دهند و سرزمین اوکراین و شهرهای این کشور را یکی پس از دیگری بگیرند، با ذلت و تحقیر مواجه نخواهند شد و شکست نخواهند خورد بنابراین به منظور اجتناب از تحریک دولت های آمریکا و انگلیس این انتقاد "مودبانه" را مطرح می کند.
در این تحلیل آمده است: نیروهای روس اکنون و بعد از گذشت ۱۰۰ روز از حمله به اوکراین، پنج منطقه از اوکراین به ویژه در جنوب شرق این کشور را در اختیار گرفته اند، علاوه بر این شبه جزیره کریمه را نیز در اختیار گرفته و به خشکی های روسیه متصل کرده است و چه بسا درخواست های رئیس جمهور فرانسه برای ایجاد کانال های سیاسی با روسیه به منظور کاهش خسارت ها و دوری از شکست بزرگ و همچنین رسوایی‌هایی است که به دنبال خواهد داشت.
سردبیر بخش اقتصادی روزنامه گاردین دو روز پیش چندین بار بر همین مساله تاکید داشت و از نگاه خوشبینانه غربی ها انتقاد کرد و گفت که "تحریم های غرب شکست خورد و روسیه پیروز جنگ اقتصادی شد زیرا قیمت نفت و گاز بیشتر شد و میزان تجارت روسیه افزایش یافت تا جایی که تنها صادرات نفتی این کشور به چین بیش از ۵۰ درصد نسبت به سال گذشته بیشتر شد".
دولت جو بایدن بعد از این همه دستاوردهایی که روسیه محقق کرد اعلام نمود که موشک های "هیمارس" با برد ۸۰ کیلومتر را به اوکراین ارسال خواهد کرد به شرطی که از این موشک ها برای هدف قرار دادن خاک روسیه استفاده نشود، ولادیمیر پوتین در پاسخ گفت که این سامانه های موشکی را مورد هدف قرار خواهد داد و همانند "بیسکویت" آنها را له خواهد کرد و همچنین اهداف دیگر اوکراینی که در هفته های گذشته مورد هدف قرار نداده بود را هدف قرار می دهد زیرا نیت و قصد آمریکا از این اقدام طولانی تر کردن مدت جنگ است.
عطوان آورده است: مفاد پیامی که پوتین می خواهد به همتای آمریکایی خود برساند این است که او هنوز به بمباران هر هدف پناه نیاورده است تا در پی آن، هر موشک آمریکایی که به اوکراین برسد تا معادلات جنگ را تغییر دهد به طور فوری و با قدرت با آن مقابله شود. کار جو بایدن بسیار عجیب است زیرا اگر به "بازیچه دستش" زلنسکی شرط کرده است که از این موشک ها برای هدف قرار دادن خاک روسیه استفاده نکند پس فایده آن ها چیست؟ کجا باید از آن ها استفاده کند؟ لذا این امر به معنای ترس و هراس آمریکا از ورود به جنگ مستقیم با روسیه است نه بیشتر و نه کمتر.
در بخشی از این تحلیل آمده است: غربی ها اکنون به دلیل شکست بیشتر سناریوهایشان در این جنگ، احساس تب می کنند زیرا تمام تلاش هایشان نتایج معکوس داده است و نرخ تورم و بیکاری در کشورهایشان افزایش یافته و قیمت بیشتر مواد غذایی اساسی نیز بالا رفته است، علاوه بر این قیمت انرژی نیز بالا رفته است و بوریس جانسون، نخست وزیر انگلیس و همپیمان نزدیک بایدن امروز با رای اعتماد در پارلمان این کشور مواجه شد و برخی از تحلیلگران سیاسی معتقد بودند که او به دلیل شکست سیاست هایش در این رای گیری شکست می‌خورد البته دلیل شکست جانسون تنها جنگ اوکراین نیست بلکه او در سیاست داخلی نیز با شکست مواجه شده و بیشتر شهروندان انگلیسی در زیر خط فقر قرار گرفتند.
در پایان این تحلیل آمده است: روسیه نه تنها پیروز جنگ اقتصادی است (همانگونه که رئیس بخش اقتصادی روزنامه گاردین اعتراف کرد) بلکه تا به این لحظه در جنگ نظامی و سیاسی نیز پیروز شده و نهایت اقدامی که همپیمانان درجه دو آمریکا و اروپایی های جدید مانند بلغارستان، مقدونیه شمالی و مونته نگرو انجام دادند این بود که اجازه ندادند هواپیمای سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه از حریم هوایی آنها عبور کند اما اروپایی های قدیمی مانند آلمان و بلژیک همچنان در یک مجادله بیزانسی غرق شده اند و این سوال را پیش خود مطرح می کنند که "آیا نفت و گاز روسیه را تحریم کنند؟ چگونه و تحت چه شرایطی؟" این بحث و جدل از همان روز اول جنگ مطرح شد و چه بسا تا هزاران روز دیگر ادامه خواهد داشت.
