چرا خاراندن، خارش مزمن را بدتر می‌کند؟
انتظار می‌رود یافته‌های ماکوتو تسودا، استاد نوروفارماکولوژی در دانشگاه کیوشو و همکاران وی، منجر به ساخت داروی درمانی برای خارش مزمن شود.
به نقل از آساهی کام، تسودا گفت: مشخص شده پروتئینی به نام NPTX۲(پنتراکسین عصبی ۲) نقش مهمی در ایجاد خارش دارد. یافتن ترکیبی برای مهار افزایش آن اولین گام به سمت ایجاد یک عامل درمانی موثر است.
اعتقاد بر این است که خارش طولانی‌مدت مرتبط با اگزمای آتوپیک و اگزمای تماسی آلرژیک از چرخه معیوب خارش پوست که با خراشیدگی مکرر ناشی می‌شود، منجر به التهاب پوست و تشدید حس خارش می‌شود.
تاکنون چگونگی این رخداد ناشناخته بود.
این گروه تحقیقاتی متوجه شد تحریک خارش پنتراکسین عصبی ۲ را در اعصاب حسی افزایش می‌دهد.
نتایج تحقیقات آنان نشان داد افزایش حجم پروتئین فعالیت‌های عصبی را برای انتقال احساسات خارش افزایش می‌دهد و ناراحتی بیشتری ایجاد می‌کند.
به گفته اعضای گروه سرکوب قابل توجهی از رفتارهای مرتبط با خارش مانند خاراندن در موش‌هایی که برای آزاد کردن پنتراکسین عصبی ۲ دستکاری شده بودند، تایید شد.
یافته‌های این تحقیق در مجله علمی بریتانیایی Nature Communications منتشر شده است.
