حمید ابوطالبی نوشت:
در سیاست ورزی، دو زمان وجود دارد: «زمان تخیّل»؛ و «زمان واقعیّت»؛ اینکه زمان تخیل مختص عرصه شعار است، و زمان واقعیت مختص عرصه برنامه و کشورداری. دراین دولت و پس از یکسال ناتوانی، بالاخره تجربه کشورداری، خود را تابدانجا تحمیل نمود که باگذر از زمانِ تخیل به زمان واقعیت وعرصهی آن برسد؛
اینکه:
۱) تنها راه حلّ معضلات کشور، ورود به زمان واقعیت و برنامهی سیاست خارجی تعاملی دولت پیشین است؛ لذا تصمیم به مذاکره با آمریکا گرفت. که البته بایدپاسخگوی تاخیر یکساله هم باشد!
۲) راه اداره کشور ازشرقگرایی افراطی و شعارزدگی و نظرات کیهانی نمیگذرد؛ که این درک هم بسیار دیر است!