پیروزی چپ‌های رادیکال در فرانسه
انتخاب اریک کوکرل یک پیروزی کلیدی برای «نوپس»، ائتلاف چپها، در مجلس ملی فرانسه است، ائتلافی که بزرگترین رقیب دولت ماکرون در ۵ سال پیش رو خواهد بود.
آقای کوکرل پس از پیروزی در واکنش به این پیروزی گفت که قصد دارد به جای «سروصدا‌های بدون پیامد به اصلاحات اساسی توجه کند.»
کوکرل در حالی که حزب اتحاد ملی، راست گرایان افراطی، انتخاب او را غیردموکراتیک و نامشروع دانستند به خبرنگاران گفت که «انتظار هم نداشته چنین حزبی که با اصول و ارزش‌های دموکراسی بیگانه است انتخاب او را تایید کند.»
بطور سنتی و تاریخی پست کمیسر بودجه و دارایی به بزرگترین حزب مخالف دولت در پارلمان می‌رسد.
به همین دلیل بود که درست فردای انتخابات پارلمانی که ائتلاف چپها و پس از آن‌ها حزب اتحاد ملی، راستگرایان افراطی، پیروز‌های اصلی آن بودند بحث بر سر کسب چنین پستی درگرفت.
مارین لوپن، رهبر حزب اتحاد ملی، بار‌ها در رسانه‌ها تاکید کرد که حزب او با ۸۹ کرسی، بزرگترین حزب رقیب دولت در پارلمان است و ائتلاف چپها که بیش از ۱۳۰ کرسی را از آن خود کرده اند متشکل از احزاب مختلف هستند و نمی‌توانند در مقام کمیسر بودجه و دارایی بنشینند.
با این حال در رای گیری داخلی مجلس ملی در روز پنجشنبه اریک کوکرل با کسب ۲۱ رای توانست رقیب خود ژان فیلیپ تانگی، عضو حزب اتحاد ملی (راست افراطی) را از پیش رو بردارد.
ژان فیلیپ تانگی امید زیادی برای پیروزی داشت، اما تنها توانست ۱۱ رای را برای خود بدست بیاورد. دیگر نامزد این انتخابات، دومینیک لوواژی از حزب جمهوریخواهان، راست میانه، تنها ۹ رای بدست آورند.
ژان فیلیپ تانگی پس از شکست در این رای گیری گفت که «انتخاب اریک کوکرل یک دزدی بی سابقه و غیردموکراتیک است.»
او پیروزی رقیب چپ رادیکال خود را «فاقد مشروعیت دموکراتیک» خواند چرا که به گفته این عضو حزب اتحاد ملی، آن‌ها بزرگترین رقیب حزب «در راه» حزب متبوع امانوئل ماکرون، در پارلمان هستند.
ریاست کمیسیون بودجه و دارایی در مجلس ملی فرانسه اختیارات فراوانی دارد.
یکی از کلیدی‌ترین آن‌ها نظارت بر روی چگونگی هزینه کردن بودجه‌های مصوب پارلمان توسط دولت است. تحلیلگران سیاسی نام آنرا «استراتژیک‌ترین پست پارلمان» گذاشته اند.
در واقع رئیس این کمیسیون می‌تواند درباره بودجه پیشنهادی دولت تصمیم گیری کرده و با بخش‌هایی از آن مخالفت و یا موافقت کند.
همزمان او بدون درخواست از کاخ ریاست جمهوری الیزه می‌تواند روی تمام بازو‌های اقتصادی دولت امانوئل کنترل داشته و نظارت کند.
اما یکی دیگر از مهم‌ترین نقش‌های کمیسر بودجه و دارایی، دسترسی او به تمام پرونده‌های محرمانه‌ای اداره مالیات است. رئیس کمیسیون بودجه و دارایی می‌تواند به تمام پرونده‌های مالیاتی از جمله پرونده میلیاردر‌های فرانسوی و یا حتی پرونده مالیاتی رئیس جمهوری و وزرا و تمام کارمندان عالی رتبه دولت دسترسی داشته و آن‌ها را تحت حسابرسی قراردهد.
البته قدرت کمیسر بودجه پس از اصلاحات پارلمانی سال ۲۰۰۸ گسترش زیادی داشته است. همچنین رئیس کمیسیون بودجه و دارایی می‌تواند هر زمانی که بخواهد در طول سئانس‌های کاری مجلس، بدون اجازه از رئیس پارلمان و بدون اینکه زمان مشخصی برای او در نظرگرفته شود سخنرانی کند و یا در موضوعی مداخله کند.
یکی از شعار‌های حزب متبوع ژان لوک ملانشون، رهبر حزب تسلیم ناپذیران، در کارزار انتخاباتی «افشاگری و مبارزه با فرار‌های مالیاتی میلیارد‌های فرانسوی بود.»
میلیارد‌هایی که به گفته چپ‌های رادیکال بواسطه آشنایی با امانوئل ماکرون، دست به فرار‌های مالیاتی می‌زنند بدون اینکه خطر افشاگری متوجه آن‌ها باشد. فرار‌های مالیاتی یکی از مهم‌ترین عوامل کاهش بودجه‌های دولتی هستند. چپ‌های رادیکال می‌گویند اگر «جلوی فرار‌های مالیاتی گرفته شوند بودجه میلیاردی آن می‌تواند برای کمک به شهروندان کم بضاعت و بی بضاعت» و کمک به اقتصاد دولتی مصرف شود.
