حمید ابوطالبی در رشته توئیتهایی نوشت:
باز مذاکرات در قطر به بنبست رسید، و دوباره همان سخنان و مسیر تکراری مطرح شد؛ مهم اینکه چندین ماه دیگر مذاکرات هستهای وارد بیستمین سال زندگی خود و مردم ایران میشود: از۱۳۸۲ تا ۱۴۰۲. سؤال بزرگ این است که واقعا تا کجا و تا کِی؟ جهان به سرعت پیش میرود، و ما هنوز در خم یک کوچه ماندهایم.
شاید مناسب باشد هزینه و فایدهی چند دهه ایزولهشدن جهانی، ایرانهراسی بینالمللی، تحریمها و بحرانهای اقتصادی، چنددسته شدن مردم و سیاستمداران، زندگی مشقتبار و فقرمطلق، بحرانهای فرهنگی و اجتماعی و نسلی، مهاجرت نخبگان و نسلهای تحصیل کرده، تنشهای سیاسی، عدم پیشرفت کشور، و… با مذاکراتِ کجدار ومریز، پنهان و آشکار، رودررو و باواسطه، باهدف و بیهدف، بیانیه خواندن و قطعنامهدادن، شورای امنیت وفصل هفتم منشور، برجامِ حیاتبخش یافاجعهبار، و… برای یکبار وفقط یکبار سنجیده و مقایسه شوند و سپس برای ادامه راه و باز بنبست احتمالی مذاکرات بعدی تصمیمگیری نمود!
گفتنی است که توئیت ابوطالبی در واکنش به توئیت جوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بود که در آن نوشت: «پس از سفرم به تهران و مذاکرات نزدیکی در دوحه، پیام من به عنوان هماهنگ کننده برجام در مناظره امروز سازمان ملل متحد: پس از بیش از یک سال مذاکره، خطر عبور نکردن از خط پایان را داریم. ما باید در اسرع وقت توافق را منعقد کنیم و به اجرای کامل برجام برگردیم.»