هیچکس نمیخواهد از درد جسمانی رنج ببرد، از طرفی خطر اعتیاد به مواد دارویی ضد درد نیز در این میان وجود دارند که ما را از مصرف این داروها باز میدارند. اینجاست که یک ایمپلنت جدید، به عنوان راهحل تازه معرفی میشود که تنها با خنک کردن اعصاب، بدون استفاده از دارو، درد را کاهش میدهد.
این دستگاه آزمایشی توسط تیمی به سرپرستی پروفسور جان آ. راجرز از دانشگاه نورث وسترن در حال توسعه است؛ این سازه قبلاً روی موشها آزمایش شده و نتایج امیدوارکنندهای داشته است.
این ایمپلنت نرم و انعطاف پذیر که عمدتاً از یک الاستومر زیست تخریبپذیر و زیستسازگار ساخته شده، به شکل نوار نازکی است که در پهنترین نقطهی خود 5 میلیمتر عرض دارد و تقریباً به ضخامت یک تکه کاغذ است.
عملکرد این ایمپلنت در کاهش درد چگونه است؟
در طی فرایند جراحی، یک انتهای این ایمپلنت به دور عصب محیطی پیچیده میشود که باید به طور موقت خاموش باشد. این دستگاه به پمپی متصل است که در قسمت بیرونی بدن بیمار قرار دارد. هرگاه که فرد در ناحیه آسیبدیده، دردی احساس کرد، از پمپ برای ارسال جداگانه خنککننده مایع و گاز نیتروژن به داخل ایمپلنت استفاده میشود؛ این مایع خنککننده «پرفلوروپنتان» نام دارد و قبلاً از نظر پزشکی برای استفاده در دستگاههای تنفسی تأیید شده است.
مایع خنککننده از طریق یک کانال میکروسیال درون دستگاه جریان مییابد، در حالی که نیتروژن در کانال دیگری در حال جریان است. هنگامی که این دو ماده در محفظهای مشترک جریان یابند و با هم ترکیب شوند، نیتروژن سبب میشود مایع خنککننده خیلی سریع تبخیر شود و یک اثر خنککننده موضعی ایجاد کند. این اثر، عصب را بیحس میکند و موجب توقف و تسکین درد میشود.
باید توجه داشت که اگر عصب بیش از حد سرد و خنک شود، امکان دارد برای همیشه آسیب ببیند. جهت پیشگیری از بروز چنین اتفاقی، حسگری یکپارچه به طور مداوم دمای عصب را کنترل میکند و در صورت سرد شدنِ بیش از حد، نرخ جریان مایع خنککننده و نیتروژن را کاهش میدهد.
برای برداشتن این قطعه نیازی به عمل جراحی نیست!
کل این دستگاه به تدریج و به طور بیضرر در بدن حل شده و طی چند هفته توسط بدن جذب میشود؛ این بدان معناست که نیازی به عمل دوم برای خارج کردن آن نیست.
گروهِ هدف چه کسانی هستند؟
این ایمپلنت برای استفاده موقتِ بیمارانی که دردهای بعد از عملهای جراحی را تجربه میکنند، طراحی شده است.
راجرز گفت: هدف ما به عنوان گروهی از مهندسان، درمانِ درد بدون دارو با قابلیت کنترل کاربر بر شدت تسکین درد است. فناوری ما از مکانیسمهایی بهره میبرد که شبیه به مکانیسمهاییست که باعث میشوند انگشتان انسان در هنگام سرد شدن بیحس شوند. ایمپلنت ما این امکان را میدهد که این اثر به روشی قابل برنامهریزی، به شکل مستقیم و موضعی برای اعصاب هدف، حتی اعصابی که در اعماق بافتهای نرم قرار دارند، جاری شود.