زیرساخت‌های آینده مقابله با سیل چگونه باشد؟
سیل ناگهانی بر اثر بارندگی در یک بازه زمانی کوتاه پس از بارندگی رخ می‌دهد که معمولا کمتر از ۶ ساعت است. اغلب در اثر بارندگی شدید یا بیش از حد ایجاد می‌شود و در مناطق نزدیک رودخانه‌ها یا دریاچه‌ها اتفاق می‌افتد اما می‌تواند در مکان‌هایی که هیچ گونه آب در نزدیکی آن وجود ندارد نیز رخ دهد.
به نقل از ویفروم، زمانی که بارندگی در یک منطقه بیشتر از میزان جذب زمین می‌بارد یا در مناطقی با سطوح غیرقابل نفوذ زیادی مانند بتن و آسفالت که مانع از جذب نزولات جوی توسط زمین می‌شود، آب جایی برای فرورفتن ندارد و می‌تواند خیلی سریع بالا بیاید.
همچنین اگر یک منطقه بارندگی متوالی داشته باشد، خاک ممکن است تا حد ظرفیت اشباع شده و دیگر قادر به جذب آب بیشتر نباشد. سیل همچنین می‌تواند پس از خشکسالی رخ دهد، زمانی که خاک برای جذب نزولات جوی خیلی خشک و سفت شده باشد. سیلاب‌های ناگهانی در مناظر بیابانی پس از بارندگی‌های شدید و در مناطقی با عمق کم خاک که توانایی خاک برای جذب باران را محدود می‌کند، رایج است.
از آنجایی که آب به سمت پایین حرکت می‌کند، بارندگی پایین‌ترین نقطه را در یک مسیر جستجو می‌کند. در مناطق شهری، اغلب خیابان‌ها، پارکینگ‌ها و زیرزمین‌ها در مناطق کم ارتفاع هستند. در مناطق روستایی با زمین‌های شیب‌دار سیل ناگهانی می‌تواند نهرها و رودخانه‌ها را به سیلاب‌های مواج تبدیل کند.
سیل‌های ناگهانی اغلب مردم را غافلگیر می‌کند حتی اگر پیش‌بینی‌کنندگان آب‌وهوا و پرسنل اورژانس، هشدار و آماده‌سازی را اعلام کرده باشند. این وقایع می‌تواند به خودروها خسارت وارد و ساختمان‌ها را نیز تخریب کند.
بهترین راه برای ایمن ماندن در یک سیل ناگهانی این است که از خطر آگاه باشید. مناطق کم ارتفاع در معرض خطر سیل هستند، چه به آرامی یا سریع اتفاق بیفتد و چه در یک محیط شهری یا روستایی باشد؛ آب‌های سیل می‌تواند بسیار سریع‌تر و قوی‌تر از آنچه به نظر می‌رسد، باشند.
نتایج بررسی نشان می‌دهد که باید برای ساختن آینده‌ای با این نوع تغییرات آماده شد. کالورت یا زیرآبگذرها، آب را انتقال می‌دهند، به کنترل محل جریان آن کمک و اغلب آن را به زیر جاده‌ها و راه آهن هدایت می‌کنند. حوضچه‌های مهار آب طوفان و حوضچه‌های نگهداری آب را برای رهاسازی در زمان بعدی پس از پایان سیل نگه می‌دارند.
بسیاری از شهرها همچنین از سیستم‌های زیرساخت سبز مانند باغ‌های بارانی، بام‌های سبز و روسازی‌های نفوذپذیر برای کاهش سیلاب استفاده می‌کنند. احیای تالاب‌ها در کنار رودخانه‌ها و نهرها به کاهش سیل نیز کمک می‌کند.
اغلب استانداردها و قوانین طراحی که استفاده می‌کنیم، بر اساس داده‌های بارش تاریخی برای مکانی است که در آن کار می‌کنیم و باید همیشه مقداری ظرفیت مازاد برای مقابله با سیل‌های غیرمعمول بزرگ ایجاد کنیم.
انتظار می‌رود که این روند با تغییرات آب‌وهوایی ادامه یابد، به این معنی که برنامه‌ریزان و مهندسان آینده باید در مورد نحوه طراحی و مدیریت زیرساخت‌ها تجدید نظر کنند اما پیش‌بینی اینکه طوفان‌های آینده در یک مکان مشخص چقدر مکرر یا شدید خواهند بود، آسان نیست.
در حال حاضر، مهندسان و متخصصان این حوزه، درک خود را از بهترین روش برنامه‌ریزی برای آینده از جمله مدل‌سازی رویدادهای سیل و روند توسعه افزایش می‌دهند تا بتوانند به جوامع کمک کرده و خود را انعطاف‌پذیرتر کنند. این امر مستلزم داده‌های بیشتر و به روز شده و استانداردهای طراحی است که بهتر با شرایط آینده پیش‌بینی شده سازگار شوند.
