زهرا یوسف نژاد اظهار کرد: بازی، فرایند شکل گیری حافظه کودک است و کمک می کند تا کودکان هرچیزی را که می بینند دوباره تکرار و تقلید کنند.
وی افزود: بازی فرایندی همراه با تحرک و کاوش است که انسان از تولد تا سالمندی آن را انجام می دهد.
یوسف نژاد بیان کرد: برخی از متخصصین بازی را حل تعارضات درونی و ناکامی می دانند به عنوان مثال کودکی که تنبیه شده، ناراحتی خود را با خراب کردن اسباب بازی و عروسکش ابراز می کند.
وی ادامه داد: برخی دیگر از محققین بازی را فرایند شکل گیری حافظه کودک تلقی کرده و معتقد هستند که بازی کمک می کند تا کودکان هرچیزی را که می بینند دوباره تکرار و تقلید کنند و آن را در حافظه خود تحکیم ببخشند و گروهی دیگر بازی را راهی برای لذت جویی و آرامش بخشی در کودک یا بزرگسال توصیف می کنند.
این مقام مسئول با بیان اینکه در مراحل مختلف زندگی با افزایش سن، شکل بازی در انسان تغییر می کند، گفت: مرحله اول، کاوشی است که کودک زیر یکسال بازی را برای کنترل حرکات بدنی و تعادل یابی و هماهنگی بدنی انجام می دهد و تلاش می کند اشیا را بشناسد و برای این بازی از بزرگسالان کمک می گیرد.
وی ادامه داد: مرحله دوم، در سنین یک سالگی تا قبل از ورود به مدرسه بوده و کودک برای بازی از اشیاء و اسباب بازی کمک می گیرد، در این دوران کودکان اسباب بازی خود را جاندار فرض می کنند.
مدیرگروه سلامت روان، اجتماعی و اعتیاد معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی شکل بازی در مرحله سوم را نمایشی خواند و گفت: این مرحله پس از ورود به مدرسه آغاز می شود و کودک به ارتباط با دیگران می پردازد و با انجام بازیهای گروهی رشد اجتماعی شدن را در خود پرورش می دهد همچنین در این مرحله توصیه می شود که کودک و نوجوان به گروه هایی ملحق شده و بازی های آرامش بخش همراه با حرکات بدنی و فعالیت مثل ورزش را انجام دهد.
وی در خصوص مرحله چهارم بیان کرد: شکل بازی در این مرحله تخیلی است و فرد کمتر علاقه ای به بازی جمعی نشان می دهد و تلاش می کند تا در خلوت خود به حل معما یا بازی های فکری بپردازد.