کشف جدید برای تسریع درمان زخم‌های پوستی
پژوهشگران دانشگاه کَلگَری در کانادا، روش جدید امیدوارکننده‌ای برای درمان عفونت‌های باکتریایی پوست شناسایی کردند. آنها نتیجه مطالعات خود را به صورت مقاله‌ای در مجله نیچِر (Nature) چاپ کرده‌اند.
پژوهشگران اظهار کردند که دست به کشفی اساسی زده‌اند که به احتمال زیاد موجب بهبود عفونت‌ها و ترمیم بافت‌ها در انسان می‌شود.
محققان به طور سنتی تصور می‌کردند که هم نوتروفیل‌ها و هم مونوسیت‌ها (گلبول‌های سفید خون) برای پاک‌کردن باکتری‌ها از یک محل آلوده روی پوست به‌کار گرفته می‌شوند. وقتی این سلول‌ها با هم کار می‌کنند به‌عنوان اولین خط دفاعی سیستم ایمنی در بدن ما عمل می‌کنند.
با این حال، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که مونوسیت‌ها به تنهایی قادر به تسهیل بهبود سریع‌تر زخم‌ها هستند. مونوسیت‌ها با تنظیم لپتین و رشد رگ‌های خونی در طول ترمیم زخم به روند بهبود کمک می‌کنند. آنها همچنین گرلین تولید می‌کنند. گرلین هورمونی است که به بهبود مؤثرتر زخم‌ها کمک می‌کند.
ارتباط شگفت‌انگیز میان هورمون‌های متابولیک و ترمیم بافت
زمانی که گرسنه هستیم، گرلین توسط معده تولید می‌شود و لپتین که آن هم یک هورمون است، توسط سلول‌های چربی پس از خوردن غذا و احساس سیری تولید می‌شود. از مدت‌ها قبل، تعادل بین گرلین و لپتین برای متابولیسم و رژیم غذایی، حیاتی شناخته شده است؛ اما تاکنون ارتباط آن با مکانیسم‌های ایمنی و ترمیم بافت شناخته نشده است.
پژوهشگران توانستند با استفاده از میکروسکوپ داخل حیاتی، که امکان مشاهده سلول‌های زنده را فراهم می‌کند، پاسخ ایمنی به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس را در یک مدل حیوانی تجسم کنند.
استافیلوکوکوس اورئوس میکروبی است که معمولاً روی پوست یا بینی یافت می‌شود و می‌تواند یک کاتالیزور برای طیف گسترده‌ای از بیماری‌های مرتبط با عفونت‌های پوستی و بافتی مانند آبسه یا کورک باشد. در برخی موارد، باکتری‌ها می‌توانند منجر به عفونت‌های شدید مانند ذات‌الریه و اندوکاردیت (التهاب پوشش داخلی قلب) شوند که یک التهاب تهدیدکننده حیات در پوشش داخلی حفره‌ها و دریچه‌های قلب است.
اهمیت نتایج مطالعه
پژوهشگران معتقدند که اهمیت این پژوهش به این دلیل است که تفکر فعلی مبنی‌بر اینکه نوتروفیل‌ها و مونوسیت‌ها باکتری‌ها را پاک می‌کنند، به چالش می‌کشد و اهمیت نقش مونوسیت‌ها را در ترمیم زخم افزایش می‌دهد.
این مطالعه راه را برای معرفی هورمون‌های متابولیک (گرلین و لپتین) در زمینه‌های ایمنی‌شناسی (ایمونولوژی) و میکروبیولوژی باز می‌کند.
برای پژوهشگران جالب است که بررسی کنند گرلین و لپتین در سایر مدل‌های بیماری مانند سرطان چه واکنشی نشان می‌دهند و متوجه شوند این فرآیندها هنگامی که یک بیمار به طور هم‌زمان دچار چندین بیماری یا دچار چاقی و دیابت است، چه تغییری می‌کند.
قدم بعدی
گام بعدی پژوهشگران، درک بهتر عملکرد سلول‌های ایمنی مانند نوتروفیل‌ها در طول عفونت است.
