دوم اینکه آژانس بینالمللی انرژی اتمی متعاقبا بسیاری از ارزیابیها و گزارشات خود علیه ایران را بر مبنای اطلاعاتی تنظیم و تدوین کرد که از جانب سرویسهای امنیتی یک بازیگر متخاصم (اسراییل) به آن ارایه شده بود، حال اینکه اصل احتیاط و بیطرفی ایجاب میکرد برنامه هستهای ایران را صرفا بر اساس اطلاعاتی ارزیابی کند که «بازرسان بیطرف» گردآوردی کردهاند. سوم اینکه آژانس در برابر خرابکاریها و حملات تروریستی علیه تاسیسات هستهای ایران - که مستعد ایجاد فجایع انسانی قابل ملاحظهای بودند - برخلاف رسالت خود همواره جانب انفعال را پیش گرفت. در نتیجه، امروز ایران میخواهد اطمینان حاصل کند موضوعات پادمانی به مستمسکی برای تداوم فشارهای سیاسی و اقتصادی تبدیل نخواهد شد. به عبارت دیگر، شاید بتوان گفت از دید ایران موضوعات پادمانی بیش از هر چیز در زیرمجموعه «تضمینهای ماندگاری» قرارداد، تعریف میشود تا موضوعات فنی».
هراس اروپا از واکنشها به یک توافق سیاسی
رضا نصری در پاسخ به این سوال که چرا طرف غربی حصول توافق را با مخالفت با حل مساله اختلاف پادمانی به موازات مذاکرات احیای برجام به تعویق میاندازد، به «اعتماد» گفت: طرف مقابل هم نمیتواند به آسانی از موضوع اختلافات پادمانی چشمپوشی کند چرا که بهشدت اسیر ایرانهراسیهایی شده که خود در سالهای اخیر به آن دامن زده است. در واقع، پس از اینکه دولتهای امریکایی و اروپایی سالها افکار عمومی را به غلط از انگیرههای نظامی و «سلاح هستهای» ادعایی ایران ترساندهاند، برایشان دشوار است به همان افکار عمومی - و به مخالفان برجام در پایتختهایشان - اینبار بگویند قرار است آژانس بینالمللی انرژی اتمی به خاطر یک توافق سیاسی از ادامه آنچه مخالفان «وظایف فنی» آژانس میخوانند صرفنظر کند.