مسیر درمانی جدیدی برای درد‌های مزمن
یک مطالعه جدید نشان داده است که یک داروی قدیمی ضد روان پریشی مسیر سیگنال دهی را که با درد مزمن نوروپاتیک مرتبط است مسدود می‌کند. یافته‌های شگفت‌انگیز نه تنها به درمان‌های جدید درد در آینده اشاره می‌کنند، بلکه یک ارتباط غیرمنتظره بین درد مزمن و سرطان ریه را نشان می‌دهند.
کلیفورد وولف در توضیح منشأ این تحقیق گفت: درد مزمن در حال حاضر تحت درمان‌های تسکینی اغلب بی‌اثر قرار می‌گیرد. علاوه بر این، مسکن‌های مؤثر مانند مواد افیونی، در صورت استفاده نامناسب، می‌توانند منجر به اعتیاد شدید شوند.
بنابراین، یافتن و توسعه دارو‌های جدید و تغییر کاربری برای درمان درد مزمن بسیار مهم است. تحقیقات قبلی محققان منجر به کشف یک مسیر سیگنالینگ خاص منحصر به فرد برای درد مزمن شد.
محققان دریافتند متابولیتی به نام BH ۴ توسط نورون‌های حسی در موارد درد عصبی و التهابی تولید می‌شود. سطوح بالای BH ۴ با شدت درد شدید در موارد درد مزمن مرتبط بود، بنابراین گام بعدی جستجوی دارو‌هایی بود که می‌توانند سیگنال‌دهی BH ۴ را در نورون‌های درد مسدود کنند. برای انجام این کار، محققان یک صفحه نمایش فنوتیپی روی حدود ۱۰۰۰ مولکول فعال زیستی شناخته شده انجام دادند.
آن‌ها به دنبال دارو‌هایی بودند که بتوانند بیان ژن مرتبط با سطوح بالاتر BH ۴ را تنظیم کنند. چندین داروی مورد استفاده در حال حاضر در مطالعه غربالگری ظاهر شدند، از جمله دارو‌هایی مانند کلونادین که اثرات ضد درد ایجاد می‌کنند.
اما جالب‌ترین کشف این بود که به نظر می‌رسد یک داروی قدیمی ضد روان‌پریشی به نام فلوفنازین روی این مسیر خاص سیگنال‌دهی درد کار می‌کند.
شین کرونین سرپرست پروژه گفت: صفحه نمایش فنوتیپی همچنین به ما اجازه داد تا یک داروی شگفت‌انگیز را «مصرف مجدد» کنیم. ما دریافتیم که فلوفنازین مسیر BH ۴ را در اعصاب آسیب دیده مسدود می‌کند.
محققان با آزمایش فلوفنازین در مدل‌های موش دریافتند که دوز‌های پایین این دارو در واقع درد ناشی از آسیب عصبی را سرکوب می‌کند.
بعید است که فلوفنازین مستقیماً به عنوان یک داروی تسکین دهنده استفاده شود، اما در عوض، یافته‌ها تأیید می‌کند که هدف قرار دادن این BH ۴ می‌تواند راه خوبی برای درمان درد مزمن باشد. غیرمنتظره‌ترین یافته در مطالعه جدید ارتباط بین BH ۴ و سرطان ریه بود.
با نگاهی به مدل‌های موش سرطان ریه، محققان دریافتند که کاهش سطوح BH ۴ همچنین رشد تومور را کند می‌کند. جوزف پنینگر، نویسنده همکار، گفت: این پیوند مکانیکی قانع کننده بین درد مزمن و انواع خاصی از سرطان باید به تحقیقات آینده در زمینه درمانی برای هر دو بیماری کمک کند.
به نظر می‌رسد همان محرک‌هایی که باعث رشد تومور می‌شوند، در تعیین مسیر درد مزمن که اغلب توسط بیماران سرطانی تجربه می‌شود، دخیل هستند. ما همچنین می‌دانیم که اعصاب حسی می‌توانند سرطان را تحریک کنند.
مطالعه جدید در Science Translational Medicine منتشر شده است.
