وقتی سید رضا مهدوی درهمان دقایق نخست بازی نفت و پرسپولیس، خطا روی پورعلی گنجی پیش تاخته را پنالتی تشخیص نداد و چند دقیقه بعدش، سامان نریمان جهان یکی از زیباترین گلهای دوران فوتبالی اش را به ثمر رساند، بسیاری از هواداران پرسپولیس، خاطرات ۷ ماه قبل آبادان را به خاطر آوردند؛ هفته بیست و یکم لیگ پیشین و دیدار با نفت آبادان. باخت دو برصفر پرسپولیس در آن بازی میتوانست این بار در مسجد سلیمان به گونه دیگری تکرار شود.
پرسپولیس در لیگ جاری هرگز عقب نیافتاده بود و مهمتر، آنها درشرایط جوی کاملا متفاوتی رودرروی یک حریف خاص قرار میگرفتند. ازخودخواهی عجیب سعید صادقی درهمان ابتدا تا آن تک به تک نفس گیر، نریمان جهان با بیرانوند تنها چند دقیقه میگذشت.
گویا همه چیزمهیای اولین شکست فصل برای قرمزها بود. اما آنها نشان دادند این تیم ارتباطی با فصل گذشته ندارد. فارغ از اشتباهات فاحش داوری (تقریبا به ضررهر دو تیم بود) این تیم شباهت شگفت آوری به پرسپولیس برانکو (در دوره اوجش) دارد. مجموعهای که با دریافت گل ازهم نمیگسست. اشتباهات داوری را سدی برابر خواسته هایش نمیدید و وقتی عقب میافتاد بیجهت رو به فوتبال احساسی نمیآورد.
بدون شک این شیکترین برد قرمزها در طول فصل نبود، اما میتواند یک از مهمترین و عبرت آموزترین شان برای ادامه مسیر باشد.
تیمی که گل نخورد، کلید قهرمانی را در دست دارد، اما وقتی این مجموعه دروازه اش باز میشود، پاسخش چیست؟ این همان قسمت ناشناخته و نامکشوف تیم یحیی مدل لیگ ۲۲ بود. به شخصه دوست داشتم ببینم آنها هنگام فشار و بازی در زمین غیر خودی، وقتی عقب هستند چگونه کار میکنند. پرسپولیس اگر کمی خوش شانس بود و اگر کمک داور ویدئویی داشتیم، شاید در همان نیمه نخست با تساوی به رختکن میرفت. با این وجود در نیمه دوم به همان چیزی که میخواستند رسیدند. اما قبل از پرداختن به این مهم باید به موضوع بسیار مهمتری اشاره کرد. حقیقتی که اگر در این جشن پیروزی مستتر شود، بعدها گریبان قرمزها را میگیرد.
*در غیاب آن مهدی ترابی که بازیکن موردعلاقه و کارگشای هواداران این تیم است، (البته تراب در زمین بود، اما نه آن ترابی) پرسپولیس برای بازگشت به ۳ امتیاز چه کار سختی را در گرمای طاقت فرسای خوزستان پیش رو داشت. با این وجود لوکادیا همانند چند بازی گذشته همه تفاوتها رقم زد. پنالتی گرفت، بازیکن حریف را اخراج کرد، پنالتی را گل و دقایقی آن سوتر یکی از چشم نوازترین گلهای لیگ را با یک مهار سینه و چرخش بی نظیر به نام خویشتن ثبت کرد. اگرچه قبل از مهار توپ، طبق تصاویرفریز شده تلویزیونی، در آفساید قرار داشت، اما این گل درس خوبی برای همه مهاجمان ما بود که چگونه میتوان یک موقعیت نهایت ۱۰ درصدی یک گل زیبا خلق کرد.
صادقی باید معمولی باشد
پرسپولیس وقتی گل دوم را زد، وقتش بود با زدن گل سوم، خیال خودش و هوادارانش را راحت کند. اما بزرگترین مشکلی که یحیی فعلا با آن دست و پنجه نرم میکند، خودخواهیهای بیش از اندازه است. بازیکنی درحد و اندازه سعید صادقی، در لحظاتی، فوتبال نمایشی را به بازی ساده و ومعمولی ترجیح میدهد. او یکبار در نیمه نخست، ناباورانه پاس گل را به لوکادیا نداد و در نیمه دوم، توپ را مقابل دروازه تقریبا خالی از دروازه بان، محکم به قصد پاره کردن توپ و تور به دل آسمان کوباند.
سعید صادقی لیگ قبل میتوانست با زدن یک پنالتی معمولی و ساده، باعث برتری و پیش افتادن گل گهر مقابل استقلال شود، اما ترجیح داد، با یک شبه چیپ نمایشی، بهترین فرصت تیمش را از بین ببرد تا در نهایت تیم قلعه نویی یکی از حیثیتیترین بازی هایش را به فرهاد مجیدی ببازد. صادقی که از بهترین ستارههای لیگ بوده و در این فصل ازمهرههای موثر پرسپولیس بشمار خواهد رفت، باید بداند، هواداران این تیم، بازیکن خاطی را خیلی خیلی سخت میبخشند.
اگر داور برخورد دقایق پایانی پورعلیگنجی درون محوطه جریمه پرسپولیس را با بازیکن نفت، پنالتی تشخیص میداد (که پنالتی بود) آن وقت شاید تعویض برد با تساوی، بهای بسیار سنگینی برای صادقی به ارمغان میآورد.