جلیل فرجاد از یاد انوشیروان ارجمند نوشت
نمایش «خورشید کاروان» نوشته مهدی متوسلی با کارگردانی محمود فرهنگ از ۳۱ شهریور در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی روی صحنه رفته است.
جلیل فرجاد بازیگر با سابقه تئاتر، سینما و تلویزیون که چند سالی است در نبود زنده‌یاد انوشیروان ارجمند عهده‌دار نقش راهب در نمایش «خورشید کاروان» شده است.
فرجاد در یادداشتی به بهانه سی و یکمین سال اجرای نمایش «خورشید کاروان» طی یادداشتی چنین نوشت:
«حدود ۱۰ سال پیش به پیشنهاد مهدی متوسلی برای بازی در «خورشید کاروان» دعوت شدم، همان لحظه در دل گفتم مگر انوشیروان ارجمند نیست. جویای احوال انوشیروان ارجمند بازیگر راهبِ ۱۴ سالِ این نمایش شدم، فهمیدم کسالتی دارد و در بیمارستان است.
شب اول اجرا در برج میلاد تهران قبل از نمایش به عیادت انوشیروان رفتم، کسب اجازه کردم برای بازی در نقش راهب، اما او به هوش نبود. در بیمارستان بهار و برزو فرزندان انوشیروان عزیز از من خواستند در نمایش مخصوصاً در صحنه نجوا با سر مبارک امام حسین (ع) پدرشان را دعا کنم ….
عکس‌ها از اختر تاجیک
اجرا تمام شد، دیدم همه ناراحتند اما متوجه موضوع نشده بودم، مهدی متوسلی نویسنده نمایش آرام آرام به من گفت انوشیروان ارجمند آسمانی شد.
ترس و غمی از نبودن انوشیروان در دلم آمد، برای بازی در «خورشید کاروان» نذر کردم، که در ایفای این نقش موفق باشم و با اعتقادات مردم بازی نکنم همانند انوشیروان ارجمند، که خدا را شاکرم تا این لحظه با کمک همه عزیزان در این امر سربلند بوده‌ام.
ما هر شب با یاد انوشیروان ارجمند روی صحنه می‌رویم و می‌دانم او ما را می‌بیند.
«خورشید کاروان» به سی وی کمین سال اجرای خود رسیده است و این استقبال و همراهی تماشاگران بسیار برای من ارزشمند است.
این نمایش برای من خیلی متفاوت است چون با دل و جانم برای اجرا حاضر می‌شوم و با عشق روی صحنه می‌روم.»
در این نمایش که کاری از مؤسسه فرهنگی «فدک» است، جلیل فرجاد، کرامت رودساز، فرهاد بشارتی، اسدالله بابایی، مهدی امینی، عبدالرضا کیهانی و گروهی از هنرمندان به ایفای نقش می‌پردازند.
«خورشید کاروان» روایت شبی است که کاروان اسرای کربلا در مسیر شام در دیر راهبی توقف می‌کنند. راهب نصرانی از مریدان امام حسین (ع) می‌شود و تمام ثروت خود را می‌دهد تا فقط یک شب تا سحر با سر مبارک سیدالشهدا (ع) هم کلام شود. راهب نصرانی با امام حسین (ع) نجوا می‌کند.
یادش به خیر، حدود بیست و پنج شش سال پیش زمانی که دانشگاه امیر کبیر دانشجو بودم این تئاتر را در سالن حوزه هنری سازمان تبلیغات به کارگردانی حسین مسافر آستانه توی خیابان حافظ دیدم. خیلی تئاتر تأثیر گذاری بود. 
