بی‌شخصیت‌های سینما را بشناسید!
با یک تحقیق میدانی متوجه می‌شویم که عامل اصلی ماندگاری آثار نمایشی در سینما، تلویزیون و هر مدیوم دیگر شخصیت‌های قوی و غنی هستند که به جرات می‌توان گفت امروز جای آن‌ها در میدان خیلی از آثار خالی است.
طبیعی است که فیلمنامه، کارگردانی، بازیگری و عناصر دیگر در درخشش و جذابیت هر اثر دراماتیک موثر است، اما نمی‌توان کتمان کرد که یکی از گزینه‌های مهم در یک فیلمنامه قوی با قصه بکر و سوژه ناب، شخصیت‌های خاص و دارای وجوه دراماتیک است.
شخصیت‌ها در دل آثار نمایشی به این راحتی‌ها شکل نمی‌گیرند و بدون تعارف باید گفت در سال‌های اخیر شخصیت‌هایی که بتوان به آن‌ها نگاه تراز داشت و گفت این کاراکتر‌ها یک تنه می‌توانند جان درام را به دوش بکشند کمتر دیده شده است.
شخصیت‌ها باید روی کاغذ تراشیده شوند، شکل بگیرند، در جان قصه موثر واقع شوند در طراحی ابعاد مختلف آن‌ها قوت و قدرت بگیرند تا در نهایت به دست یک بازیگر قوی و کاربلد و البته با هدایت یک کارگردان آشنا به بازی گرفتن از بازیگر جلوی دوربین برود.
این نقد به برخی از نویسندگان وارد است که در نگارش قصه بیشتر درگیر پیشرفت داستان و پیرنگ‌های قصه‌گویی هستند تا طراحی کاراکتر‌هایی که بتوانند در راس هرم درام خودنمایی کنند.
در سال‌های اخیر چه در خلق قهرمانان و چه در ساختن کاراکتر‌های بدمن و خاکستری به اقبال چندانی دست پیدا نکردیم و این یعنی توجه نویسنده و حتی کارگردانان در شکل دادن و مدیریت در شکل‌گیری شخصیت با آن وسواسی که باید صورت نمی‌گیرد.
تجربه ثابت کرده است که اثری می‌تواند تا سال‌ها در ذهن مخاطب بماند که از حضور قهرمانان دراماتیک و شخصیت‌های ویژه سود ببرد و‌ای کاش نویسنده در حین نگارش یک فیلمنامه و طراحی داستان‌های یک سریال تلویزیونی و یا فیلم سینمایی به قواره‌های شخصیت و طراحی کاراکتر‌ها با ویژگی‌های خاص نیز توجه ویژه داشته باشد و تا این اندازه شاهد شخصیت‌های کم ظرفیت و معمولی که بسیار دم‌دستی دیده شده‌اند و تنها قصه را پیش می‌برند نباشیم.
در کارنامه کارگردانی، کارگردانانی مانند علی حاتمی، داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی، حسن فتحی، سیروس مقدم و ... که در بحث نگارش فیلمنامه و حتی طراحی شخصیت‌ها ورود مفصل داشته‌اند شاهد حضور شخصیت‌هایی جذاب مانند قیصر، رضا خوشنویس، هامون، نقی معمولی و... هستیم که در طراحی آن‌ها توجه و دقت بسیاری صورت گرفته است و تنها جایگاهی محصور به آن درام را ندارند و می‌توانند در هر فضا و موقعیتی پیش برنده یک داستان باشند.
