چرا همیشه خودمان را مقصر می‌دانیم؟
«جلوی آیینه می‌ایستم و فکر می‌کنم به روزی که جوان، باهوش و جذاب بودم. به خود می‌گویم دیگر روز‌های اوج گذشته است و پس از این باید با یکنواختی دنیا بسازم. خط خنده، چین و چروک‌های دور چشم، افتادگی شکم به علت زایمان و مو‌های وز، چون دیگر حوصله‌ی سشوار کشیدن را ندارم، همه این‌ها من هستم. خود واقعی‌ام. خود واقعی‌ام را هیچ‌گاه دوست نداشتم. وقتی نوجوان بودم و در سن بلوغ از بزرگ شدن بینی و جوش‌های غرور نوجوانی عصبانی بودم. وقتی جوان بودم از رنگ پوست، چشم و حالت مو‌های خود ناراحت بودم. درست است؛ من حتی در جوانی هم خود را دوست نداشتم و حالا زنی ۴۵ ساله که دیگر امیدی به بهتر شدن ندارد هستم. فکر می‌کنم بحران میان‌سالی که می‌گفتند همین است».
اغلب زنان قسمتی از این دیالوگ را حداقل یک‌بار با خود داشته‌اند. همین که جلوی آیینه می‌ایستیم و شروع می‌کنیم به ایراد گرفتن و زمانی به خودمان می‌آییم که بسیاری از شادی‌های زندگی را از خود دریغ کرده‌ایم. از کودکی به تمام کودکان یاد می‌دهند که با دیگران به احترام و مهربانی صحبت کنید (فرقی هم بین دختر و پسر ندارد)، ولی چرا فراموش کردند به ما یاد دهند با خودمان نیز به احترام و مهربانی صحبت کنیم؟ «نحوه‌ی صحبت با خود» موضوع مهمی است که کمتر به آن توجه کرده‌ایم. همیشه از خود انتظار داریم بهترین باشیم؛ اما بهترین نسبت به چه کسی؟ بیایید یک‌بار هم که شده این کلیشه‌ها را بررسی کنیم و بیندیشیم که آیا وجود خارجی دارند یا خیر.
خود را به خاطر مسائلی که تحت کنترل ما نیست مقصر می‌دانیم
وقتی جوان هستیم از خود انتظار داریم در همه چیز بهترین باشیم. در آشپزی، روابط زناشویی، خانه‌داری، محل‌کار و دیگر موارد؛ اما یک فاکتور را جا انداخته‌ایم، ما بی تجربه هستیم. از خودمان بابت موضوعاتی که نمی‌دانیم عصبانی می‌شویم و احساس می‌کنیم مقصر هستیم. خود را سرزنش می‌کنیم که چرا در سن ۲۵ سالگی تجربه‌های یک انسان ۳۵ ساله را نداریم. این مورد همان‌قدر عجیب است که از یک نوجوان ۱۵ ساله بخواهید مانند ۲۵ ساله‌ها رفتار کند. سرزنش‌ها بالاخره کار دست‌مان می‌دهند، در روابط دوستانه خود دچار خود کم بینی می‌شویم و دوست‌هایمان را از دست می‌دهیم. فشار‌های عصبی این موضوع بر کیفیت رابطه شما و همسرتان اثر می‌گذارد و دیگر حوصله زندگی مشترک را ندارید. به راستی که ما معنا و مفهوم تجربه را درک نکرده‌ایم. نیازی نیست جلوتر بدویم، کسی پشت سر ما نیست جز سایه خودمان.
زنان میان‌سال جذاب‌تر و باهوش‌تر هستند، زیرا تجربه دارند
به این موضوع فکر کنید که اگر در ۲۲ سالگی جوانی را زندگی نکنید آیا می‌توانید در ۴۰ سالگی آن را جایگزین کنید؟ اگر جواب شما «بله» است پس ۴۰ سالگی را کی می‌خواهید بچشید و زندگی کنید؟ معمولا زنان در سنین ۴۰ یا ۵۰ دچار بحران میان‌سالی می‌شوند و فکر می‌کنند که دیگر دنیا به آخر رسیده است. در حالی که زنان میان‌سال جذاب‌تر، باهوش‌تر و با تجربه هستند. به بیان دیگر زنان در این سنین تعادل فکری و کنترل احساسات بیشتری دارند. با اعتماد به نفسی که پشتوانه تجربه دارد زندگی خود را کنترل می‌کنند.
خود واقعی‌مان را با عکس و فیلم‌ها مقایسه می‌کنیم
چه باور بکنیم چه نه، اگر در نوجوانی و جوانی از زیبایی‌های خود غافل بودیم در میان‌سالی هم همانطور خواهیم بود. آیا دوست دارید بقیه زندگی خود را هم به همین شکل بگذرانید و به خاطر موضوعاتی که وجود خارجی ندارند خودتان را مقصر بدانید؟ برخی از زنان عادت به تخریب شخصیت و روحیه خود دارند. خودمان را با عکس‌های شبکه‌های اجتماعی و فیلم‌ها می‌بینیم مقایسه می‌کنیم. چرا گونه‌های برجسته‌تری نداریم؟ چرا قد بلندتری نداریم؟ چرا مو‌های فر یا صاف نداریم؟
تا به حال از خود پرسیده‌اید: «این معیار‌های زیبایی را چه کسی تعیین کرده است؟» بدون شک خیر. ما همیشه از خودمان ایراد می‌گیریم و حاضریم ذهن و زندگی خود را برای مسایل بی‌اهمیت این چنینی هدر بدهیم.
جذاب‌تر از چه نظر؟
امبر هرد، بازیگر زن هالیوود و همسر سابق جانی دپ، است. چهره‌ی او در سال ۲۰۱۹ به عنوان متقارن‌ترین و بی‌نقص‌ترین چهره شناخته شد. او از جانی دپ به علت آزار و اذیت خانگی (شامل ضرب و شتم) جدا شد و درخواست ۵۰ میلیون دلار غرامت را کرد؛ اما در سال ۲۰۲۰، طبق شهادت یکی از دوستان امبر هرد در دادگاه، معلوم شد که او جانی دپ را مورد آزار و اذیت خانگی قرار داده است. از خاموش کردن سیگار روی گونه‌ی جانی دپ گرفته تا قطع انگشت دست او. حالا دیگر کسی در فضای مجازی از متقارن‌ترین چهره‌ی ۲۰۱۹ صحبت نمی‌کرد. موضوع این است، کلمه‌ی جذاب و زیبا فقط به چهره بستگی ندارد.
