هدف مشترک، خشمگین کردن فزاینده مردم خسته و ناراضی است که روزبهروز فاصله خود را با استانداردهای جهانی در زمینه معیشت و زندگی معمولی بیشتر میبیند. هر چند اعتراضاتی که بهحق در جریان بود، با سیاستهای اتاقهای جنگ رسانهای با شدت و شتابی که در جهت اعمال خشونت و تخریب و تنش و اختلاف داخلی در پیش گرفت، در حال خروج از ریل، به رادیکالیزه شدن فضای اعتراضات انجامیده و در بسیاری از مواقع با مقاومت یا مخالفت طیف ساکت جامعه مواجه شده است، ولی گسترش خشم و نفرت و خشونت متقابل که مورد تشویق رسانههای فارسیزبان خارج کشور قرار میگیرد، نگرانکننده است.
حاکمیت جمهوری اسلامی ایران اگر در صدد گشایش و بهبود اوضاع کشور و ملت است، تا دیر نشده باید با تدبیر، فضای رسانهای داخل کشور را باز کند، از فشارهای فرهنگی و اجتماعی بر اقشار مختلف، بهویژه زنان و دختران و دانشجویان و دانشآموزان و اهل رسانه بکاهد و صدای مردم، بهویژه نسل جوان را بشنود، با مسؤولان خاطی برخورد و آنها را برکنار کند، از اقدامات غلط گذشته معذرتخواهی کند و با پدیده نفوذ که تعمدا ناراضیسازی مردم و گسترش اعتراضات را وجهه همت خود قرار داده و با دمیدن در آتش خشم مردم در اندیشه جایگزینی خود در آینده ایرانی ویران و ضعیف است، مقابله کند.