عکس| پیش‌بینی ترسناک از چهره عجیب انسان‌های آینده
پیشرفت‌ها در حوزه فناوری، نحوه کار و عملکرد افراد را تغییر می‌دهد و اغلب، این فرآیند را سرعت می‌بخشد یا بهره‌وری ایجاد می‌کند. با این حال، این احتمال وجود دارد که استفاده از فناوری، به خصوص استفاده مکرر از آن بر بدن ما تأثیر منفی بگذارد.
یک پروژه پژوهشی هشدار می‌دهد که استفاده بیش از حد از فناوری می‌تواند ناهنجاری‌هایی در بدن ما ایجاد کند. پژوهشگران با یک طراح سه‌بعدی برای ساختن تصاویری از "انسان آینده" همکاری کردند که مشکلات مربوط به فناوری را در استفاده روزانه از آن نشان می‌دهد. پژوهشگران نام این مدل سه بعدی را میندی(Mindy) گذاشتند.
این گروه پژوهشی برای نشان دادن تأثیر فناوری بر بدن انسان، به ویژه در یک دوره زمانی طولانی، پژوهش‌های علمی و نظرات کارشناسان در مورد این موضوع، به ویژه اثرات منفی احتمالی فناوری بر بدن انسان را مورد مطالعه قرار دادند. طراحی انسان آینده مبتنی بر استفاده مداوم از تلفن‌های هوشمند، لپ‌تاپ‌ها و سایر اشکال فناوری بود.
اثرات بر روی کمر
پژوهشگران پیش‌بینی می‌کنند که میندی در آینده خمیده خواهد شد. این امر ناشی از استفاده بیش از حد از دستگاه‌های مجهز به فناوری مدرن است که بر نحوه نشستن و ایستادن افراد تأثیر می‌گذارد.
آنها بر این باورند که نگاه کردن مداوم به تلفن هوشمند و نگاه کردن به صفحه رایانه می‌تواند به قسمت‌هایی از بدن فشار وارد کند و منجر به قوس‌دار شدن کمر و ناهماهنگی ستون فقرات شود.
کیلب باک(Caleb Backe) متخصص سلامت و تندرستی می‌گوید: ساعت‌ها نگاه کردن به تلفن، گردن شما را تحت فشار قرار می‌دهد و ستون فقرات شما را از تعادل خارج می‌کند. در نتیجه، ماهیچه‌های گردن شما باید تلاش بیشتری برای حمایت از وزن سر شما انجام دهند.
وی همچنین اشاره کرد که نشستن در مقابل کامپیوتر به مدت چندین ساعت می‌تواند بالاتنه را جلوتر از باسن نگه دارد و بالاتنه از حالت صاف و عمودی و هم‌تراز با باسن بیرون بیاید.
تغییر در دست‌ها و بازوها
یکی دیگر از ویژگی‌های قابل مشاهده در این تصاویر سه بعدی، چیزی است که پژوهشگران آن را "پنجه متنی"(text claw) می‌نامند که به آن "سندرم تونل کوبیتال" نیز می‌گویند و نشان دهنده یک بیماری عصبی در آرنج است که باعث بی‌حسی در انگشتان ناشی از استفاده مداوم از تلفن هوشمند می‌شود. این اصطلاح جدید برای توضیح این موضوع ابداع شد که چگونه دست به دلیل نگه داشتن مداوم تلفن هوشمند، شکل دائمی جمع شدن پنجه به خود می‌گیرد.
دکتر نیکولا جورجویچ(Nikola Djordjevic) که پزشک است، می‌گوید: چند سال پیش، استفاده از اینترنت موبایل از رایانه پیشی گرفت و ما اکنون اینترنت را مدام در دستان خود داریم. در این حالت، نحوه نگه‌داشتن تلفن‌هایمان می‌تواند باعث ایجاد فشار در نقاط خاص دست شود و موجب ایجاد "پنجه متنی" شود که به سندرم تونل کوبیتال معروف است.
انسان‌های آینده همچنین ممکن است به دلیل استفاده بیش از حد از فناوری، آرنجی ۹۰ درجه داشته باشند. این ایده حاصل از گسترش پنجه متنی و همچنین استفاده بیش از حد از تلفن هوشمند است.
دکتر جورجویچ می‌گوید این تغییر فیزیکی، ناشی از فشار یا کشش عصب اولنار(عصب زند زیرین) است که در یک شیار در سمت داخلی آرنج قرار دارد.
عصب زند زیرین یا عصب اولنار(Ulnar nerve) عصبی است که در نزدیکی استخوان زند زیرین قرار دارد. عصب زند زیرین را عصب زیرین‌زندی هم می‌گویند. این عصب پیام‌ها را به انگشت انگشتری و انگشت کوچک می‌رساند. عصب زیرین‌زندی بزرگترین عصب بدون محافظ در بدن انسان است و بنابراین آسیب به آن نیز زیاد روی می‌دهد. برخورد آن در ناحیه آرنج با لبه‌های تیز و غیره باعث حس خواب‌رفتگی و ناراحتی در دو انگشت یاد شده می‌شود.
تأثیرپذیری گردن از استفاده از فناوری
تصاویر سه بعدی طراحی شده از "میندی" همچنین تأثیر فناوری را بر گردن نشان می‌دهد. زمانی که با رایانه کار می‌کنید یا به تلفن هوشمند خود نگاه می‌کنید، ماهیچه‌های پشت گردن باید منقبض شوند تا سر شما را نگه دارند.
دکتر دانیل ریو(Daniel Riew) متخصص ستون فقرات می‌گوید: هر چه بیشتر به پایین نگاه کنید، عضلات برای نگه داشتن سرتان سخت‌تر تلاش می‌کنند.
این پژوهش پیش‌بینی می‌کند که انسان‌های آینده جمجمه ضخیم‌تری برای محافظت از مغز در برابر تشعشعات تلفن‌های هوشمند خواهند داشت و انسان‌ها یک پلک دوم برای محافظت از چشم‌ها در برابر فشار و بیش از حد قرار گرفتن در معرض نمایشگرها و نور آبی ایجاد خواهند کرد.
کاسون راتنایاکه(Kasun Ratnayake) پژوهشگر دانشگاه تولدو می‌گوید: انسان ممکن است پلک داخلی بزرگ‌تری برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض نور بیش از حد ایجاد کند یا عدسی چشم ممکن است به گونه‌ای تکامل یابد که نور آبی ورودی را مسدود کند، اما به نورهای با طول موج بالا مانند سبز، زرد یا قرمز اجازه عبور دهد.
فناوری یک دارایی بزرگ و ارزشمند است، اما باید از اینکه در طول زمان احتمالاً چه تأثیراتی بر بدن انسان خواهد داشت آگاه شویم.
